Η κυβέρνηση αποφάσισε –εν μία νυκτί και εν αγνοία εκπαιδευτικών, γονέων και μαθητών- τη μετατροπή, μαζί με άλλα 20 Γυμνάσια και Λύκεια σε όλη τη χώρα, του 12ου Γυμνασίου και του 16ου ΓΕΛ Θεσσαλονίκης (Ξηροκρήνη) σε Ωνάσεια Σχολεία, κι ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης έσπευσε να πανηγυρίσει αυτή τη μεγάλη «επιτυχία».

Παρά τις τυμπανοκρουσίες όμως και την επικοινωνιακή καταιγίδα ώστε να διαφημιστεί ως μια καταπληκτική εκπαιδευτική καινοτομία, η δημιουργία των Ωνάσειων σχολείων αποτελεί στην πραγματικότητα ένα διπλό αντιεκπαιδευτικό χτύπημα: από τη μια ενισχύει την εγκατάλειψη της συνταγματικής υποχρέωσης της πολιτείας για ισότιμη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση παραδίδοντάς τη στα χέρια ιδιωτών που ξαφνικά νοιάστηκαν για το καλό της παιδείας, ενώ από την άλλη εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες και τις διακρίσεις με τη μετατροπή σχολείων της γειτονιάς σε σχολεία για «αρίστους».

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, σε αγαστή σύμπνοια με τις επιταγές των ΟΟΣΑ-ΕΕ, αντί να φτιάξει νέα, καλύτερα δημόσια σχολεία, μετατρέπει μια σειρά από δημόσια σχολεία υποβαθμισμένων κατά βάση γειτονιών, χτισμένων με αγώνες, κόπους και χρήματα όλων μας, σε αντικείμενα Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Σύμφωνα μάλιστα με τη σύμβαση που υπέγραψε -πριν καν ψηφιστεί ο σχετικός νόμος- με το ελάχιστα έως καθόλου σχετικό με την εκπαίδευση Ίδρυμα Αλέξανδρος Ωνάσης, το καθεστώς λειτουργίας τους θα είναι ανάλογο με αυτό του Ωνάσειου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου. Φέρνουν έτσι και στη χώρα μας, κατευθείαν από τις ΗΠΑ, το αποτυχημένο -με βάση τη σχετική διεθνή βιβλιογραφία- μοντέλο του “charter school”, προσαρμόζοντάς το σε αρκετά σημεία του προς το χειρότερο.

Η περιουσία του δημοσίου εκχωρείται για άλλη μια φορά στο ιδιωτικό κεφάλαιο: το Ίδρυμα Αλέξανδρος Ωνάσης αναλαμβάνει την ευθύνη της συντήρησης των σχολείων και τα λειτουργικά τους έξοδα. Σε αντάλλαγμα, τα σχολεία αυτά παραδίδονται ουσιαστικά στο ίδρυμα, μέσω της διοίκησης τους από μια επιτροπή στην οποία θα πλειοψηφούν κατά ένα τα μέλη που ορίζει -τάχα- το Δημόσιο, μέσω του ελέγχου της εισαγωγής σε αυτά με αυστηρές εξετάσεις, στις οποίες μάλιστα θα μπορούν να συμμετέχουν μαθητές/τριες από την ευρύτερη περιοχή και όχι μόνο από τη γειτονιά του σχολείου, μέσω του διαφορετικού προγράμματος σπουδών, μέσω του διαφορετικού εργασιακού ωραρίου για το μαθητικό και εκπαιδευτικό δυναμικό τους. Πρόκειται δηλαδή για μια γενικότερη εντατικοποίηση και λειτουργία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, η οποία δεν δίνει δεκάρα ούτε για τα εκπαιδευτικά δικαιώματα του συνόλου των μαθητών ούτε για τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, μόνο θυμηδία και έκπληξη μας προκαλεί η ανακοίνωση του κ. Αγγελούδη που όχι απλώς επιχαίρει για την ίδρυση Ωνάσειων Σχολείων στα όρια του δήμου μας, αλλά επιπλέον υπερηφανεύεται για το γεγονός ότι ο ίδιος απηύθυνε έκκληση προς το Υπουργείο Παιδείας και το Ίδρυμα Αριστοτέλης Ωνάσης να επιλεγούν σχολεία της δυτικής πλευράς της πόλης και δη της Ξηροκρήνης, «δίνοντας το στίγμα της προώθησης της ισότιμης και ισόρροπης ανάπτυξης στην πράξη»!

Για ποια ισότιμη και ισόρροπη ανάπτυξη μπορούμε να μιλάμε όταν, στην πιο υποβαθμισμένη και φτωχή γειτονιά του δήμου, με μαθητικό πληθυσμό που χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη ευαλωτότητα και συχνά με έντονο γλωσσικό έλλειμμα λόγω μεταναστευτικής καταγωγής, με την ίδρυση των Ωνασείων αφενός δεν θα απομείνει κανένα ΓΕΛ με ελεύθερη πρόσβαση, αφετέρου τα πλησιέστερα Γυμνάσια θα είναι σε μακρινή απόσταση (Ξυλάδικα, Συγγρού, Κασσάνδρου), ήδη επιβαρυμένα με προβλήματα και υποστελέχωση; Πώς θα καταφέρουν όχι μόνο να εισαχθούν με εξετάσεις, αλλά και να συνεχίσουν τις σπουδές τους σε ένα σχολείο που θα λειτουργεί με όρους προτύπου, μαθητές και μαθήτριες που αντιμετωπίζουν ήδη πολύ μεγάλες γλωσσικές, εκπαιδευτικές, οικονομικές και κοινωνικές δυσκολίες; Και βέβαια, αν δεν καταφέρουν να μπουν ή να παραμείνουν στο Ωνάσειο, πού θα πάνε τα παιδιά αυτά, για τα οποία συχνά γίνεται μεγάλη προσπάθεια να φοιτήσουν ακόμη και στο σχολείο της γειτονιάς τους; Στα σχολεία που βρίσκονται στα Ξυλάδικα, στη Συγγρού, στην Κασσάνδρου, όλα ενάμιση περίπου χιλιόμετρο μακριά από το συγκρότημα της Ξηροκρήνης και το καθένα ήδη με ιδιαίτερα προβλήματα; Πραγματική «ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής», όπως λέει και ο κ. Αγγελούδης!

Αντί λοιπόν να ενισχυθούν ουσιαστικά το μοναδικό Γυμνάσιο και το Λύκειο της Ξηροκρήνης με την πρόσληψη από την αρχή της σχολικής χρονιάς μόνιμου εκπαιδευτικού και επιστημονικού προσωπικού (ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, ενισχυτική διδασκαλία, τμήματα υποδοχής και ένταξης), με τη μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τάξη, με στοχευμένες παρεμβάσεις στην κτιριακή και υλικοτεχνική υποδομή τους, θεωρείται αναβάθμισή τους η μετατροπή τους σε σχολεία για λίγους και εκλεκτούς ενισχύοντας και με αυτόν τον τρόπο τους κοινωνικούς αποκλεισμούς. Ωραία «ισότιμη και ισόρροπη ανάπτυξη»!

Σε έναν δήμο με πέντε λυόμενα σχολικά κτίρια, κάποια από τα οποία μάλιστα έσπευσε η διοίκηση Αγγελούδη πέρυσι να ανακοινώσει ότι θα τα μεταστεγάσει άρον-άρον, με πολλά άλλα σχολεία να αντιμετωπίζουν κτιριακά προβλήματα, με την ίδια τη διοίκηση να έχει αιτηθεί από την κυβέρνηση 8,5 εκατομμύρια ευρώ για τη σχολική στέγη, πάει πολύ να παρακολουθούμε την εκχώρηση δύο άλλων σχολείων σε ένα ιδιωτικό ίδρυμα. Αλήθεια, γιατί ο κ. Αγγελούδης δεν δήλωσε τόσο στην κυβέρνηση όσο και στο ίδρυμα ότι άλλες είναι οι προτεραιότητες σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση στη Θεσσαλονίκη;

Θα συμφωνήσουμε με τη δήλωση του δημάρχου σχετικά με τα Ωνάσεια σε ένα πράγμα: όντως η «Ξηροκρήνη δικαιούται σύγχρονα, εξωστρεφή, καινοτόμα σχολεία, τα σχολεία του μέλλοντος». Αφού πρώτα όμως σημειώσουμε ότι τα Ωνάσεια δεν ανταποκρίνονται σε αυτούς τους χαρακτηρισμούς, θα συμπληρώσουμε ότι η Ξηροκρήνη είναι πρωτίστως οι κάτοικοί της και τα σχολεία αυτά τα δικαιούνται οι Ξηροκρηνιώτες και οι Ξηροκρηνιώτισσες, όπως και οι κάτοικοι της κάθε γειτονιάς, για να φοιτούν σε αυτά τα παιδιά τους, και όχι για να τα βλέπουν απ’ έξω πηγαίνοντας σε κάποιο άλλο, πιο μακρινό σχολείο. Αν η «ανάταξη της δυτικής Θεσσαλονίκης» περνά μέσα από τον αποκλεισμό και εκτοπισμό των εκεί κατοίκων, για να έρθουν άλλοι, «καλύτεροι», δεν είναι ανάταξη, αλλά επαίσχυντος «εξευγενισμός» (gentrification).

Ως Πόλη Ανάποδα παραμένουμε σταθερά υπέρ του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά. Η παροχή υψηλής ποιότητας εκπαίδευσης, όπως και υπηρεσιών υγείας, είναι στοιχειώδης υποχρέωση της Πολιτείας, Κυβέρνησης και Δήμων. Η κατεπείγουσα αναγκαιότητα αναβάθμισης όλων των σχολικών μονάδων -και ειδικά των ευαίσθητων κοινωνικά περιοχών- δεν μπορεί παρά να είναι αντικείμενο δημόσιου σχεδιασμού και μέριμνας και όχι ιδιωτικών πειραματισμών.

Απαιτούμε:

• Απόσυρση του νόμου για τη δημιουργία Ωνάσειων Σχολείων και την άμεση ανάκληση της μετατροπής του 12ου Γυμνασίου και του 16ου ΓΕΛ Θεσσαλονίκης σε Ωνάσεια.
• Καμία εμπλοκή των ιδιωτών στη λειτουργία των δημόσιων σχολείων.
• Γενναία χρηματοδότηση των σχολικών μονάδων για την κάλυψη των λειτουργικών δαπανών τους και την υλικοτεχνική τους υποδομή.
• Έκτακτη επιχορήγηση των σχολικών επιτροπών εδώ και τώρα!
• Ανέγερση νέων σχολικών κτιρίων με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης.
• Ενιαίο δωδεκάχρονο δημόσιο σχολείο που θα χωράει όλη τη γνώση και όλα τα παιδιά, με ίσες μορφωτικές ευκαιρίες και σεβασμό στην εργασιακή αξιοπρέπεια!

Καλούμε γονείς/κηδεμόνες, εκπαιδευτικούς, μαθητές/τριες και καθένα και καθεμιά που νοιάζεται για τη δημόσια εκπαίδευση σε διαμαρτυρία για τη μετατροπή του 12ου Γυμνασίου και του 16ου ΓΕΛ Θεσσαλονίκης σε Ωνάσεια, στο Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης τη Δευτέρα 3/2 στις 16:00.