Τον γάλλο πρόεδρο υποδέχεται στις 5 Απριλίου ο πρόεδρος Σι, στη μεγάλη εμπορική συνάντηση «Έκθεση Εισαγωγών», όπου η Γαλλία συμμετέχει, με 70 γαλλικές εταιρείες, ως ένας από τους τιμώμενους καλεσμένους. Ο κ. Μακρόν θα αναπτύξει την πλήρη εικόνα της Γαλλίας, όχι μόνο ως χώρας «γνωστής στην Κίνα για τη λογοτεχνία, τα κρασιά και τα τυριά της» αλλά και ως δύναμης με μεγάλες βιομηχανικές δυνατότητες και διεθνή εμπορική παρουσία. Πέρα από τα εγκαίνια ενός παραρτήματος του μουσείου Beaubourg και την υπογραφή 40 συμφωνιών (αγροδιατροφή, τουρισμός, υγεία κ.ά.) η Γαλλία επιθυμεί να αναλάβει – μετά την πρόσφατη μεγάλη κινεζική παραγγελία αεροσκαφών Airbus – το έργο μιας μονάδας επεξεργασίας πυρηνικών αποβλήτων στην Κίνα.

Στο διεθνές επίπεδο, οι γαλλικές οικονομικές-εμπορικές στοχεύσεις «επισκιάζονται» από τη διακηρυγμένη επιθυμία του προέδρου Μακρόν αφενός μεν «να συμβάλει η Κίνα στην προσπάθεια να τερματιστεί η εισβολή στην Ουκρανία» αφετέρου δε «να μην πάρει την καταστροφική απόφαση να υποστηρίξει στρατιωτικά τη Ρωσία κατά της Ουκρανίας». Ιδιαίτερης σημασίας ήταν η προτροπή του γάλλου προέδρου προς την Κίνα «να ασκήσει πίεση στη Ρωσία ώστε να διασφαλιστεί ότι η τελευταία δεν θα χρησιμοποιήσει ποτέ χημικά ή πυρηνικά όπλα και ότι θα σταματήσει την επιθετικότητά της πριν από τις διαπραγματεύσεις». Τονίζοντας, μάλιστα, πως «η Κίνα είναι η μόνη χώρα που μπορεί να έχει άμεση και ριζική επιρροή τόσο προς τη μια όσο και προς την άλλη πλευρά». Η γαλλική Προεδρία, τηρώντας ισορροπίες, υπογράμμισε ακόμη ότι ο πρόεδρος Μακρόν «θα αναφερθεί – σε πλαίσιο ειλικρίνειας και σεβασμού – σε ευαίσθητα θέματα όπως εκείνα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της κατάστασης στο Σινγιάνκ και το Xονγκ Kονγκ, και στις κατηγορίες για κινεζικές επιθέσεις στον κυβερνοχώρο».

Την κινεζική πρωτεύουσα επισκέφτηκε ήδη την προηγούμενη εβδομάδα ο ισπανός πρωθυπουργός δηλώνοντας πως «η φωνή της Κίνας πρέπει να ακουστεί αν θέλουμε να τερματιστεί αυτός ο πόλεμος». Στις 13 Απριλίου ακολουθεί η επίσκεψη στο Πεκίνο του κ. Μπορέλ ο οποίος έχει θέσει ως κόκκινη γραμμή τη μη αποστολή κινεζικού οπλισμού στην Κίνα. Τέλος, ο ίδιος ο πρόεδρος Ζελένσκι προσκάλεσε τον πρόεδρο Σι με την ελπίδα ότι «η Κίνα θα υποστηρίξει μια δίκαιη ειρήνη στην Ουκρανία» και ότι «το Πεκίνο δεν θα προμηθεύσει όπλα στη Ρωσία». Μια πρωτοβουλία που φαίνεται να μην προκάλεσε ενθουσιασμό στην Ουάσιγκτον.

Το σημαντικό με τις συγκεκριμένες επαφές ευρωπαϊκών προσωπικοτήτων με την ηγεσία της Κίνας είναι ότι η Ευρώπη αρθρώνει έναν ευκρινή συμπληρωματικό λόγο σε εκείνον των ΗΠΑ, λέγοντας περίπου τα ίδια και αφήνοντας περιθώριο στη διπλωματία. Και ίσως είναι σκόπιμο η Ουάσιγκτον να εγκύψει όχι απορριπτικά στην ευρωπαϊκή προσπάθεια συνεννόησης και τήρησης ισορροπιών, εκμεταλλευόμενη οποιαδήποτε ευκαιρία αυτή της παρέχει για αποφυγή του χειρότερου. Ασφαλώς και είναι θέμα αρχών και γοήτρου για τη Δύση η υπεράσπιση των θέσεών της σε σχέση με τη ρωσική εισβολή. Πολύ πιο σημαντικό όμως είναι και οι δύο πλευρές του Ατλαντικού να αποδείξουν ότι συναποφασίζουν και συμπράττουν, μακριά από υπαγορεύσεις που είναι αμφίβολο αν θα οδηγήσουν στα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

Ο Γιώργος Κακλίκης είναι πρέσβης επί τιμή, ειδικός σύμβουλος του ΕΛΙΑΜΕΠ

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ- Η αναδημοσίευσή του φέρει τη σύμφωνη γνώμη του συντάκτη του