Μπορεί η προσοχή της κοινωνίας να στράφηκε στη φραστική αντιπαράθεση των δύο υπουργών Εξωτερικών στην Άγκυρα, τα σημαντικά όμως βρίσκονται μπροστά μας: στο πώς θα προχωρήσει η Αθήνα σε σοβαρές επιλογές και αποφάσεις. Όλα δείχνουν ότι η Άγκυρα επιδιώκει τη διευθέτηση με πολιτικό διάλογο των αντιθέσεων όχι μόνο σε θέματα θαλάσσιων ζωνών αλλά και σε εκείνα που η ίδια δημιουργεί. Αποφεύγει – και το καθιστά σαφές με τις κινήσεις της – οποιονδήποτε διάλογο αφήνει ανοίγματα για δικαστική διέξοδο ή παραμένει ανοικτός στην παρουσία τρίτων στις διμερείς συνομιλίες. Και όταν η τουρκική πλευρά κάνει λόγο για τρίτους, αναφέρεται πρώτιστα στην ΕΕ. Θέλει τις Βρυξέλλες μακριά από τις συζητήσεις της με την Αθήνα. Επιδιώκει τη διάσπαση της ευρωπαϊκής ολότητας και την προβολή της Ελλάδας ως μεμονωμένης οντότητας που χαλάει το κλίμα συνεργασίας και προσέγγισης της Άγκυρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση επιμένοντας στις δικές της «ενοχλητικές απαιτήσεις». Η τουρκική αυτή επιδίωξη δεν καρποφορεί, άσχετα αν τα συμφέροντα κάποιων εταίρων επιδρούν ανασχετικά στην αυστηρή προσήλωση που οφείλουν στις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες. Η επιτυχία όμως των ελληνικών πρωτοβουλιών βρίσκεται σε ευθεία συνάρτηση με τη δυνατή εικόνα που η Ελλάδα εκπέμπει. Αν η εικόνα της Αθήνας εμφανίζεται ασθενής ή κατακερματισμένη, ο λόγος της ελάχιστα θα είναι πειστικός, ιδίως έναντι εκείνων που αναζητούν προσχήματα απαλλαγής τους από το «άχθος» των ελληνοτουρκικών διαφορών. Σε μια περίοδο κυρίως σαν αυτή που διανύουμε, οι διακομματικές και ενδοκομματικές αντιθέσεις για την εξωτερική πολιτική θέτουν το συμφέρον της χώρας σε κίνδυνο.

Αναμενόμενη η ικανοποίηση της κοινής γνώμης από την αντίδραση του έλληνα υπουργού στις επιφανειακά αθώες αιχμές του τούρκου συναδέλφου του, απαραίτητο όμως να συνεχιστεί η κινητικότητα της Ελλάδας με αυξημένη δυναμική. Η Άγκυρα ασφαλώς θα έχει κατά νου την ανταπόδοση, η οποία δεν ξέρουμε ποια μορφή θα πάρει. Σε κάθε περίπτωση ο παράγων «επικοινωνία» πρέπει να παραμείνει στην πρώτη γραμμή των προτεραιοτήτων μας ώστε η εικόνα που επιθυμούμε να διαμορφωθεί να προβάλλεται εύληπτα και σταθερά στις ξένες πρωτεύουσες. Έχουμε διαπιστώσει πόσο δυσάρεστη είναι για εμάς η τουρκική προπαγανδιστική μηχανή, η οποία, σε διαρκή κίνηση, στοχεύει στην άσκηση επιρροής όχι μόνο στην ξένη κοινή γνώμη, αλλά και σε κέντρα των οποίων επιθυμούμε τη θετική στάση.

Η συναντίληψη των πολιτικών μας δυνάμεων για τις κύριες γραμμές της εξωτερικής πολιτικής της χώρας είναι σήμερα ιδιαίτερα αναγκαία. Η χώρα, μετά την τόσων ετών οικονομική περιπέτειά της, παλεύει ακόμα με την πανδημία και εξακολουθεί να αντιμετωπίζει το φαινόμενο της αδηφαγίας της Τουρκίας του Ερντογάν. Αν κυριαρχήσουν πολιτικές έριδες και η πυρά θα δυναμώσει επικίνδυνα για τα συμφέροντά μας και όσες σκέψεις γίνονται για ειρηνική διευθέτηση θα παραμείνουν στο επίπεδο των υποθέσεων εργασίας αφήνοντας το κακό να μεγαλώνει. Οταν η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε πολύ σημαντικές αποφάσεις, βασική προϋπόθεση είναι η πολιτική σύμπνοια και όχι οι δευτεροβάθμιες σκέψεις διακομματικού ή ενδοκομματικού χαρακτήρα. Χρόνια το προσδοκά η ελληνική κοινωνία και είναι η στιγμή που αυτό πρέπει να γίνει πραγματικότητα.

Το άρθρο του κ. Κακλίκη δημοσιεύθηκε στα Νέα

Το diontv.gr έχει την άδεια του συγγραφέα για την αναδημοσίευση