Η ετήσια έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας για το 2022 αναδεικνύει τα δύο μέτρα και δύο σταθμά που επικρατούν σε όλο τον κόσμο όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αποτυχία της διεθνούς κοινότητας να ενωθεί γύρω από τη συνεπή εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των οικουμενικών αξιών. 

Δείτε τη Δέσποινα Παρασκευά, την υπεύθυνη εκστρατειών της Διεθνούς Αμνηστίας να μιλά για την ετήσια έκθεση στο:

https://youtu.be/NPFN7EXQleg?t=2

Η σθεναρή αντίδραση της Δύσης στην επιθετικότητα της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας έρχεται σε έντονη αντίθεση με τη θλιβερή έλλειψη ουσιαστικής δράσης για σοβαρές παραβιάσεις από ορισμένους συμμάχους της, όπως το Ισραήλ, η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος. 

Τα δικαιώματα των γυναικών και η ελευθερία διαμαρτυρίας απειλούνται καθώς τα κράτη αποτυγχάνουν να προστατεύσουν και να σεβαστούν τα δικαιώματα στο εσωτερικό τους. 

Καθώς η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κλείνει τα 75 της χρόνια, η Διεθνής Αμνηστία επιμένει ότι ένα διεθνές σύστημα που βασίζεται σε κανόνες πρέπει να θεμελιώνεται στα ανθρώπινα δικαιώματα και να ισχύει για κάθε άτομο, παντού. 

 Η πλήρους κλίμακας εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2022 εξαπέλυσε πολυάριθμα εγκλήματα πολέμου, προκάλεσε μια παγκόσμια ενεργειακή και επισιτιστική κρίση και επιδίωξε να διαταράξει περαιτέρω ένα αδύναμο πολυμερές σύστημα. Αποκάλυψε επίσης την υποκρισία των δυτικών κρατών που αντέδρασαν σθεναρά στην επιθετικότητα του Κρεμλίνου, αλλά συγχώρεσαν ή ήταν συνένοχοι σε σοβαρές παραβιάσεις που διαπράχθηκαν αλλού, δήλωσε η Διεθνής Αμνηστία, καθώς παρουσίασε την ετήσια έκθεσή της για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο. 

Η «Ετήσια έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας 2022/23: Η κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο» διαπίστωσε ότι τα δύο μέτρα και δύο σταθμά και οι ανεπαρκείς αντιδράσεις στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που λαμβάνουν χώρα σε όλο τον κόσμο τροφοδοτούν την ατιμωρησία και την αστάθεια, συμπεριλαμβανομένης της εκκωφαντικής σιωπής για το ιστορικό της Σαουδικής Αραβίας όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, της αδράνειας για την Αίγυπτο και της άρνησης να αντιμετωπιστεί το σύστημα απαρτχάιντ του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων. 

Η έκθεση υπογραμμίζει επίσης τη χρήση βίαιων τακτικών από την Κίνα για την καταστολή της διεθνούς δράσης σχετικά με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που έχει διαπράξει, καθώς και την αποτυχία των παγκόσμιων και περιφερειακών θεσμών, που εξαιτίας του προσωπικού συμφέροντος των μελών τους εμποδίζονται από το να ανταποκριθούν επαρκώς στις συγκρούσεις που σκοτώνουν χιλιάδες ανθρώπους, μεταξύ άλλων στην Αιθιοπία, τη Μιανμάρ και την Υεμένη. 

«Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι ένα ανατριχιαστικό παράδειγμα του τι μπορεί να συμβεί όταν τα κράτη νομίζουν ότι μπορούν να περιφρονούν το διεθνές δίκαιο και να παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα χωρίς συνέπειες», δήλωσε η Agnès Callamard, γενική γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας. 

«Η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δημιουργήθηκε πριν από 75 χρόνια, μέσα από τις στάχτες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στον πυρήνα της βρίσκεται η καθολική αναγνώριση ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαιώματα και θεμελιώδεις ελευθερίες. Ενώ η δυναμική της παγκόσμιας εξουσίας βρίσκεται σε χάος, τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπορούν να χαθούν στη σύρραξη. Θα πρέπει να καθοδηγούν τον κόσμο καθώς πλοηγείται σε ένα όλο και πιο ασταθές και επικίνδυνο περιβάλλον. Δεν πρέπει να περιμένουμε να καεί ξανά ο κόσμος». 

 Τα επαίσχυντα δύο μέτρα και δύο σταθμά ανοίγουν τον δρόμο για περαιτέρω καταχρήσεις  

Η πλήρους κλίμακας εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία προκάλεσε μια από τις χειρότερες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης για την ανθρωπιστική βοήθεια και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ευρώπη στην πρόσφατη ιστορία. Η σύγκρουση δεν οδήγησε μόνο σε μαζικές εκτοπίσεις, εγκλήματα πολέμου και παγκόσμια ανασφάλεια στην ενέργεια και τα τρόφιμα, αλλά έφερε στο φως και το ανατριχιαστικό φάντασμα του πυρηνικού πολέμου. 

Η αντίδραση ήταν άμεση, με τη Δύση να επιβάλλει οικονομικές κυρώσεις στη Μόσχα και να στέλνει στρατιωτική βοήθεια στο Κίεβο, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο να ξεκινά έρευνα για εγκλήματα πολέμου στην Ουκρανία και τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ να ψηφίζει την καταδίκη της ρωσικής εισβολής ως επιθετικής ενέργειας. Ωστόσο, αυτή η στιβαρή και ευπρόσδεκτη προσέγγιση ήρθε σε πλήρη αντίθεση με τις προηγούμενες αντιδράσεις σε μαζικές παραβιάσεις από τη Ρωσία και άλλους, καθώς και με τις θλιβερές υπάρχουσες αντιδράσεις σε συγκρούσεις όπως στην Αιθιοπία και τη Μιανμάρ. 

«Αν το σύστημα είχε λειτουργήσει για να καταστήσει τη Ρωσία υπεύθυνη για τα τεκμηριωμένα εγκλήματά της στην Τσετσενία και τη Συρία, χιλιάδες ζωές θα μπορούσαν να είχαν σωθεί τότε και τώρα, στην Ουκρανία και αλλού. Αντ’ αυτού, έχουμε περισσότερη δυστυχία και καταστροφή», δήλωσε η Agnès Callamard. 

«Αν ο επιθετικός πόλεμος της Ρωσίας καταδεικνύει κάτι για το μέλλον του κόσμου, αυτό είναι η σημασία μιας αποτελεσματικής και με συνέπεια εφαρμοζόμενης διεθνούς τάξης που βασίζεται σε κανόνες. Όλα τα κράτη πρέπει να εντείνουν τις προσπάθειές τους για μια ανανεωμένη τάξη βασισμένη σε κανόνες που θα ωφελεί τους πάντες, παντού». 

Για τις/τους Παλαιστίνιες/-ους στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, το 2022 ήταν ένα από τα πιο θανατηφόρα έτη από τότε που τα Ηνωμένα Έθνη άρχισαν να καταγράφουν συστηματικά τις απώλειες το 2006, με τουλάχιστον 151 ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων δεκάδων παιδιών, να σκοτώνονται από τις ισραηλινές δυνάμεις. Οι ισραηλινές αρχές συνέχισαν να αναγκάζουν τις/τους Παλαιστίνιες/-ους να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους, ενώ η κυβέρνηση αναπτύσσει σχέδια για τη δραστική επέκταση των παράνομων οικισμών σε ολόκληρη την κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Αντί να απαιτήσουν τον τερματισμό του ισραηλινού συστήματος απαρτχάιντ, πολλές δυτικές κυβερνήσεις επέλεξαν να επιτεθούν σε όσες/-ους το καταγγέλλουν. 

Οι ΗΠΑ έχουν επικρίνει έντονα τις ρωσικές παραβιάσεις στην Ουκρανία και έχουν δεχτεί δεκάδες χιλιάδες Ουκρανές/-ούς που διαφεύγουν από τον πόλεμο, ωστόσο, στο πλαίσιο πολιτικών και πρακτικών που έχουν τις ρίζες τους στον ρατσισμό εις βάρος των μαύρων, έχουν απελάσει περισσότερες/-ους από 25.000 Αϊτινές/-ούς μεταξύ Σεπτεμβρίου 2021 και Μαΐου 2022, ενώ έχουν υποβάλει πολλές/-ούς από αυτές/-ούς σε βασανιστήρια και άλλη κακομεταχείριση. 

Τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. άνοιξαν τα σύνορά τους στις/στους Ουκρανές/-ούς που διέφευγαν από τη ρωσική επιθετικότητα, αποδεικνύοντας ότι, ως ένα από τα πλουσιότερα μπλοκ στον κόσμο, ήταν κάτι παραπάνω από ικανά να υποδεχθούν μεγάλο αριθμό ανθρώπων που αναζητούσαν ασφάλεια και να τους δώσουν πρόσβαση στην υγεία, την εκπαίδευση και τη στέγαση. Ωστόσο, πολλά κράτησαν τις πόρτες τους κλειστές σε όσες/-ους διέφευγαν από τον πόλεμο και την καταστολή στη Συρία, το Αφγανιστάν και τη Λιβύη. 

«Οι αντιδράσεις στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία μάς έδωσαν κάποιες αποδείξεις για το τι μπορεί να γίνει όταν υπάρχει πολιτική βούληση. Είδαμε παγκόσμια καταδίκη, έρευνες για εγκλήματα, άνοιγμα των συνόρων στις προσφύγισσες και τους πρόσφυγες. Αυτή η αντίδραση πρέπει να αποτελέσει πρότυπο για το πώς αντιμετωπίζουμε όλες τις μαζικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», δήλωσε η Agnès Callamard. 

Τα δύο μέτρα και δύο σταθμά της Δύσης έχουν ενθαρρύνει χώρες όπως η Κίνα και έχουν επιτρέψει στην Αίγυπτο και τη Σαουδική Αραβία να αποφεύγουν, να αγνοούν και να αποπροσανατολίζουν την κριτική για το ιστορικό τους αναφορικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα. 

Παρά τις μαζικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που ισοδυναμούν με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας σε βάρος των Ουιγούρων και άλλων μουσουλμανικών μειονοτήτων, το Πεκίνο έχει διαφύγει της διεθνούς καταδίκης από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, το Συμβούλιο Ασφαλείας και το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. 

Το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ εγκατέστησε Ειδικό Εισηγητή για την Κατάσταση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Ρωσία και ερευνητικό μηχανισμό για το Ιράν στον απόηχο των θανατηφόρων διαδηλώσεων. Αλλά ψήφισε να μη διερευνήσει περαιτέρω ή έστω να συζητήσει τα ευρήματα των ίδιων των Ηνωμένων Εθνών για πιθανά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στο Σιντζιάνγκ της Κίνας και διέκοψε ψήφισμα για τις Φιλιππίνες. 

«Οι χώρες εφάρμοσαν το δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά περίπτωση, σε μια συγκλονιστική επίδειξη κραυγαλέας υποκρισίας και δύο μέτρων και σταθμών. Τα κράτη δεν μπορούν να επικρίνουν τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τη μία στιγμή και, την επόμενη, να συγχωρούν παρόμοιες παραβιάσεις σε άλλες χώρες μόνο και μόνο επειδή διακυβεύονται τα συμφέροντά τους. Είναι ασυνείδητο και υπονομεύει ολόκληρο τον ιστό των οικουμενικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων», δήλωσε η Agnès Callamard. 

«Πρέπει επίσης τα κράτη που μέχρι στιγμής δεν έχουν μιλήσει να πάρουν θέση κατά των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπου κι αν αυτές συμβαίνουν. Χρειαζόμαστε λιγότερη υποκρισία, λιγότερο κυνισμό και περισσότερη συνεπή, με αρχές και φιλόδοξη δράση από όλα τα κράτη για την προώθηση και την προστασία όλων των δικαιωμάτων». 

Ανελέητη καταστολή της διαφωνίας σε όλο τον κόσμο  

Το 2022, Ρώσοι αντιφρονούντες οδηγήθηκαν στα δικαστήρια και μέσα ενημέρωσης έκλεισαν μόνο και μόνο επειδή ανέφεραν τον πόλεμο στην Ουκρανία. Δημοσιογράφοι φυλακίστηκαν στο Αφγανιστάν, την Αιθιοπία, τη Μιανμάρ, τη Ρωσία, τη Λευκορωσία και δεκάδες άλλες χώρες σε όλο τον κόσμο όπου μαίνονταν συγκρούσεις. 

Στην Αυστραλία, την Ινδία, την Ινδονησία και το Ηνωμένο Βασίλειο, οι αρχές ψήφισαν νέα νομοθεσία που επιβάλλει περιορισμούς στις διαδηλώσεις, ενώ η Σρι Λάνκα χρησιμοποίησε εξουσίες έκτακτης ανάγκης για να περιορίσει τις μαζικές διαδηλώσεις κατά της διογκούμενης οικονομικής κρίσης. Ο νόμος του Ηνωμένου Βασιλείου παρέχει στην αστυνομία ευρείες εξουσίες, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας απαγόρευσης των «θορυβωδών διαδηλώσεων», υπονομεύοντας τις ελευθερίες της έκφρασης και της ειρηνικής συνάθροισης. 

Η τεχνολογία χρησιμοποιήθηκε ως όπλο εναντίον πολλών, για να φιμώσει, να εμποδίσει τη δημόσια συνάθροιση ή να παραπληροφορήσει. 

Οι ιρανικές αρχές απάντησαν στην άνευ προηγουμένου εξέγερση κατά της καταπίεσης δεκαετιών με παράνομη βία με αληθινά πυρομαχικά, μεταλλικά σφαιρίδια, δακρυγόνα και ξυλοδαρμούς. Εκατοντάδες άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων δεκάδων παιδιών, σκοτώθηκαν. Τον Δεκέμβριο, οι περουβιανές δυνάμεις ασφαλείας χρησιμοποίησαν παράνομη βία, ιδίως κατά των ιθαγενών και των campesinos, για να καταστείλουν τις διαδηλώσεις κατά τη διάρκεια της πολιτικής κρίσης που ακολούθησε την απομάκρυνση του πρώην προέδρου Καστίγιο. Δημοσιογράφοι, υπερασπίστριες/-ιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η πολιτική αντιπολίτευση αντιμετώπισαν επίσης καταστολή, μεταξύ άλλων στη Ζιμπάμπουε και τη Μοζαμβίκη. 

Σε απάντηση στις αυξανόμενες απειλές κατά του δικαιώματος διαμαρτυρίας, η Διεθνής Αμνηστία ξεκίνησε το 2022 μια παγκόσμια εκστρατεία για να αντιμετωπίσει τις εντεινόμενες προσπάθειες των κρατών να υπονομεύσουν το θεμελιώδες δικαίωμα στην ελευθερία της ειρηνικής συνάθροισης. Στο πλαίσιο αυτής της εκστρατείας, η οργάνωση ζητά την εφαρμογή συνθήκης για ένα εμπόριο που δεν θα διευκολύνει τα  βασανιστήρια, η οποία θα απαγορεύει την παραγωγή και το εμπόριο εγγενώς καταχρηστικού εξοπλισμού επιβολής του νόμου και θα ελέγχει το εμπόριο εξοπλισμού επιβολής του νόμου που χρησιμοποιείται συχνά για βασανιστήρια ή άλλη κακομεταχείριση. 

Οι γυναίκες σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος καθώς τα κράτη αποτυγχάνουν να προστατεύσουν και να σεβαστούν τα δικαιώματα  

Η καταστολή της διαφωνίας και οι ασυνεπείς προσεγγίσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είχαν επίσης έντονο αντίκτυπο στα δικαιώματα των γυναικών.  

Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ ανέτρεψε μια μακροχρόνια συνταγματική εγγύηση του δικαιώματος στην άμβλωση, απειλώντας άλλα ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων στη ζωή, την υγεία, την ιδιωτικότητα, την ασφάλεια και την απαγόρευση των διακρίσεων για εκατομμύρια γυναίκες, κορίτσια και άτομα που μπορούν να εγκυμονήσουν.  

Μέχρι το τέλος του 2022, αρκετές πολιτείες των ΗΠΑ είχαν ψηφίσει νόμους για την απαγόρευση ή τον περιορισμό της πρόσβασης στην άμβλωση, ενώ ακτιβίστριες στην Πολωνία διώχθηκαν ποινικά επειδή βοηθούσαν γυναίκες να έχουν πρόσβαση σε χάπια άμβλωσης. 

Οι ιθαγενείς γυναίκες συνέχισαν να αντιμετωπίζουν δυσανάλογα υψηλά επίπεδα βιασμών και άλλης σεξουαλικής βίας στις ΗΠΑ. Στο Πακιστάν, αναφέρθηκαν μια σειρά πολύκροτες δολοφονίες γυναικών από μέλη της οικογένειάς τους, ωστόσο το κοινοβούλιο απέτυχε να εφαρμόσει νομοθεσία για την ενδοοικογενειακή βία που εκκρεμεί από το 2021. Στην Ινδία, η βία κατά των ντάλιτ και αντιβάσι γυναικών, μεταξύ άλλων εγκλημάτων μίσους με βάση την κάστα, συνέχισε να διαπράττεται ατιμώρητα. 

Στο Αφγανιστάν παρατηρήθηκε ιδιαίτερα σημαντική υποβάθμιση των δικαιωμάτων των γυναικών και των κοριτσιών στην προσωπική αυτονομία, την εκπαίδευση, την εργασία και την πρόσβαση σε δημόσιους χώρους, μέσω πολλαπλών διαταγμάτων που εξέδωσαν οι Ταλιμπάν. Στο Ιράν, η «αστυνομία ηθικής» συνέλαβε βίαια τη Mahsa (Zhina) Amini επειδή τούφες μαλλιών φαίνονταν κάτω από τη μαντίλα της, και λίγες ημέρες αργότερα πέθανε υπό κράτηση εν μέσω αξιόπιστων αναφορών για βασανιστήρια, προκαλώντας πανεθνικές διαδηλώσεις, στις οποίες πολλές ακόμη γυναίκες και κορίτσια τραυματίστηκαν, κρατήθηκαν ή σκοτώθηκαν. 

«Η πείνα των κρατών να ελέγχουν τα σώματα των γυναικών και των κοριτσιών, τη σεξουαλικότητά τους και τις ζωές τους αφήνει μια τρομερή κληρονομιά βίας, καταπίεσης και μιας καχεκτικής προοπτικής», δήλωσε η Agnès Callamard. 

 Η παγκόσμια δράση ενάντια στις απειλές κατά της ανθρωπότητας είναι θλιβερά ανεπαρκής 

Το 2022, ο κόσμος συνέχισε να υποφέρει από τις επιπτώσεις της πανδημίας Covid-19. Η κλιματική αλλαγή, οι συγκρούσεις και οι οικονομικοί κλυδωνισμοί που προκλήθηκαν εν μέρει από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία επέτειναν περαιτέρω τους κινδύνους για τα ανθρώπινα δικαιώματα. 

Οι οικονομικές κρίσεις σήμαιναν ότι το 97% του πληθυσμού του Αφγανιστάν ζούσε σε συνθήκες φτώχειας. Στην Αϊτή, η πολιτική και ανθρωπιστική κρίση, που επιδεινώθηκε από την εκτεταμένη βία των συμμοριών, άφησε πάνω από το 40% του πληθυσμού να αντιμετωπίζει οξεία επισιτιστική ανασφάλεια. 

Οι ακραίες καιρικές συνθήκες που επιδεινώθηκαν από την ταχεία άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη προκάλεσαν πείνα και ασθένειες σε πολλές χώρες της Νότιας Ασίας και της υποσαχάριας Αφρικής, όπως το Πακιστάν και η Νιγηρία, όπου οι πλημμύρες είχαν καταστροφικές επιπτώσεις στη ζωή και τα μέσα διαβίωσης των ανθρώπων και οδήγησαν σε έξαρση υδατογενών ασθενειών που προκάλεσαν το θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων. 

Μπροστά σε αυτή την οπισθοχώρηση, οι χώρες απέτυχαν να ενεργήσουν προς το συμφέρον της ανθρωπότητας και να αντιμετωπίσουν την εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, τον κύριο μοχλό που μας ωθεί προς τη μεγαλύτερη απειλή για τη ζωή όπως τη γνωρίζουμε. Αυτή η συλλογική αποτυχία ήταν άλλο ένα τρανταχτό παράδειγμα της αδυναμίας των σημερινών πολυμερών συστημάτων. 

«Ο κόσμος πολιορκείται από μια επίθεση αλληλοσυγκρουόμενων κρίσεων, συμπεριλαμβανομένων των εκτεταμένων συγκρούσεων, της σκληρής παγκόσμιας οικονομίας, με πάρα πολλά κράτη να επιβαρύνονται από μη βιώσιμο χρέος, των εταιρικών φορολογικών καταχρήσεων, της οπλοποίησης της τεχνολογίας, της κλιματικής κρίσης και μετατοπίσεων των τεκτονικών πλακών της εξουσίας. Δεν έχουμε καμία πιθανότητα να επιβιώσουμε από αυτές τις κρίσεις εάν οι διεθνείς θεσμοί μας δεν ανταποκρίνονται στον σκοπό τους», δήλωσε η Agnès Callamard. 

Οι δυσλειτουργικοί διεθνείς θεσμοί πρέπει να διορθωθούν  

Είναι ζωτικής σημασίας να ενισχυθούν και όχι να υπονομευθούν οι διεθνείς θεσμοί και τα συστήματα που προορίζονται για την προστασία των δικαιωμάτων μας. Το πρώτο βήμα είναι η πλήρης χρηματοδότηση των μηχανισμών ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ, ώστε να είναι δυνατή η λογοδοσία, η διεξαγωγή ερευνών και η απονομή δικαιοσύνης. 

Η Διεθνής Αμνηστία ζητά επίσης να μεταρρυθμιστεί το βασικό όργανο λήψης αποφάσεων του ΟΗΕ, το Συμβούλιο Ασφαλείας, ώστε να δοθεί φωνή σε χώρες και συνθήκες που παραδοσιακά αγνοούνται, ιδίως στον παγκόσμιο Νότο. 

«Το διεθνές σύστημα χρειάζεται σοβαρή μεταρρύθμιση για να αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα του σήμερα. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ να συνεχίσουν να ασκούν ανεξέλεγκτα τη δύναμη βέτο και να καταχρώνται τα προνόμιά τους. Η έλλειψη διαφάνειας και αποτελεσματικότητας στη διαδικασία λήψης αποφάσεων του Συμβουλίου αφήνει ολόκληρο το σύστημα ορθάνοιχτο στη χειραγώγηση, τις καταχρήσεις και τη δυσλειτουργία», δήλωσε η Agnès Callamard. 

Αλλά ενώ οι ιδιοτελείς κυβερνήσεις αποτυγχάνουν να θέσουν τα ανθρώπινα δικαιώματά μας σε προτεραιότητα, το κίνημα για τα ανθρώπινα δικαιώματα δείχνει ότι μπορούμε ακόμη να αντλήσουμε έμπνευση και ελπίδα από τους ανθρώπους που αυτά τα κράτη θα έπρεπε να προστατεύουν. 

Στην Κολομβία, η επιμονή του ακτιβισμού για τα δικαιώματα των γυναικών και η νομική δράση συνέβαλαν στην απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου να αποποινικοποιήσει τις αμβλώσεις κατά τις πρώτες 24 εβδομάδες της εγκυμοσύνης. Στο Νότιο Σουδάν, ο Magai Matiop Ngong αποφυλακίστηκε ενώ είχε καταδικαστεί σε θάνατο σε ηλικία 15 ετών το 2017. Η απελευθέρωσή του ήρθε όταν χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έστειλαν εκκλήσεις στις αρχές να τον ελευθερώσουν. 

Ο ιθαγενής Μάγια περιβαλλοντολόγος Bernardo Caal Xol αφέθηκε ελεύθερος με αναστολή μετά από τέσσερα χρόνια φυλάκισης στη Γουατεμάλα με ψεύτικες κατηγορίες. Έπειτα από πολυετείς εκστρατείες των γυναικείων κινημάτων στην Ισπανία, το κοινοβούλιο της χώρας ψήφισε νόμο που θέτει τη συναίνεση στο επίκεντρο του νομικού ορισμού του βιασμού. Το Καζακστάν και η Παπούα Νέα Γουινέα κατήργησαν τη θανατική ποινή. 

«Είναι εύκολο να αισθανόμαστε απελπισμένες/-οι μπροστά στις θηριωδίες και τις κακοποιήσεις, αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια του τελευταίου έτους, οι άνθρωποι έδειξαν ότι δεν είμαστε ανίσχυρες/-οι», δήλωσε η Agnès Callamard.   

«Γίναμε μάρτυρες εμβληματικών πράξεων ανυπακοής, όπως οι διαδηλώσεις των Αφγανών γυναικών κατά της κυριαρχίας των Ταλιμπάν και η δράση των Ιρανών γυναικών που περπατούσαν χωρίς μαντίλα σε δημόσιο χώρο ή έκοβαν τα μαλλιά τους για να διαμαρτυρηθούν για τους νόμους περί υποχρεωτικής κάλυψης. Εκατομμύρια άνθρωποι που καταπιέζονται συστηματικά από την πατριαρχία και τον ρατσισμό βγήκαν στους δρόμους για να απαιτήσουν ένα καλύτερο αύριο. Το έκαναν τα προηγούμενα χρόνια και το έκαναν και πάλι το 2022. Αυτό θα πρέπει να υπενθυμίσει στους κυβερνώντες ότι δεν θα είμαστε ποτέ απλοί θεατές όταν επιτίθενται στην αξιοπρέπεια, την ισότητα και την ελευθερία μας».