30 Οκτωβρίου 1944: «(…) Στο μεταξύ τα χωνιά ωθούσαν τον κόσμο προς την πλατεία της Αγια-Σοφιάς. Εκεί κατέληγαν όλα τα αφρισμένα ποτάμια. Από την οδό της Αγίας Σοφίας κατέβαιναν, σαρώνοντας τις γειτονιές, τα παιδιά –και όχι μόνον τα παιδιά– του Κουλέ Καφέ, του Αγίου Παύλου, της Ακρόπολης, της Κασσάνδρου.
Το Τσινάρι, Εσκί-Ντελίκ, Προφήτης Ηλίας, Διοικητήριο κατέβαιναν τη Βενιζέλου.
Είχαν καλύτερο δρόμο αυτοί όχι μονάχα κατηφορικό μα φαρδύ κι ασφαλτοστρωμένο και βάδιζαν πιο λεβέντικα. Από το Βαρδάρι πάλι έρχονταν ξιπόλιτη, ρακένδυτη, πειναλέα, σπαρταρώντας από ενθουσιασμό η Ραμόνα, η Επτάλοφος, ο Παλαιός Σταθμός, η Νεάπολη, η Σταυρούπολη, ενώ αντίθετα από ανατολικά κατέφθαναν μέσα σε σκόνη και αλαλαγμό με τρομπέτες, παντιέρες, λάβαρα και χωνιά η Τούμπα –η «Τούμπα-Στάλινγκραντ» έλεγαν μόνοι τους– η
Αγία Φωτεινή, η Ευαγγελίστρια, η Τριανδρία, ακόμα και η τόσο μακρινή Καλαμαριά. Πλημμύρισαν δρόμοι, πλατείες πανζουρλισμός. Φιλιόμασταν, αγκαλιαζόμασταν, χαϊδευόμασταν, δεν ξέραμε τι λέμε από την ταραχή μας. (…)»-
Γ.Ιωάννου, «Το δικό μας αίμα»
Έτσι περιγράφονται οι πρώτες στιγμές μετά την απελευθέρωση της πόλης από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ. 80 χρόνια μετά, μαθαίνουμε την ιστορική αλήθεια, βγάζουμε σημαντικά συμπεράσματα για τη σύγχρονη πάλη του λαού μας. Ειδικά
τώρα, μέσα στη δίνη του ιμπεριαλιστικού πολέμου, είναι πιο σημαντικό να ακουστεί ξανά, ότι κανείς αντίπαλος δεν είναι ανίκητος, ότι μόνο ο λαός σώζει το λαό.
Έπειτα από έναν κύκλο σημαντικών εκδηλώσεων, οι οποίες θα συνεχιστούν και τον Νοέμβρη , η ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας πραγματοποιεί εκδήλωση την Τετάρτη 30 Οκτωβρίου, ημέρα της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης από τον
ΕΛΑΣ, εκδήλωση στον πεζόδρομο Αγίας Σοφίας, στις 18:30, με ομιλήτρια τη Θεανώ Καπέτη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.