Σύμφωνα με εκθέσεις του ΟΗΕ, το 12% του συνόλου των πτηνών του πλανήτη και το 10% των φυτών και των ζώων της Γης απειλείται με εξαφάνιση, εξαιτίας των ανθρώπινων δραστηριοτήτων και της υποβάθμισης των βιοτόπων. Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι έως το 2050 θα έχει εξαφανιστεί το ένα τρίτο της πανίδας από τη Γη, εξαιτίας των κλιματικών αλλαγών.

Με τον όρο βιοποικιλότητα εννοούμε την ποικιλία της ζωής στη Γη. Επίσης, είναι  ο όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την ανομοιογένεια της βιόσφαιρας, τους διάφορους πληθυσμούς που συμβιώνουν στις διαφορετικές περιοχές του πλανήτη και τις ξεχωριστές σχέσεις αλληλεπίδρασης που συνδέουν τους οργανισμούς μεταξύ τους και με τους αβιοτικούς παράγοντες του περιβάλλοντός τους. Η Βιοποικιλότητα αναφέρεται επίσης στην εντυπωσιακή ποικιλία που παρουσιάζει η πολιτισμική έκφραση των σύγχρονων αλλά και των προγενέστερων ανθρώπινων κοινωνιών, επιτεύγματα που διαμορφώνονται αλλά και διαμορφώνουν τις υπόλοιπες συνιστώσες της.

Η αλήθεια είναι πως η ανάγκη για διασφάλιση της βιοποικιλότητας έχει γίνει πιο επιτακτική από ποτέ. Πιο συγκεκριμένα, μετά το πέρας της βιομηχανικής Επανάστασης οι ρυθμοί ανάπτυξης της ανθρώπινης δραστηριότητας αλλά και η παράλληλη  επιβάρυνση του περιβάλλοντος έχουν συμβάλλει στη μείωση της προσαρμοστικότητας των οργανισμών , γεγονός που ελλοχεύει τον κίνδυνο της εξαφάνισης.

Η εξαφάνιση των έμβιων όντων έχει τόσο ηθικές όσο και κοινωνικό-οικονομικες προεκτάσεις. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο η βιοποικιλότητα βρίσκεται σε κίνδυνο λόγω της υποβάθμισης των φυσικών περιοχών στην οποία συντελεί η εντατική καλλιέργεια, η ανάπτυξη της βιομηχανίας, η υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων, η ρύπανση, και η παγκόσμια κλιματική αλλαγή, καθώς και η «εισβολή» ξενικών ειδών. Πάντως, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει στόχους για μείωση των ρυθμών απώλειας της βιοποικιλότητας έως το 2030.