Μεγαλόπρεπα βουνά, μικρές κοιλάδες, σκληροί χειμώνες, σε αυτό το τοπίο της Ηπείρου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Κάρολος Παπούλιας. Κι όπως ισχύει για όλους μας, η γενέτειρά του τον διαμόρφωσε καθοριστικά. Με τα χωριά των μαστόρων, των ξυλογλυπτών, των αγιογράφων και των κτηνοτρόφων, των ανθρώπων με το καθαρό βλέμμα που δεν έπαψε ποτέ να έχει στην καρδιά του κι εκείνοι να τον τιμούν με την ψήφο τους.
Ίσως η επιβλητική φύση και η σιδερένια θέληση των χωριανών του να τον έκαναν λιγόλογο και λιτό, μαχητικό και πείσμονα, αφοσιωμένο στις πεποιθήσεις του, στην κοινωνική δικαιοσύνη και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Απέφευγε τις κοσμικότητες, τις πολυτέλειες και τις ανούσιες κουβέντες, «μες την πολλή συνάφεια του κόσμου», όπως έλεγε ο Καβάφης. Στο ίδιο μικρό διαμέρισμα της Ασκληπιού, που ξεκίνησε ως βουλευτής, παρέμεινε μέχρι το τέλος. Ζώντας ανάμεσα στα βιβλία, που πάντα τον συντρόφευαν, μαζί με την άλλη μεγάλη του αγάπη, τον αθλητισμό.
Η προσήλωσή του στο εθνικό συμφέρον υπήρξε σταθερή και βιωματική, από πολύ νωρίς. Πολέμησε για τα πιστεύω του από μαθητής του γυμνασίου και τη μάχη αυτή, για μια καλύτερη πατρίδα, δεν την εγκατέλειψε ποτέ. Στην Εθνική Αντίσταση, στις φοιτητικές οργανώσεις, στο ΠΑΚ και τον αγώνα κατά της δικτατορίας, στο ΠΑΣΟΚ, στη Βουλή, στην Κυβέρνηση, στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Πολιτεύτηκε πάντα με την αποστασιοποιημένη αφοσίωση που του έδινε το σπουδαίο πλεονέκτημα να διακρίνει καθαρά τη μεγάλη εικόνα της διπλωματίας και της πορείας της χώρας. Δεν
ξοδεύτηκε ποτέ στη λεπτομέρεια, μένοντας επικεντρωμένος στα ουσιώδη και θεμελιώδη ζητήματα. Με τις παρεμβάσεις του στο μεσανατολικό, τη συμβολή του στην εξομάλυνση των στρατηγικών αντιθέσεων, τη συνεπή προώθηση της
περιφερειακής συνεργασίας και την έγκαιρη αντίληψη των συσχετισμών ισχύος στη διεθνή σκηνή, χάραξε μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική. Στον διάλογο με την Τουρκία είχε κάτι από το σκληροτράχηλο των ηπειρώτικων βουνών και τον κοινό νου των παιδιών της Σαμαρίνας. Το μνημόνιο Παπούλια – Γιλμάζ συνετέλεσε
σημαντικά στη διασφάλιση των ελληνικών συμφερόντων και της ειρήνης στην
περιοχή μας.

Στην Προεδρία της Δημοκρατίας, όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση, αντέδρασε καίρια, με το σιωπηλό και διακριτικό του τρόπο, όπως λίγοι γνωρίζουν, βοηθώντας τη χώρα να σταθεί όρθια. Τίμησε με το ήθος του και τη συμπεριφορά του τον
ανώτατο πολιτειακό θεσμό, προασπίζοντας με σθένος την κοινωνική συνοχή και την εθνική ενότητα.
Σήμερα αποχαιρετάμε έναν πιστό και ανυστερόβουλο υπηρέτη του τόπου μας. Τον ευπατρίδη Ηπειρώτη, που δεν δελεάστηκε ποτέ από τους πειρασμούς της εξουσίας.
Διέψευσε έτσι, με το παράδειγμά του, όλους όσους εύκολα απαξιώνουν την πολιτική, την εποχή του λαϊκισμού, κρατώντας αταλάντευτα στη ζωή του και διδάσκοντάς μας τον δρόμο της αρετής.
Καλό του ταξίδι!

Φωτογραφία ΑΠΕ/ΜΠΕ