Με αφορμή τον σημερινό εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας για τα Άτομα με Αναπηρία, το ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΙΝΗΜΑ απευθύνει το ακόλουθο μήνυμα: «Κάθε χρόνο στις 3 Δεκεμβρίου καθιερώθηκε από τη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών να γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα για τα άτομα με αναπηρία σηματοδοτώντας την υιοθέτηση του προγράμματος δράσης για τα ΑμεΑ.
Εκτιμάται ότι ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι που ζουν με αναπηρίες παγκοσμίως, αντιμετωπίζουν πολλά εμπόδια και δεν απολαμβάνουν πρόσβαση στην κοινωνία σε ίση βάση με άλλα άτομα, όπως είναι η πρόσβαση στην εκπαίδευση, στην εργασία, στα μέσα μεταφοράς, στην κοινωνική και πολιτιστική ζωή, γενικότερα.
Οφείλουμε ως κοινωνίες να διευρύνουμε το πεδίο της ανεκτικότητάς μας και να αποβάλλουμε τον φόβο μας απέναντι στη διαφορετικότητα. Να γίνει συνείδηση ότι η δύναμη της ψυχής που χαρακτηρίζει κάθε άτομο με αναπηρία δεν πρέπει περιστασιακά να αποτελεί στοιχείο θαυμασμού αλλά να κατανοήσουμε ότι αυτό που το διαφοροποιεί το καθιστά και ίσο, διεκδικώντας το ίδιο δικαίωμα στη ζωή και σε έναν καλύτερο τρόπο ζωής.
Το ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΙΝΗΜΑ συντάσσεται με την Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία ότι πρέπει να μπει ψηλά στις προτεραιότητες της Πολιτείας η διασφάλιση άσκησης των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία, ώστε να μη καθιστούν παρίες της κοινωνίας. Η Σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες πρέπει να γίνει αντιληπτή ως ένα από τα πολυτιμότερα εργαλεία στη δεσμευτική χρήση των οποίων υποχρεούται να συμμορφώνεται η Πολιτεία.
Ακόμη το ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΙΝΗΜΑ θέλει να υπενθυμίσει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της αδιαφορίας – ολιγωρίας της πολιτείας απέναντι στους ανθρώπους με αναπηρία. Συγκεκριμένα, χαρακτηριστικό της έλλειψης των πολιτικών για τους ανθρώπους με αναπηρία είναι πως για τα Σχέδια Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας (ΣΒΑΚ) δεν ρωτήθηκαν ούτε τα πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια συλλογικά όργανα των ΑμεΑ, ούτε οι ΚΟΙΝΣΕΠ που ασχολούνται σχετικά αλλά και η Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία.

Τι ισχύει στον κόσμο
Μόνο μία στις τέσσερις χώρες (24%) έχουν συντάγματα που ρητά απαγορεύουν τη διάκριση κατά των ΑμεΑ ή εγγυώνται ίσα δικαιώματα γι’ αυτά τα άτομα.
Μόνο το 28% των χωρών προστατεύουν συνταγματικά το δικαίωμα στην εκπαίδευση των παιδιών με αναπηρία, με συνέπεια τα παιδιά αυτά να αντιμετωπίζουν συχνά σημαντικά εμπόδια στη μόρφωσή τους, ιδίως στις χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος.
Μόνο το 12% των χωρών έχουν ειδικά σχολεία για ΑμεΑ και συχνά αυτά τα ιδρύματα περιορίζονται σε συγκεκριμένες αναπηρίες.
Μόνο το 18% των χωρών προστατεύουν συνταγματικά το δικαίωμα των ΑμεΑ στην εργασία, με συνέπεια η ανεργία να είναι αυξημένη για αυτά τα άτομα. Πάντως σταδιακά η κατάσταση εμφανίζει βελτίωση στο εργασιακό πεδίο, καθώς ενισχύεται διεθνώς η τάση να μη γίνονται διακρίσεις κατά των ΑμεΑ στους χώρους εργασίας.
Μόνο το 26% των χωρών έχουν σύνταγμα που εγγυάται ρητά το δικαίωμα των ΑμεΑ στην υγεία.
Μόνο το 11% των χωρών προβλέπουν πληρωμένη άδεια για τους γονείς προκειμένου να φροντίσουν τις ανάγκες υγείας των παιδιών τους με αναπηρία.

Τι ισχύει στην Ελλάδα
Στη χώρα μας, ο αριθμός των ατόμων με αναπηρία, υπολογίζεται γύρω στο 1.000.000.Τα στοιχεία στηρίζονται σε ποσοστά του ΠΟΥ και των επίσημων φορέων του κράτους.
Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία δίνει την ευκαιρία στις κυβερνήσεις, στους οργανισμούς στην τοπική αυτοδιοίκηση και στις κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία. Στοχεύει στην προώθηση της κατανόησης σε θέματα αναπηρίας και στην κινητοποίηση υποστήριξης της αξιοπρέπειας και της ευημερίας των ατόμων με αναπηρία, στην συνεχή προσπάθεια για την εξυπηρέτηση ειδικών αναγκών.
Όταν αναφερόμαστε σε ειδικές ανάγκες εννοούμε κάθε πνευματική ή σωματική αναπηρία η οποία χρίζει ειδικής μεταχείρισης ώστε το άτομο να αναπτύξει ισότιμα όλες τις ικανότητες του και να ενταχθεί στη κοινωνία. Αυτές μπορεί να είναι αισθητηριακές αναπηρίες (τύφλωση, κώφωση) σωματικές αναπηρίες, (εγκεφαλική παράλυση, ακρωτηριασμένα άκρα) νοητική καθυστέρηση, χρωμοσωμικά σύνδρομα, Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή (αυτισμός), ειδικές μαθησιακές δυσκολίες (δυσλεξία κλπ).
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προτείνει στις κυβερνήσεις και τους εταίρους να παρέχουν πρόσβαση σε όλες τις βασικές υπηρεσίες στα άτομα με αναπηρία, να επενδύσουν σε ειδικά προγράμματα για τα άτομα με αναπηρία που βρίσκονται σε ανάγκη, και να υιοθετήσουν εθνικές στρατηγικές και σχέδια δράσης.
Χρειάζεται να υπερνικηθούν τα εμπόδια στην υγειονομική περίθαλψη, την αποκατάσταση, την εκπαίδευση, την απασχόληση, καθώς και τις υποστηρικτικές υπηρεσίες,(πρόσβαση σε μεταφορικά μέσα, κτίρια και πληροφορίες), για να υπάρξουν τέτοιες συνθήκες που και τα άτομα με ειδικές ανάγκες θα μπορούν να δημιουργήσουν. Να απομονωθούν απόψεις και πρακτικές στιγματισμού και διακρίσεων.
Με το Νόμο 4440/2016 καθιερώθηκε το ποσοστό 15% για τα άτομα με αναπηρία και μέλη των οικογενειών τους σε όλες τις προσλήψεις στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Ρία Ακρίβου: “Προτεραιότητα στο πρόγραμμά μας”
Η Συμπρόεδρος του Πράσινου Κινήματος Ρία Ακρίβου δήλωσε σχετικά: “Κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, η απομόνωση, η αποσύνδεση, οι διαταραγμένες ρουτίνες και οι μειωμένες υπηρεσίες επηρέασαν σημαντικά τις ζωές και την ψυχική ευημερία των ατόμων με αναπηρίες σε όλο τον κόσμο. Η διάδοση της ευαισθητοποίησης για τις αναπηρίες, καθώς και αυτές οι δυνητικά επιβλαβείς – και όχι πάντα άμεσα εμφανείς – επιπτώσεις στην ψυχική υγεία, είναι ζωτικής σημασίας καθώς ο κόσμος συνεχίζει να καταπολεμά τον ιό.
Δεν είναι και τόσο δύσκολο να γίνουν κάποιες τομές, πολιτική βούληση χρειάζεται!
Το Πράσινο Κίνημα έχει στο πρόγραμμά του σε πρώτη προτεραιότητα την προάσπιση των δικαιωμάτων των ανθρώπων με αναπηρία, την ανάδειξη και την επίλυση των προβλημάτων τους.
Τέλος, θέλω να συμπληρώσω ότι πολύ σοβαρό ζήτημα και το οποίο πολύ σύντομα θα αναδείξει το Πράσινο Κίνημα είναι η εκπόνηση ενός εθνικού σχεδίου για την διαρκή αποκατάσταση των ατόμων με αναπηρία”.