Με βαθιά συγκίνηση η Ζωή Κωνσταντοπούλου παρευρέθηκε, κατέθεσε στεφάνι στη μνήμη των θυμάτων και μίλησε στον τόπο μαρτυρίου και εκτελέσεως στον Πριόλιθο Καλαβρύτων κατά τη συμπλήρωση 78 χρόνων από το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, την Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2021, έπειτα από πρόσκληση του προέδρου της Κοινότητας. Με την παρουσία των κατοίκων και του προέδρου του χωριού, του δημάρχου Καλαβρύτων και του καθηγούμενου της Ι.Μ. Αγίας Λαύρας, ο οποίος τέλεσε την Επιμνημόσυνη Δέηση εις μνήμην των θυμάτων, η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, που έχει συνδέσει την κοινοβουλευτική και πολιτική της διαδρομή με τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών, μίλησε από καρδιάς, στον τόπο του μαρτυρίου, για τη σημασία της Αντίστασης και της θυσίας των προγόνων μας, αλλά και για τη συγκρότηση της Εθνικής μας ταυτότητας ως Ελλήνων, μέσα από τις πράξεις ηρωισμού και Αντίστασης, από την Επανάσταση του 1821 στο Έπος του 40 και την Εθνική Αντίσταση.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου μίλησε για τους εκτελεσθέντες και σφαγιασθέντες Έλληνες και Καλαβρυτινούς τονίζοντας ότι«με τη θυσία τους μας γεμίζουν σήμερα με περηφάνια, με ευγνωμοσύνη, με αίσθηση ιστορικής συνείδησης αλλά και ιστορικής ευθύνης και ιστορικού καθήκοντος».

«Οι άνθρωποι που έπεσαν νεκροί, εκτελεσθέντες πριν από 78 χρόνια σήμερα σε αυτό εδώ το σημείο, οι εκατοντάδες άνθρωποι που σφαγιάστηκαν στην ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων τον Δεκέμβρη του ’43, οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, Έλληνες, πρόγονοί μας, που σφαγιάστηκαν και εκτελέστηκαν στην εξέλιξη  της ναζιστικής θηριωδίας, δεν ήσαν απλώς μάρτυρες και θύματα, αλλά ήσαν εκείνοι που με τη θυσία τους συγκρότησαν τη σημερινή μας εθνική ταυτότητα: Των Ελλήνων που αντιστέκονται, των Ελλήνων που αυτό το υπέρτατο αγαθό, την ανθρώπινη ζωή, το θυσιάζουν και το θυσίασαν ιστορικά, για ακόμη υπέρτερα αγαθά, αυτά της ελευθερίας και της πατρίδας μας.

Δεν είναι τυχαίες οι κορυφαίες στιγμές του Έθνους μας, από την Επανάσταση του 1821, από την οποία συμπληρώνονται φέτος 200 χρόνια, στην Εθνική Αντίσταση, το Έπος του ’40 και τον ηρωικό φόρο αίματος που πλήρωσε ο λαός μας. 20% του Ελληνικού πληθυσμού αποτέλεσαν τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας και της Κατοχής. Δεν είναι τυχαίο που η ταυτότητά μας συγκροτείται μέσα από πράξεις ανείπωτου και αφάνταστου ηρωισμού.»

Ταυτόχρονα, η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας αναφέρθηκε με ιδιαίτερη σημασία στο Ολοκαύτωμα της Μονής της Αγίας Λαύρας: «Δεν είναι τυχαίο ότι, όταν οι Ναζί θέλησαν να εκτελέσουν, να εξαφανίσουν, να συνθλίψουν, τους αντιστεκόμενους Καλαβρυτινούς και τις ομάδες των ανταρτών, δεν στράφηκαν μόνον κατά των αμάχων, δεν στράφηκαν μόνον, με αδιανόητη, φρικώδη, κτηνωδία  εναντίον του πληθυσμού, αλλά στράφηκαν και κατά του συμβόλου της Εθνικής Παλιγγενεσίας και της Επανάστασης, της Αγίας Λαύρας, εδώ δίπλα μας, και θέλησαν να εξαλείψουν με Ολοκαύτωμα αυτό το σημείο ιστορικής μνήμης»

Συνδέοντας το τότε με το σήμερα, η Ζωή Κωνσταντοπούλου μίλησε χωρίς περιστροφές για το καθήκον Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα για τις θηριωδίες, ως ιστορικό και εθνικό καθήκον για τους σύγχρονους έλληνες, ενώ στηλίτευσε την συμπαιγνία των Ελληνικών Κυβερνήσεων με τις Γερμανικές, για να μην καταβληθούν οι οφειλές, συμπαιγνία την οποία χαρακτήρισε εμπαιγμό προς τον Ελληνικό λαό: «Δεν είμαι εδώ και δεν ήρθα εδώ, σε αυτή τη δύσκολη μέρα, για να βγάλω άλλον ένα επετειακό λόγο, για να κάνω δημόσιες σχέσεις, για να συμμετάσχω σε συνήθεις θριαμβολογίες και θρηνολογίες. Είμαι εδώ για να θυμίσω αυτό που εσείς ξέρετε ως απόγονοι  των εκτελεσθέντων, ως άνθρωποι με βιωματική σύνδεση με τα σημεία και τους τόπους μαρτυρίου, και τα Καλάβρυτα είναι ένας από τους κορυφαίους τόπους μαρτυρίου  της πατρίδας μας. Είμαι εδώ για να πω ότι, απέναντι σε αυτή τη θυσία, εμείς είμαστε επιφορτισμένοι, με ένα ιστορικό, εθνικό καθήκον: Διεκδίκηση των αποζημιώσεων, των επανορθώσεων, της αποκατάστασης της καταστροφής της χώρας μας, της αποζημίωσης των θυμάτων, της επιστροφής του Κατοχικού Δανείου, της επιστροφής των κλεμμένων αρχαιολογικών θησαυρών.

78 χρόνια μετά το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, 76 χρόνια μετά το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, είναι ανεπίτρεπτο οι ελληνικές κυβερνήσεις, σε συμπαιγνία με τις γερμανικές, να εμπαίζουν τον ελληνικό λαό και να μην διεκδικούν αποζημιώσεις για τους ηρωικούς προγόνους μας, που θυσιαστήκαν και σφαγιάστηκαν, που πλήρωσαν τίμημα βαρύ, για το ΟΧΙ τους, για την αντίστασή τους, για την άρνησή τους να συνθηκολογήσουν. Αυτό το χρέος, Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών, θα το υπηρετήσουμε και πρέπει να το υπηρετήσουμε μέχρι τέλους, εμείς που γεμίζουμε με υπερηφάνεια και αίσθημα καθήκοντος αναλογιζόμενοι την ακραία και κορυφαία θυσία των προγόνων μας».

Η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας έκλεισε την ομιλία της με μία ευχή για τη μνήμη των θυμάτων και μία προτροπή για τους σύγχρονους έλληνες: «Αθάνατοι να είναι και να κρατήσουμε άσβεστο το παράδειγμά τους, το υπόδειγμά τους. Γιατί τιμούμε τους νεκρούς όχι όταν τους αναλογιζόμαστε και τους μνημονεύουμε αλλά όταν με το δικό μας παράδειγμα στεκόμαστε αντάξιοι στη θυσία τους με την όποια μας κληροδότησαν όχι μόνον ελευθερία  αλλά και αξιοπρέπεια. Αθάνατοι!».

Μετά το πέρας της ομιλίας η Ζωή Κωνσταντοπούλου συνομίλησε με τους παρευρισκόμενους κατοίκους του χωριού και της περιοχής και εξέθεσε ειδικότερες λεπτομέρειες για τον αγώνα διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών για τη Ναζιστική Θηριωδία. Άκουσε από αυτούς συγκλονιστικές μαρτυρίες του Ολοκαυτώματος, που οι νεότεροι κουβαλούν ως σταυρό και κληρονομιά από τους γονείς και τους παππούδες τους και μίλησε με επιζήσαντες. Απευθυνόμενη στον Δήμαρχο Καλαβρύτων είπε, με νόημα «Δεν μπορώ  να ησυχάσω γνωρίζοντας ότι κάθε μέρα χάνονται οι τελευταίοι επιζήσαντες των θηριωδιών σε βάρος του λαού μας, χωρίς να έχουν δει να αποδίδεται Δικαιοσύνη για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διέπραξαν οι Ναζί στην πατρίδα μας. Η Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών δεν μπορεί να καθυστερήσει άλλο». Στη συνέχεια, ενημερώθηκε από τον Δήμαρχο Καλαβρύτων για τις ενέργειες και πρωτοβουλίες του Δήμου στο πεδίο της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών και επισκέφθηκε το Μνημείο Εθνικής Παλιγγενεσίας, απέναντι από την Ιερά Μονή Αγίας Λαύρας. Αμέσως μετά, ξεναγήθηκε στο Μουσείο Καλαβρύτων που στεγάζεται στο Σχολείο όπου οι δυνάμεις κατοχής συγκέντρωσαν τους κατοίκους των Καλαβρύτων και διαχώρισαν τις γυναίκες και τα παιδιά μέχρι 13 ετών από τους άνδρες και τα μεγαλύτερα αγόρια, που τους οδήγησαν στον τόπο εκτέλεσης. Τέλος παρέστη και απηύθυνε χαιρετισμό στην εκδήλωση του Πολιτιστικού Συλλόγου Καλαβρύτων που ήταν αφιερωμένη σε 4 τόπους Ολοκαυτωμάτων: Καλάβρυτα, Δομένικο Λάρισας, Δοξάτο Δράμας, Κομμένο Άρτας. Μίλησε με τους εκπροσώπους των άλλων 3 τόπων μαρτυρίου και δεσμεύθηκε να τους επισκεφθεί.

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία της Ζωής Κωνσταντοπούλου στο μνημείο των εκτελεσθέντων στον Αυχένα Πριολίθου Καλαβρύτων:

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Βρίσκομαι ανάμεσά σας για να τιμήσουμε τους ανθρώπους που χάθηκαν, τους ανθρώπους που θυσιάστηκαν και σφαγιάστηκαν πριν από 78 χρόνια, εδώ στον Πριόλιθο, στα Καλάβρυτα. Τους ανθρώπους που με τη θυσία τους μας γεμίζουν σήμερα με περηφάνια, με ευγνωμοσύνη, με αίσθηση ιστορικής συνείδησης αλλά και ιστορικής ευθύνης και ιστορικού καθήκοντος.

Οι πέντε άνθρωποι που έπεσαν νεκροί, εκτελεσθέντες πριν από 78 χρόνια σήμερα σε αυτό εδώ το σημείο, οι εκατοντάδες άνθρωποι που σφαγιάστηκαν στην ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων τον Δεκέμβρη του ’43, οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, Έλληνες, πρόγονοί μας, που σφαγιάστηκαν και εκτελέστηκαν στην εξέλιξη  της ναζιστικής θηριωδίας, δεν ήσαν απλώς μάρτυρες και θύματα, αλλά ήσαν εκείνοι που με τη θυσία τους συγκρότησαν τη σημερινή μας εθνική ταυτότητα: Των Ελλήνων που αντιστέκονται, των Ελλήνων που αυτό το υπέρτατο αγαθό, την ανθρώπινη ζωή, το θυσιάζουν και το θυσίασαν ιστορικά, για ακόμη υπέρτερα αγαθά, αυτά της ελευθερίας και της πατρίδας μας.

Δεν είναι τυχαίες οι κορυφαίες στιγμές του Έθνους μας, από την Επανάσταση του 1821, από την οποία συμπληρώνονται φέτος 200 χρόνια, στην Εθνική Αντίσταση, το Έπος του ’40 και τον ηρωικό φόρο αίματος που πλήρωσε ο λαός μας. 20% του Ελληνικού πληθυσμού αποτέλεσαν τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας και της Κατοχής. Δεν είναι τυχαίο που η ταυτότητά μας συγκροτείται μέσα από πράξεις ανείπωτου και αφάνταστου ηρωισμού. Όπως δεν είναι τυχαίο ότι, όταν οι Ναζί θέλησαν να εκτελέσουν, να εξαφανίσουν, να συνθλίψουν, τους αντιστεκόμενους Καλαβρυτινούς και τις ομάδες των ανταρτών, δεν στράφηκαν μόνον κατά των αμάχων, δεν στράφηκαν μόνον, με αδιανόητη, φρικώδη, κτηνωδία εναντίον του πληθυσμού, αλλά στράφηκαν και κατά του συμβόλου της Εθνικής Παλιγγενεσίας και της Επανάστασης, της Αγίας Λαύρας, εδώ δίπλα μας, και θέλησαν να εξαλείψουν με Ολοκαύτωμα αυτό το σημείο ιστορικής μνήμης.

Δεν είμαι εδώ   και δεν ήρθα εδώ, σε αυτή τη δύσκολη μέρα, για να βγάλω άλλον ένα επετειακό λόγο, για να κάνω δημόσιες σχέσεις, για να συμμετάσχω σε συνήθεις θριαμβολογίες και θρηνολογίες. Είμαι εδώ για να θυμίσω αυτό που εσείς ξέρετε ως απόγονοι  των εκτελεσθέντων, ως άνθρωποι με βιωματική σύνδεση με τα σημεία και τους τόπους μαρτυρίου, και τα Καλάβρυτα είναι ένας από τους κορυφαίους τόπους μαρτυρίου  της πατρίδας μας. Είμαι εδώ για να πω ότι, απέναντι σε αυτή τη θυσία, εμείς είμαστε επιφορτισμένοι, με ένα ιστορικό, εθνικό καθήκον: Διεκδίκηση των αποζημιώσεων, των επανορθώσεων, της αποκατάστασης της καταστροφής της χώρας μας, της αποζημίωσης των θυμάτων, της επιστροφής του Κατοχικού Δανείου, της επιστροφής των κλεμμένων αρχαιολογικών θησαυρών.

78 χρόνια μετά το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, 76 χρόνια μετά το πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, είναι ανεπίτρεπτο οι Ελληνικές Κυβερνήσεις, σε συμπαιγνία με τις Γερμανικές, να εμπαίζουν τον Ελληνικό λαό και να μην διεκδικούν αποζημιώσεις για τους ηρωικούς προγόνους μας, που θυσιαστήκαν και σφαγιάστηκαν, που πλήρωσαν τίμημα βαρύ, για το ΟΧΙ τους, για την αντίστασή τους, για την άρνησή τους να συνθηκολογήσουν. Αυτό το χρέος, Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών, θα το υπηρετήσουμε και πρέπει να το υπηρετήσουμε μέχρι τέλους, εμείς που γεμίζουμε με υπερηφάνεια και αίσθημα καθήκοντος αναλογιζόμενοι την ακραία και κορυφαία θυσία των προγόνων μας. Αθάνατοι να είναι και να κρατήσουμε άσβεστο το παράδειγμά τους, το υπόδειγμά τους. Γιατί τιμούμε τους νεκρούς όχι όταν τους αναλογιζόμαστε και τους μνημονεύουμε αλλά όταν με το δικό μας παράδειγμα στεκόμαστε αντάξιοι στη θυσία τους με την όποια μας κληροδότησαν όχι μόνον ελευθερία  αλλά και αξιοπρέπεια. Αθάνατοι!