‘Εφτασε πλέον η στιγμή να απεξαρτηθούμε από την καθημερινή επικοινωνιακή αντιπαράθεση και την επακόλουθη αναμάσηση της τουρκικής «επιχειρηματολογίας».Όσο χονδροειδείς κι αν είναι οι από πλευράς της ερμηνείες Συνθηκών και Διεθνούς Δικαίου, τόσο απαραίτητο είναι η ελληνική πλευρά να μην επιδίδεται στη φθορά τής, σημείο προς σημείο, καθημερινής αντίκρουσης επιχειρημάτων η οποία ικανοποιεί την Άγκυρα που βλέπει πως σε κάθε της κίνηση η Αθήνα αντιδρά. Το ζητούμενο είναι η εξέλιξη μιας σοβαρής προπαγανδιστικής μηχανής που θα κινείται με πνεύμα επικοινωνιακού επαγγελματισμού χωρίς να εξαντλείται στις δηλώσεις υπουργών και εκπροσώπων.

Η απέναντι πλευρά, αν και στο εσωτερικό της κάνει χρήση απλοϊκής συνθηματολογίας στρατιωτικού καθεστώτος,  στο εξωτερικό κινείται με άλλα μέτρα. Οι μηχανισμοί προπαγάνδας της είναι γνωστό ότι κινούνται σε αμιγώς επαγγελματικό επίπεδο με τη χρήση εξειδικευμένων ξένων εταιρειών επικοινωνίας και με τεράστιες προσπάθειες ανάπτυξης της τουρκικής επιχειρηματολογίας σε δεξαμενές σκέψης, πανεπιστήμια, κέντρα επιρροής και άλλους χώρους. Για να μην αναφερθούμε στους, έναντι ανταλλαγμάτων, παράγοντες τόσο των ξένων κρατικών μηχανισμών όσο και των διεθνών οντοτήτων.

Με το πλεονέκτημα της πολύ σημαντικής ομογενειακής της παρουσίας ανά τον κόσμο και ιδίως εκείνης στις Ηνωμένες Πολιτείες, με αναβαθμισμένη την εικόνα στο δυτικό της περιβάλλον, με τον «αέρα» ενός ανασυγκροτούμενου από την οικονομική του περιπέτεια κράτους και, μάλιστα, σε αντίθεση με την πολεμοχαρή, ταραχοποιό και προβληματική Τουρκία, η Ελλάδα οφείλει να απομακρυνθεί από την εστίαση στη λεπτομέρεια και να επιδοθεί σε μια οργανωμένη και αδιάλειπτη προώθηση της πολύπλευρης εικόνας στον διεθνή χώρο. Και αυτό, παράλληλα με τη σοβαρή αναβάθμιση του αμυντικού της συστήματος, το οποίο είναι το μόνο στοιχείο του οποίου η σημασία γίνεται αντιληπτή από την άλλη πλευρά του Αιγαίου. Πράγμα εμφανές από τις πολυάριθμες τουρκικές αντιδράσεις τόσο σε επίπεδο τούρκου προέδρου, ο οποίος επέστησε την προσοχή του προέδρου Μακρόν για τη δήθεν «αδυναμία της Ελλάδας να αποπληρώσει την αγορά αμυντικού υλικού από τη Γαλλία», όσο και από τα σχόλια του τούρκου υπουργού Άμυνας ο οποίος προσπάθησε να εμφανίσει την ελληνική αυτή αναβάθμιση ως «τρύπα στο νερό» και την αγορά κάποιων μεταχειρισμένων Ραφάλ ως «μάταιη».

Από τη στιγμή που η Ελλάδα αποδίδει τόση σημασία στη στάση των τρίτων για τα εθνικής σημασίας θέματα που την απασχολούν, δεν πρέπει να σύρεται στην περιπτωσιολογία την οποία σταθερά επιδιώκει η άλλη πλευρά. Χρήσιμες, πολλές φορές, οι μαχητικές αντιπαραθέσεις, ακόμα όμως πιο αναγκαίος ο σταθερός και ο διαρκής προγραμματισμός μιας συγκροτημένης και ισορροπημένης προβολής των θέσεων και της εν γένει εικόνας της Ελλάδος σε διεθνές πεδίο, μακριά από τον απλοϊκό τρόπο καθημερινής φθοράς της.Έτσι θα γίνει πολύ πιο ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα «δεν ανοίγει διάλογο με το παρωχημένο, το ανιστόρητο και το αδιέξοδο» αλλά απαντά με έναν διεθνώς αντιληπτό λόγο και όχι βήμα προς βήμα στη στρεβλωτική προπαγανδιστική προσπάθεια της Τουρκίας. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι η Αθήνα εγκαταλείπει την πάγια γραμμή της, ως δυτικής Δημοκρατίας, για διάλογο, εφόσον η άλλη πλευρά σέβεται τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και των διεθνών συνθηκών.

*Ο Γιώργος Κακλίκης είναι πρέσβης επί τιμή, ειδικός σύμβουλος του ΕΛΙΑΜΕΠ,

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ- Η αναδημοσίευσή του φέρει τη σύμφωνη γνώμη του συγγραφέα του