Αρέσκεται στις εκπλήξεις ο πρόεδρος της Τουρκίας όταν απευθύνεται στο εκλογικό του ακροατήριο. Κατά την επίσκεψή του στην κατεχόμενη Κύπρο, μεταξύ παρελάσεων, εγκαινίων βάσεων drones και ποδοσφαιρικού αγώνα, θα  προχωρήσει «με τη βοήθεια του Θεού», όπως συνήθως λέει, σε –άγνωστου, μέχρι στιγμής, περιεχομένου – «ευχάριστη ανακοίνωση». Προεκλογικό παιχνίδι με κύριο στόχο τη διαιώνιση της πολιτικής του παρουσίας στα πράγματα της Τουρκίας. Συνταξιδιώτης και αρωγός του ο αμφίβολης πλέον αποτελεσματικότητος εθνικιστής Ντεβλέτ Μπαχτσελί που έπαιξε ρόλο πολιτικής βακτηρίας του ηγέτη της Τουρκίας.

Ύστερα από τις πολλαπλές δυτικές πιέσεις ο τούρκος πρόεδρος κρατάει δεμένα τα τουρκικά ερευνητικά και γεωτρητικά όντας βέβαιος ότι πολλοί στη Δύση θα εκφράσουν ικανοποίηση για τη «σώφρονα στάση» του και λιγότερη σημασία θα δώσουν στους παλικαρισμούς του στην Κύπρο. Όπου ήδη το προανάκρουσμα δόθηκε με το πρόσφατο επεισόδιο σε βάρος σκάφους του λιμενικού της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ο κ. Ερντογάν χαρακτηρίζει το ταξίδι του στην κατεχόμενη Κύπρο  «μεγάλη αποστολή». Αποστολή που έντεχνα καλύπτεται από θρησκευτικό πέπλο που τόσο εκμεταλλεύσιμο έχει αποδειχθεί γι’ αυτόν. Το «Μπαϊράμι της θυσίας» θα είναι μια  καλή ευκαιρία για να συγκινήσει όχι τους Τουρκοκύπριους αλλά τις μάζες της Ανατολίας που μέχρι σήμερα εκμεταλλεύεται άριστα βασιζόμενος στο θρησκευτικό συναίσθημα και την ευπιστία τους σε πομπώδεις εξαγγελίες. Δεν ξεχνάει όμως εδώ να αγγίξει και εθνικιστικές χορδές τονίζοντας πως η επίσκεψή του, πέρα από την «τόνωση του ηθικού των κυπρίων αδελφών» του σκοπό έχει «την προβολή σε ολόκληρο τον κόσμο της τουρκικής αποφασιστικότητας». Ενδιαφέρουσα διατύπωση που επαναλαμβάνεται από τον ίδιο και τους συνεργάτες του δείχνοντας πως το Κυπριακό θα είναι το πεδίο στο οποίο η Άγκυρα θα ρίξει το βάρος των πιέσεών της. Η ανάγκη για ηρωικά αφηγήματα, μετά τη δυτική απειλή κυρώσεων, ευρωπαϊκών και αμερικανικών, μετακινεί το βάρος του τουρκικού ενδιαφέροντος από τα δύσκολα νερά του Αιγαίου και της ανατολικής Μεσογείου στην Κύπρο όπου, ελπίζει πάντα, οι αντιδράσεις των τρίτων να είναι υποτονικές. Και αν και εκεί πιεστεί να προχωρήσει σε παραδοχές, θα εγκαταλείψει τη θέση περί δύο κρατών και θα προβάλει την αποδοχή μιας κατ’ όνομα μόνο συνομοσπονδίας ως ύστατη παραχώρησή του. Αναμένοντας από αρκετούς δυτικούς να στραφούν τότε προς Ελλάδα και Κύπρο συνιστώντας τους ελαστικότητα μπροστά στη δήθεν τουρκική «υποχωρητικότητα».

Η μετά την επίσκεψη Ερντογάν στα κατεχόμενα περίοδος χρειάζεται προσοχή και αποφασιστικότητα. Οι πρόσφατες τουρκικές δηλώσεις περί ενδεχόμενης προσφυγής στη Χάγη αποτελούν μια ευκαιρία που η Ελλάδα – έστω και αμφίθυμα – περιμένει από καιρό. Αν η Άγκυρα δεν μείνει μόνο στο επίπεδο των λόγων και αποδείξει ότι σκέφτεται με σοβαρότητα τη συνδρομή του Διεθνούς Δικαστηρίου, η Αθήνα πρέπει να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία, να κινηθεί ευέλικτα, γρήγορα και χωρίς τους συνήθεις δισταγμούς. Πρέπει όμως να είναι έτοιμη για παράλληλη και σοβαρή δραστηριοποίηση στο Κυπριακό όπου τα πράγματα δείχνουν να κινούνται από την τουρκική πλευρά όχι με διάθεση εξεύρεσης δίκαιης και βιώσιμης λύσης αλλά επιβολής τετελεσμένων. Όπως τότε που ο  Μπουλέντ Ετσεβίτ διακήρυττε προκλητικά ότι το Κυπριακό είχε λυθεί από τις 20 Ιουλίου του 1974.

Το άρθρο του κ. Κακλίκη δημοσιεύθηκε στα σημερινά ΝΕΑ- Η αναδημοσίευσή του στο diontv.gr φέρει τη σύμφωνη γνώμη του συγγραφέα του