Στην Κωνσταντινούπολη φέτος, στις 17 και 18 Δεκεμβρίου, πραγματοποιήθηκε άλλη μια τουρκοαφρικανική συνάντηση με υψηλούς εκπροσώπους 36 κρατών της Μαύρης Ηπείρου. Αντικείμενό της, η «ασφάλεια», πράγμα που έδωσε στην Άγκυρα ακόμα μια δυνατότητα να προωθήσει τα πολεμικά της προϊόντα, με πρώτο σε «δημοφιλία» το Drone TB2. Ένα συγκριτικά χαμηλού κόστους όπλο του οποίου η ζήτηση αυξήθηκε εντυπωσιακά μετά τη χρήση του στη Λιβύη και το Αζερμπαϊτζάν. Η Άγκυρα βλέπει πλέον οικονομικές, πολιτικές και στρατιωτικές ευκαιρίες σε μια τεράστια περιοχή με τον τούρκο πρόεδρο να επαίρεται δηλώνοντας πως «όπου κι αν βρεθεί στην Αφρική, του μιλούν για drones».

Η δραστηριοποίηση αυτή στον αφρικανικό χώρο δεν περιορίζεται στην πώληση drones, τεθωρακισμένων οχημάτων αποναρκοθέτησης και άλλου πολεμικού υλικού. Επεκτείνεται σε συμφωνίες αμυντικής συνεργασίας (Λιβύη, Αιθιοπία) και σε συμφωνίες στρατιωτικής εκπαίδευσης (Σομαλία). Συναλλαγές που επεκτείνονται τόσο σε χώρες που βρίσκονται στο προσκήνιο της επικαιρότητας όσο και σε άλλες όπως η Νιγηρία, η Ανγκόλα, το Μαρόκο, η Τυνησία, το Τσαντ και η Μπουρκίνα Φάσο. Με αποτέλεσμα η Τουρκία να αφήνει έντονο ίχνος σε τόπους απ’ όπου αντλεί πολιτικά και στρατιωτικά οφέλη επιδιώκοντας παράλληλα την εκμετάλλευση του αφρικανικού ορυκτού πλούτου (Ανγκόλα). Και σήμερα, έχοντας ήδη εκμεταλλευθεί το θρησκευτικό στοιχείο σε ομόθρησκες χώρες, χρησιμοποιεί ένα νέο αφήγημα συναισθηματικής επιρροής προβάλλοντας την εικόνα του «δίκαιου εταίρου» σε αντιδιαστολή με εκείνη των «δυτικών αποικιοκρατικών και ιμπεριαλιστικών δυνάμεων». Έχει μάλιστα φροντίσει, εδώ και χρόνια, να αυξήσει κάθετα τον αριθμό των πρεσβειών της στην Αφρική, να ανοίξει εκεί 37 γραφεία στρατιωτικής εκπροσώπησης και να προωθήσει τις «Τουρκικές Αερογραμμές» με τα αεροσκάφη τους να πετούν σήμερα προς 60 προορισμούς σε 39 αφρικανικές χώρες. Η Τουρκία δρέπει πλέον τους καρπούς μιας πεισματικής προσήλωσης στην πολιτική της περιφερειακής της επέκτασης προωθώντας το ψηφιακά εκσυγχρονισμένο πολεμικό της προϊόν προς όφελος της οικονομίας της, της πολιτικής της και της στρατιωτικής της προβολής. Με όσες δυνατότητες αυτό της παρέχει για την άσκηση πιέσεων και επιρροών προς πολλές κατευθύνσεις.

Τα τουρκικά αυτά βήματα αποτελούν σοβαρό ερέθισμα για την ελληνική δραστηριοποίηση και στον τομέα της ψηφιοποίησης της άμυνάς της. Οι σημαντικές ελληνικές κινήσεις εξισορρόπησης δυνάμεων σε αέρα και θάλασσα, οι ιδιαίτερης σημασίας αμυντικές συμφωνίες με Γαλλία και Ηνωμένες Πολιτείες, οι συνέργειες στην Ανατολική Μεσόγειο και η επαναδραστηριοποίηση στη Βαλκανική είναι παράγοντες ανόρθωσης της ελληνικής εικόνας στο διεθνές προσκήνιο. Παράλληλα όμως η ακόμα μεγαλύτερη εστίαση στον τομέα της άμυνας είναι «εκ των ων ουκ άνευ». Η μαζική προσαρμογή των Ενόπλων Δυνάμεων στην ψηφιακή νεωτερικότητα συνιστά αναγκαιότητα. Και, προκειμένου να μην περιοριστεί η χώρα σε αγορές ξένου ψηφιακού υλικού, η συντήρηση και διατήρηση του οποίου συνεπάγεται εξαρτήσεις, πρέπει από τώρα να επενδύσει σε δικό της εξειδικευμένο προσωπικό ψηφιακής έρευνας και εφαρμογής στον χώρο της Αμυνας. Με την παράλληλη συνδρομή των ελληνικών ΑΕΙ που ήδη έχει αρχίσει να πραγματοποιείται αλλά και την πολύτιμη στήριξη ελλήνων ευεργετών που, ευτυχώς, εξακολουθούν να προσφέρουν στην άμυνα της Ελλάδας. Όχι κατ’ ανάγκην πάντα με πολεμικό υλικό αλλά και με την ενίσχυση της ψηφιακής θωράκισής της.

Ο Γιώργος Κακλίκης είναι πρέσβης επί τιμή, ειδικός σύμβουλος του ΕΛΙΑΜΕΠ

Το άρθρο του κου Κακλίκη δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ- Η αναδημοσίεσή του φέρει τη σύμφωνη γνώμη του συντάκτη του