Η Ελεονώρα Μελέτη μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο ίνσταγκραμ ανέβασε μια φωτογραφία, ενός μικρού κοριτσιού, κακοποιημένου από τον ίδιο του τον πατέρα, γράφοντας:

“Όχι άλλα παιδιά δολοφονημένα, όχι άλλα παιδιά βιασμένα, όχι άλλα παιδιά εγκαταλελειμμένα, όσο δείχνουμε ανοχή σε αυτή τη κατάσταση είμαστε όλοι συνένοχοι της σαπίλας.

Αυτό είναι το χέρι ενός 10χρονου κοριτσιού. Ο πατέρας της, της το έκαιγε στο μάτι της κουζίνας κάθε φορά που αυτό αντιστεκόταν στις σεξουαλικές ορέξεις του. Το κοριτσάκι πήγαινε καθημερινά έτσι στο σχολείο. Και εδώ ξεκινούν τα ερωτήματα: στο σχολείο δεν βρέθηκε να αναρωτηθεί και να αντιδράσει κανείς; Μέχρι πότε θα φέρνουν στον κόσμο παιδιά αρρωστημένες προσωπικότητες; Πότε θα θεσπιστεί επιτέλους ένας εξειδικευμένος φορέας που θα κρίνει και θα αποφασίζει ποιος είναι κατάλληλος να γίνει γονέας και ποιος όχι; Πότε θα αποφασιστεί όλοι μα όλοι οι γονείς να περνάμε ανά τακτικά διαστήματα επιμορφωτικά σεμινάρια γονεϊκότητας και επιθεώρηση ώστε να διαπιστωθεί αν τα παιδιά μας ζουν και μεγαλώνουν σε υγιή περιβάλλοντα. “Ή μήπως θα μου πεις εσύ εμένα ρε πως να μεγαλώσω το παιδί μου;” Ή μήπως “με ποιο δικαίωμα θα κρίνεις εσύ εμένα πως θα είμαι σα γονιός” ή μήπως “παιδί μου είναι ό,τι θέλω θα κάνω;”.