Πέρα από τη δραστήρια προπαγάνδα της Μόσχας που προσπαθεί να πείσει το ρωσικό και το διεθνές κοινό για την ορθότητα των αποφάσεων του ρώσου προέδρου έναντι των δήθεν προκλήσεων της Δύσης «προκειμένου η Ουκρανία να μετατραπεί σε προωθημένο φυλάκιό της» έναντι της χώρας του, ένας ολόκληρος μηχανισμός ποικίλων παραγόντων έχει ενεργοποιηθεί με τον ίδιο αυτόν στόχο. Οι μυστικές υπηρεσίες παίζουν τον γνωστό ρόλο τους, οι χάκερς των κυβερνοεπιθέσεων βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της εξ αποστάσεως δολιοφθοράς και μαζί με αυτούς ένας θεσμός που, θεωρητικά, θα έπρεπε να μένει μακριά από οποιαδήποτε ενέργεια πολιτικού χαρακτήρα: το Πατριαρχείο Μόσχας! Ένα πατριαρχείο το οποίο κατηγορήθηκε πως, σε πρόσφατη ανακοίνωση του προκαθημένου του, απλώς κάλεσε επιτιθέμενους και συγκρουόμενους στην Ουκρανία «να πράξουν παν το δυνατόν για να αποφευχθούν οι απώλειες μεταξύ των αμάχων»… («ΤΑ ΝΕΑ», 4/3/2022)

Όποιοι είχαν άλλη αντίληψη για την «Εκκλησία του Κρεμλίνου» είναι καιρός να ανακρούσουν πρύμνα και να επαναπροσανατολιστούν. Να αναλογιστούν την άμεση ανάμειξη του ρώσου προέδρου σε αμιγώς εκκλησιαστικά θέματα όπως εκείνο της ανακήρυξης του αυτοκεφάλου της Ουκρανικής Εκκλησίας που τον ώθησε να προβεί τότε σε οργίλη, ανοίκεια και προσβλητική δήλωση προσωπικά κατά του Οικουμενικού Πατριάρχη. Μια κίνηση που καταδεικνύει την εξάρτηση και ποδηγέτηση του πατριαρχείου Μόσχας το οποίο αγόγγυστα ανέχεται να χρησιμοποιείται από τον Βλ. Πούτιν ως όργανό του για αμιγώς πολιτικούς σκοπούς. Αναμένοντας, βεβαίως, τα ψιχία εκείνα που του προσφέρει ο ρώσος πρόεδρος και τα οποία η Εκκλησία της Μόσχας ασμένως αποδέχεται ελπίζοντας πως το όραμα της Τρίτης Μόσχας ενισχύεται από μια φιλόδοξη δολιότητα.

Ασφαλώς και χρειάζεται «φραγγέλιο» κατά των μη Ρώσων εκείνων ιεραρχών  που μετέτρεψαν τις Εκκλησίες τους σε οίκους εμπορίου «συναλλασσόμενοι» ευθέως ή εμμέσως με το πατριαρχείο Μόσχας. Η παροχή ποικίλων ανταμοιβών του τελευταίου προς τους ευεπίφορους σε ρωσικές «θωπείες» ιεράρχες  της Ελλάδας και άλλων ορθοδόξων Εκκλησιών στοχεύει στη χαλάρωση των δεσμών ενότητας της Ορθοδοξίας που διαθέτει το μεγάλο προνόμιο να έχει ως πρώτο μεταξύ ίσων τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Μια χαλάρωση που αποσκοπεί στην ενίσχυση της επιρροής του ρωσικού εκκλησιαστικού στρατού σε ξένους πιστούς και ιεράρχες που το Κρεμλίνο δεν θεωρεί εφεκτικούς στη ρωσική κρατική προπαγάνδα μέσω των διαύλων της πίστης.

Οι αμφισβητήσεις και οι δισταγμοί των «αποστατών» της Ορθοδοξίας ζημιώνουν, δυσφημούν και αποσυντονίζουν την ορθόδοξη ολότητα που τόσο σημαντικό ρόλο οφείλει να διαδραματίζει στον χριστιανικό κόσμο στο σύνολό του αλλά και πέρα από αυτόν. Τόσο από εκκλησιαστικής πλευράς αλλά και από πλευράς πνεύματος και αντίληψης της παγκόσμιας πραγματικότητας και των κινδύνων που την απειλούν.

* Ο Γιώργος Κακλίκης είναι πρέσβης επί τιμή – Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ- Η αναδημοσίευσή του φέρει τη σύμφωνη γνώμη του συγγραφέα του