Μέσα στον ζόφο του πολέμου στην Ουκρανία, η «συναστρία» των συνόδων ΕΕ, ΝΑΤΟ και G7 ανακούφισε κάπως τις ευρωπαϊκές κοινωνίες που διέκριναν ελπίδες αποφυγής τεκτονικών ανατροπών. Η άμεση δυτική αντίδραση στην εισβολή της Ρωσίας στην «ανύπαρκτη Ουκρανία» ήταν ένα πρώτο βήμα να αποκτήσει η Δύση ένα έρμα ασφάλειας. Η παρουσία Μπάιντεν στις Βρυξέλλες και τη Βαρσοβία ενίσχυσε το ηθικό των άλλοτε συμμάχων της Μόσχας αλλά και της παλαιάς Ευρώπης.

Αυτή όμως η Ευρώπη, πέρα από κυρώσεις και διακηρύξεις, καλό είναι να ενστερνιστεί την ανάγκη ενισχυμένης και σταθερής συνοχής για την ασφάλειά της και την ανάδειξή της σε υπολογίσιμο διεθνή παράγοντα. Ευχάριστη η «επανάκαμψη» της Ουάσιγκτον στην ευρωπαϊκή ήπειρο και η προσπάθεια σφυρηλάτησης ανανεωμένων δεσμών με τους ευρωπαίους συμμάχους της, αναγκαία όμως και η συνοχή των τελευταίων μεταξύ τους. Συνοχή όχι μόνο με γνώμονα τα συμφέροντα του Βορρά και εκείνα του Νότου αλλά, κυρίως, την αδιάσπαστη ευρωπαϊκή ενότητα που, όπως και η πολυπόθητη αίσθηση ασφάλειας, δεν αρκεί να στηρίζεται αποκλειστικά στον πράγματι καθοριστικό παράγοντα Ουάσιγκτον. Η ΕΕ, παράλληλα με την «παθητική» υλοποίηση του συμμαχικού στόχου του 2% του ΑΕΠ για την άμυνα, οφείλει να ενισχύσει τους αμυντικούς της αρμούς διαμορφώνοντας μια δική της ισχυρή και με βαρύνοντα γεωπολιτικό λόγο προσωπικότητα.

Ο «πυρήνας Ευρώπη» αρχίζει να διαμορφώνεται και οι προτάσεις του γάλλου προέδρου είναι συγκροτημένες και εφικτές. Η συγκυρία είναι ιστορική και οι ευρωπαίοι εταίροι βρίσκονται σήμερα μπροστά σε μια πραγματικά μεγάλη και σπάνια ευκαιρία. Το μείζον είναι η ενίσχυση και η διασφάλιση των ευρωπαϊκών – δυτικών αξιών στις οποίες κορυφαία θέση κατέχει η δυτική δημοκρατία. Η δημοκρατία εκείνη που εκφράζει τις κοινωνίες και όχι τους απολυταρχικούς δυνάστες που μεθοδεύουν τη διαιώνιση της εξουσίας τους μη διστάζοντας να περιφρονούν αδύναμους και μικρούς αλλά και να απειλούν ευθέως με Αρμαγεδδώνα την υφήλιο. Απειλή που πριν από λίγες μέρες έφεραν στο προσκήνιο όχι μόνο το φερέφωνο του Κρεμλίνου, ο ρώσος αναπληρωτής εκπρόσωπος στα Ηνωμένα Έθνη, αλλά και η αμετροεπής «σκιά» του ρώσου πρώην προέδρου Ντμίτρι Μεντβέντεφ.

Η ενίσχυση της ασφάλειας και της άμυνας της Ευρώπης είναι εκ των ων ουκ άνευ που, μάλιστα, πρέπει να μετουσιωθεί άμεσα σε πράξη. Ο δεσμός της Ευρώπης με τις ΗΠΑ είναι ο ένας πυλώνας και ο άλλος είναι η δική της συνοχή και ικανότητα να παίρνει αποφάσεις. Η συμπαγής ενότητα Ευρώπης – ΗΠΑ ενισχύεται με την αύξηση της εσωτερικής ευρωπαϊκής συνοχής και δεν δημιουργεί άλλον πόλο ισχύος. Αντίθετα, οι αφελείς προσεγγίσεις περιττεύουν στο περιβάλλον της σημερινής ρευστότητας. Οι «Τσάμπερλεϊν» δρουν αποσαθρωτικά στην τάξη πραγμάτων ιδίως όταν Ρωσία και Βόρεια Κορέα παίζουν με τη φωτιά, ενώ η Κίνα «χτίζει» νησιά σε διεθνείς θάλασσες θεωρώντας επιπλέον την Ταϊβάν ως εσωτερική υπόθεσή της. Με όλα αυτά να θέτουν σε κίνδυνο την ίδια τη μορφή του κόσμου, η άμεση αντίδραση των Ευρωπαίων στο κάλεσμα συνοχής είναι επείγουσα. Κι ας μη μας διαφεύγει πως αν οι επισειόμενες απειλές ολέθρου σπάνια υλοποιούνται, πλάι σ’ αυτές ελλοχεύει πάντοτε ο παράγων του μοιραίου λάθους.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ- Η αναδημοσίευσή του φέρει τη σύμφωνη γνώμη του συγγραφέα του