Την ανάγκη διαλεύκανσης της υπόθεσης παρακολούθησης του Ν. Ανδρουλάκη και την κατάργηση της νομοθεσίας των ευρωενωσιακών οδηγιών ζήτησε ουσιαστικά και μεταξύ άλλων η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ έπειτα από τη δήλωση του πρωθυπουργού για την υπόθεση παρακολούθησης του κινητού του προέδρου του ΠΑΣΟΚ -Κίνημα Αλλαγής, Νίκου Ανδρουλάκη.

Η δήλωση στην ολότητά της έχει ως εξής:
“Ο κύριος Μητσοτάκης προσπαθεί, πίσω από αστείες δικαιολογίες περί «λάθους» και «ολισθήματος», να κρύψει τη βασική πλευρά του σκανδάλου των παρακολουθήσεων, που δεν είναι άλλη από την απόλυτη προσήλωσή του στη διαμόρφωση ενός σκοτεινού κι επικίνδυνου θεσμικού πλαισίου που σταθερά υπονομεύει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του ελληνικού λαού.
Αυτό το θεσμικό πλαίσιο, όχι μόνο δε ρίχνει «άπλετο φως», αλλά είναι αυτό που οδηγεί στο απόλυτο «σκοτάδι» τη δράση των διάφορων κέντρων, μηχανισμών και υπηρεσιών, επίσημων και ανεπίσημων, εγχώριων και ξένων.
Είναι αυτό ακριβώς το πλαίσιο που, αξιοποιώντας ως «λάστιχο» την έννοια της «εθνικής ασφάλειας», νομιμοποιεί και διευκολύνει πρακτικές παρακολουθήσεων, οδηγώντας στην αλματώδη αύξηση των εισαγγελικών διατάξεων για άρση του απορρήτου των επικοινωνιών. Είναι αυτό το πλαίσιο, το οποίο εδώ και χρόνια καταγγέλλει και καταψηφίζει το ΚΚΕ, σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα κόμματα.
Δίπλα, λοιπόν, στην ανάγκη διαλεύκανσης της υπόθεσης παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη, αλλά και της υπόθεσης των «συνακροάσεων» στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ -όσο αυτό είναι δυνατόν μέσα
από τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες που προβλέπονται- προκύπτει μια ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη, αυτή της κατάργησης όλης αυτής της νομοθεσίας, των ευρωενωσιακών οδηγιών και των διακρατικών συμφωνιών που έχει οδηγήσει στον σημερινό «βούρκο».
Αυτό φυσικά δεν μπορεί να το εγγυηθεί η κυβέρνηση της ΝΔ με προτάσεις περί «εγγυήσεων», «φίλτρων» και «βέλτιστων ευρωπαϊκών πρακτικών», ούτε κανένα από τα κόμματα που έχουν συνδιαμορφώσει το σημερινό καθεστώς. Είναι υπόθεση του ίδιου του λαού, με τη δράση του και
τις πολιτικές επιλογές του, να υπερασπίσει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του, κόντρα στη «νομιμότητα» της καταστολής, του αυταρχισμού, των παρακολουθήσεων, κόντρα στην ίδια τη δικτατορία του κεφαλαίου”.