Οι Γάλλοι πρόκειται να ψηφίσουν την Κυριακή (19 Ιουνίου) στον δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών και θα μπορούσαν να χαρίσουν στον επανεκλεγέντα πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν μια νίκη, αλλά όχι κοινοβουλευτική πλειοψηφία και ισχυρή αντιπολίτευση από τα αριστερά.

Σύμφωνα με τις τελευταίες προβλέψεις, ο συνασπισμός που υποστηρίζει τον Μακρόν είναι πιθανό να εξασφαλίσει τις περισσότερες έδρες στην Εθνοσυνέλευση, αλλά μπορεί να υπολείπεται της πλειοψηφίας, αναγκάζοντας τον πρόεδρο να κυβερνήσει με άλλα κόμματα ή να αναζητήσει πλειοψηφία κατά περίπτωση.

Μια ισχυρή αριστερά

Η αριστερή συμμαχία, γνωστή ως NUPES, η οποία έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο τις τελευταίες εβδομάδες, εξακολουθεί να ελπίζει ότι θα φτάσει το όριο των 289 βουλευτών για να αποκτήσει την απόλυτη πλειοψηφία και να αναγκάσει έτσι τον Μακρόν να διορίσει πρωθυπουργό τον ηγέτη της ριζοσπαστικής αριστεράς Ζαν-Λικ Μελανσόν.

Ωστόσο, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η NUPES δεν θα κερδίσει περισσότερες από 220 έδρες.

Αυτό όμως ίσως φέρει πέντε επικείμενα χρόνια αστάθειας με μια ενισχυμένη Αριστερά που επικεφαλής θα είναι το κόμμα του Μελανσόν στη ριζοσπαστική αριστερή πτέρυγα του Κοινοβουλίου. Η προεδρία της Επιτροπής Οικονομικών ανήκει συνήθως στην αντιπολίτευση και της παρέχονται εκτεταμένες εξουσίες, κυρίως όσον αφορά τον έλεγχο και την ακρόαση της κυβέρνησης, υποσχόμενη μια δύσκολη πορεία για την κυβέρνηση Μακρόν.

Αλλά το μέλλον του αριστερού συνασπισμού είναι αβέβαιο: από την αρχή, τα κόμματα που τον αποτελούν έχουν δηλώσει ότι θα καθίσουν σε ξεχωριστές ομάδες και δεν έχουν καταλήξει σε συμφωνία για ορισμένα θέματα, όπως οι εξωτερικές υποθέσεις, το ΝΑΤΟ και η κοσμικότητα.

Το στρατόπεδο του Μακρόν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αυτούς τους μοχλούς για να διχάσει και να αποδυναμώσει την αριστερά.

Ο κίνδυνος μιας «συγκατοίκησης» αποκλείεται;

Σε περίπτωση μειοψηφίας του προεδρικού κινήματος, το κόμμα του Μακρόν θα βρεθεί να αγωνίζεται για να περάσει νόμους και πρωτοβουλίες που υποσχέθηκε ο πρόεδρος κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.

Η NUPES δεν θα πρέπει ούτε να προτείνει ούτε να αποδεχθεί κυβερνητικό σύμφωνο με τον Μακρόν, όπως χαρακτηριστικά δήλωσε στη EURACTIV η Σαντρίν Ρουσό, ηγέτης της ριζοσπαστικής αριστερής πτέρυγας των Πρασίνων.

Ως εκ τούτου, προς τα δεξιά θα μπορούσαν να στραφούν ο Εμανουέλ Μακρόν και η Ελιζαμπέτ Μπορν για τις μεταρρυθμίσεις που εξετάζουν. Η ομάδα Les Républicains -που αναμένεται να έχει 40 έως 70 βουλευτές- θα μπορούσε να γίνει βασικός σύμμαχος της κυβέρνησης. Ωστόσο, αυτά παραμένουν ιστορικά χαμηλά ποσοστά για το κεντροδεξιό κόμμα.

Αν κάποιοι έχουν πιέσει για ένα κυβερνητικό σύμφωνο με τον Μακρόν, όπως το πρώην αφεντικό των Ρεπουμπλικάνων, ο Ζαν-Φρανσουά Κοπέ, άλλοι, όπως η Ρασιντά Ντατί, λένε ότι η Δεξιά θα αξιολογήσει και θα ψηφίσει «κατά περίπτωση» τις κυβερνητικές προτάσεις.

Συνεπώς, προτάσεις όπως η παράταση της νόμιμης ηλικίας συνταξιοδότησης στα 65 έτη ή οι επενδύσεις στην πυρηνική ενέργεια θα μπορούσαν ακόμη να υιοθετηθούν παρά την απουσία απόλυτης πλειοψηφίας.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι, αν χρειαστεί, οι διαπραγματεύσεις θα ξεκινήσουν την επομένη της ψηφοφορίας, αν και το αποτέλεσμά τους είναι αδύνατο να προβλεφθεί.

Αλλά, πολύ περισσότερο από ό,τι το 2017, ο Μακρόν θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσει τους συμμάχους του: η ένωση «Ensemble!» συγκεντρώνει διάφορα κινήματα και κόμματα, μεταξύ των οποίων η Renaissance (πρώην La République en Marche), το κεντρώο κόμμα MoDem και το κεντροδεξιό κίνημα Horizons του πρώην πρωθυπουργού Εντουάρ Φιλίπ.

Με την αποδυνάμωση της ομάδας της Αναγέννησης – η οποία αναμένεται να χάσει πολλούς βουλευτές – η επιρροή των ομάδων των άλλων κομμάτων του συνασπισμού είναι πιθανό να είναι πολύ μεγαλύτερη από ό,τι πριν και θα μπορούσε να μετατοπίσει τις πολιτικές του προέδρου Μακρόν προς τα δεξιά κυρίως.

Μια ισχυρότερη ακροδεξιά σε χαμηλή συμμετοχή

Σε αυτές τις βουλευτικές εκλογές θα μπορούσε επίσης να προκύψει μια ακροδεξιά κοινοβουλευτική ομάδα για πρώτη φορά από το 1988, εάν το κόμμα της Μαρίν Λεπέν ξεπεράσει τους 15 εκλεγμένους βουλευτές, κάτι που είναι πολυαναμενόμενο. Αυτό θα τους έδινε πρόσθετη δύναμη σε χρόνο ομιλίας και επιρροή στην κοινοβουλευτική ατζέντα.

Στον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας την περασμένη Κυριακή (12 Ιουνίου), λιγότεροι από ένας στους δύο ψηφοφόρους ψήφισαν. Μεταξύ των νεότερων, το 70% δεν προσήλθε στις κάλπες, ένα μοτίβο που θα επαναληφθεί την Κυριακή. Έτσι, η απάθεια και το διχασμένο κοινοβούλιο δείχνουν μια δύσκολη δεύτερη θητεία για τον Μακρόν.