Αγάπησε κάθε κομμάτι του εαυτού σου, κάθε κομμάτι της ζωής.

Το παιχνίδι της ύπαρξης, που ο καθένας μας καλείται να παίξει, μοιάζει με παζλ: πολλά κομμάτια, φαινομενικά ασύνδετα μεταξύ τους, που αν δεν γνωρίζουμε τον τρόπο να τα ενώσουμε, προβληματίζουν και οδηγούν σε μια ζωή γεμάτη αναπάντητα ερωτήματα. Ενώνοντας, όμως, τα θραύσματά μας, παρ’ όλες τις δοκιμασίες και τα εμπόδια στην υγεία, στα οικονομικά, στις σχέσεις, μαθαίνουμε να απολαμβάνουμε τη ζωή και –το κυριότερο– ανακαλύπτουμε το φως που υπάρχει μέσα μας.
Με ιδιαίτερη ευαισθησία και αγάπη προς τον άνθρωπο, η ψυχολόγος Έφη Ανδρεουλάκου μάς δίνει τα εργαλεία προκειμένου να δούμε με καθαρή ματιά το παζλ της ζωής μας. Μέσα από τις σελίδες του Παζλ, ενισχύεται η ικανότητά μας για αυτοπαρατήρηση, ενθαρρύνεται η ανάληψη της ευθύνης του εαυτού μας και ενδυναμώνεται η θέλησή μας να εξελίξουμε τον ψυχισμό μας. Με τον τρόπο αυτό, δημιουργούμε αντίδοτα για κάθε μορφή αντιξοότητας και σαν καλοί καπετάνιοι πλοηγούμαστε με ασφάλεια και αγνή, δημιουργική περιέργεια στο ταξίδι της ζωής.
Το Παζλ δεν είναι ένας οδηγός προσωπικής ανάπτυξης που ζητά από τον αναγνώστη να τον ακολουθεί πιστά. Είναι ένας καθρέπτης που μας δείχνει όχι το ποιοι είμαστε, αλλά το ποιοι μπορούμε να γίνουμε. Και, ως καθρέπτης, λέει την αλήθεια.

H Έφη Ανδρεουλάκου

Η Έφη Ανδρεουλάκου είναι κάτοχος των πτυχίων «Πρόγραμμα Ψυχολογίας» και «Φιλοσοφία-Παιδαγωγική-Ψυχολογία, κατεύθυνση Ψυχολογία» της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ. Η ψυχοθεραπευτική της εκπαίδευση είναι η συστημική- οικογενειακή θεραπεία, που ολοκλήρωσε
στη «Μονάδα Οικογενειακής Θεραπείας» του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής.
Έχει εικοσιπενταετή εμπειρία με παιδιά, εφήβους, ενήλικες και ζευγάρια.
Αντιλαμβάνεται το άτομο σε σχέση με το οικογενειακό περιβάλλον από το οποίο προέρχεται και από αυτό στο οποίο ζει. Παράλληλα, επικεντρώνεται στην επιτυχή δράση του ανθρώπου στο παρόν. Είναι
μητέρα ενός παιδιού και ζει στην Αθήνα.
Το Παζλ γράφτηκε ως επιθυμία της να μεταδώσει μέρος της εμπειρίας της στους ανθρώπους που επιθυμούν την εξέλιξη του εαυτού τους και την προσωπική ισορροπία τους. Οραματίζεται έναν κόσμο με περισσότερη αγάπη του ανθρώπου προς τον άνθρωπο.