Η συνάντηση Μητσοτάκη–Ερντογάν στην έδρα του ΝΑΤΟ εκτυλίχθηκε ομαλά. Πιεζόμενος από Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες, ο τούρκος πρόεδρος ήταν σχεδόν δεδομένο ότι θα παρουσίαζε ήπιο προφίλ στην επίδοση των νέων «διαπιστευτηρίων» του στη Δύση. Έτσι, η είδηση που παράγει η συνάντηση των δύο ηγετών ήταν η από πολλούς αναμενόμενη «ηρεμία του καλοκαιριού».

Ηρεμία επιθυμητή μεν όμως όχι το ουσιαστικά ζητούμενο από την ελληνική και δυτική πλευρά. Κύριος στόχος είναι η από κοινού προσπάθεια Αθήνας–Άγκυρας για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών.

Με ψύχραιμη και χωρίς κωλυσιεργίες αντιμετώπιση που θα καταλήξει στην καταγραφή των αποκλίσεων των δύο πλευρών στο συγκεκριμένο θέμα και στην προώθησή του στη Χάγη. Υπό την προϋπόθεση ότι αμφότερες θα δεσμευθούν για την, χωρίς υποσημειώσεις, αποδοχή της απόφασης του δικαστηρίου. Για τη σταθερότητα και την ειρήνη στην περιοχή της Α. Μεσογείου.

Η αναταραχή που προκάλεσε η τουρκική ρητορική των τελευταίων χρόνων αλλά και η έργω προκλητικότητα της Άγκυρας  έφεραν τα πράγματα σε όρια σύγκρουσης μέσα στο 2020 ενώ αύξησαν τη δυτική ανησυχία για τον επαμφοτερίζοντα ρόλο της Τουρκίας.

Η αμφιλεγόμενη εξωτερική πολιτική του τούρκου προέδρου προκάλεσε μείζονα αμφισβήτηση του ρόλου τον οποίο στο εξής θα μπορούσε να διαδραματίσει η χώρα του. Και, παράλληλα, κλόνισε την αίσθηση βεβαιότητας του ΝΑΤΟ σε σχέση με την εφαρμογή των προγραμματισμών του.

Προγραμματισμών που η πολιτική της Άγκυρας μπορεί να εκτροχιάσει ακολουθώντας αυτόνομη πορεία που εξυπηρετεί αποκλειστικά τους τουρκικούς μαξιμαλιστικούς σχεδιασμούς.

Στις Βρυξέλλες ο κ. Ερντογάν έδειξε τον καλό του εαυτό. Με τον έλληνα πρωθυπουργό συνομίλησε ήπια και ζήτησε τη χρησιμοποίηση, σε περίπτωση εντάσεων,  συγκεκριμένων διαύλων χωρίς τη μεσολάβηση τρίτων.

Αντίστοιχα ήπια φέρθηκε και με τους προέδρους Μακρόν και Μπάιντεν. Η Δύση δεν φάνηκε να τον ενοχλεί αυτή τη φορά και τα περί «φασιστικού της παρελθόντος» και «αιματοβαμμένων χεριών της» ξεχάστηκαν.

Ας ελπίσουμε ότι ο τούρκος πρόεδρος, σταθμίζοντας το κόστος και το όφελος των ακραίων επιλογών του, θα συνειδητοποιήσει πως η Δύση την πολιτική του βλέπει ως πρόβλημα και όχι την Τουρκία. Και πως καλά θα έκανε να μη συνεχίσει να σύρει τη χώρα του σε επικίνδυνα εδάφη. Προσδοκία όλων των δυτικών είναι να δουν την Τουρκία να εγκαταλείπει τις αλλοπρόσαλλες επιθετικές επιλογές, να κινείται προβλέψιμα παύοντας να θέτει προ τετελεσμένων τους συμμάχους της.

* Ο Γιώργος Κακλίκης είναι πρέσβης επί τιμή, ειδικός σύμβουλος του ΕΛΙΑΜΕΠ

** Το άρθρο αποτελεί αναδημοσίευση κειμένου που δημοσιεύτηκε στο liberal.gr- Η αναδημοσίευσή του φέρει την έγκριση του συντάκτη του