“Η 8η Μαρτίου φέτος είναι πολύ διαφορετική και διπλά σημαντική. Γιατί είναι η πρώτη Ημέρα της Γυναίκας μετά το ελληνικό #metoo. Ένα τραύμα που επιτέλους αναδείχθηκε, αλλά μαζί και μια ευκαιρία να επουλωθεί. Γιατί η δυνατή φωνή που έσπασε την ένοχη σιωπή είναι μόνο η αρχή. Και πρέπει να την ακολουθήσουν η τόλμη της Πολιτείας και η ωριμότητα της κοινωνίας. Σε αυτόν το δρόμο βαδίζει, πλέον, και η Ελλάδα.

Κανείς δεν αμφισβητεί τα βήματα που έχουν γίνει στο μέτωπο της ισότητας. Όλοι, όμως, αναγνωρίζουν πόσο ακόμη απέχουμε από τη στιγμή που όλες οι Ελληνίδες θα ξεκινούν από την ίδια θέση, θα έχουν τις ίδιες ευκαιρίες και θα κατακτούν τους ίδιους στόχους. Και μαζί τους, ο κάθε πολίτης: Στη μόρφωση, στην εργασία, στην οικογένεια. Σε θέσεις ευθύνης και σε κάθε εκδήλωση της ζωής.

Ειδικά σήμερα η σκέψη μας είναι με τις «αόρατες» ηρωίδες της πανδημίας: στις νοσηλεύτριές μας και τα κορίτσια στα ταμεία των σούπερ μάρκετ. Στις κοπέλες της Πολιτικής Προστασίας και της καθαριότητας. Αλλά και στις δασκάλες και καθηγήτριες που δίνουν τη μάχη της τηλεκπαίδευσης.

Κυβέρνηση και Πολιτεία δρουν. Και οι κοινωνίες οφείλουν να διεκδικούν. Όμως δεν αρκούν. Χρειάζονται και άλλα. Με πρώτο, τη διαμόρφωση ατομικού παραδείγματος που θα μετατρέπεται σε συλλογικό. Ώστε τους σωστούς νόμους να τους καθιερώνουν στην πράξη καθημερινές συμπεριφορές δικαιοσύνης και αλληλοσεβασμού. Τότε, ένα μικρό βήμα από όλους θα έχει οδηγήσει σε ένα μεγάλο άλμα τη χώρα.”