Ο δρ. Μάρκο Αουριζίσιο είναι συνδιευθυντής του Δικτύου Πλαστικά στον Ωκεανό: «Είναι τρομερά σοκαριστικό να βλέπουμε πώς ο προσωπικός προστατευτικός εξοπλισμός έχει συνέπειες στην κοινωνία μας. Τα βρίσκουμε στους δρόμους, παντού. Κατά τη διάρκεια του lockdown, κάνω βόλτες σε πάρκα και σπάνια δεν βρίσκω μάσκες και γάντια στο χώμα».

Τα περισσότερα από αυτά τα απορρίμματα καταλήγουν σε χωματερές, όπου θα χρειαστούν κυριολεκτικά αιώνες για να αποσυντεθούν. Αρκετά όμως μένουν πεταμένα στο έδαφος και θα περάσουν στο οικοσύστημα. Οι μάσκες αντικατέστησαν τις πλαστικές σακούλες και έγιναν ένας από τους πλέον συνήθεις τύπους σκουπιδιών. Μια οργάνωση εκτιμά ότι πετιούνται 102.000.000 μάσκες κάθε εβδομάδα στην Βρετανία. Αρκετές δηλαδή για να καλύψουν 232 γήπεδα ποδοσφαίρου. Τι μπορεί να κάνει ο κόσμος για να μην χειροτερεύσει η κατάσταση;

Ο καθηγητής βιώσιμης χημικής τεχνολογίας στο Imperial College, Τζέισον Χάλετ ανησυχεί ιδιαίτερα. Είναι ειδικός στο πλαστικό. Θεωρεί το βιοδιασπώμενο υλικό ως την λύση στη μελλοντική παραγωγή προστατευτικού εξοπλισμού: «Όταν σκεφτόμαστε τα πράγματα που μπορούμε να πετάξουμε στα σκουπίδια, είναι σημαντικό αυτά να έχουν πολύ μικρή διάρκεια ζωής. Με το μικρή διάρκεια εννοώ, να διαλύονται σε κάποια χρόνια και όχι σε κάποιους αιώνες. Ναι! Μπορεί να γίνει. Το πρόβλημα είναι το κόστος. Αυτά τα υλικά κοστίζουν 2- 3 φορές παραπάνω από τα συνηθισμένο πλαστικό».

Η Covid-19 έχει οδηγήσει την μόλυνση από τα πλαστικά στα επίπεδα που ήταν πριν την πανδημία. Εάν τα βιοδιασπώμενα υλικά είναι η λύση, οι κυβερνήσεις πρέπει να προετοιμαστούν για να δαπανήσουν περισσότερα χρήματα για προσωπικό προστατευτικό εξοπλισμό.