Ο πρωθυπουργός της Μάλτας Ρόμπερτ Αμπέλα και ο πρώην πρωθυπουργός Τζόζεφ Μουσκάτ κατηγορούνται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας σε καταγγελία που κατέθεσαν ΜΚΟ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.

Το Ευρωπαϊκό Κέντρο για τα Συνταγματικά και Ανθρώπινα Δικαιώματα και η Sea-Watch ζήτησαν να διερευνηθεί η ατομική τους ποινική ευθύνη για την επαναπροώθηση παράτυπων μεταναστών στη Λιβύη και τις συνέπειες αυτών των ενεργειών.

«Το σημερινό σύστημα υποστήριξης της ΕΕ για τις ικανότητες και τις επιχειρήσεις της λεγόμενης λιβυκής ακτοφυλακής κατά μήκος της διαδρομής της Κεντρικής Μεσογείου δεν σώζει τη ζωή κανενός. Τα στοιχεία που παρέχονται στην ανακοίνωση υποδηλώνουν ότι οι επιχειρήσεις αυτές μπορεί να ισοδυναμούν με σοβαρές στερήσεις της ελευθερίας ως εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας», αναφέρει ο Αντρέας Σέλερ, διευθυντής προγράμματος για τα διεθνή εγκλήματα και τη λογοδοσία στο ECCHR.

Ο ίδιος προσθέτει ότι η απάνθρωπη μεταχείριση και οι συνθήκες κράτησης των μεταναστών και των προσφύγων στη Λιβύη είναι γνωστές εδώ και πολλά χρόνια και η χώρα δεν αποτελεί ασφαλές μέρος. «Σύμφωνα με το διεθνές ναυτικό δίκαιο, οι άνθρωποι που διασώζονται στη θάλασσα πρέπει να αποβιβάζονται σε ασφαλές μέρος. Κανείς δεν πρέπει να επιστρέφει στη Λιβύη μετά τη διάσωσή του στη θάλασσα».

Κατηγορούμενοι είναι επίσης οι πρώην υπουργοί Εσωτερικών της Ιταλίας, Μάρκο Μινίτι και Ματέο Σαλβίνι, η πρώην ύπατη εκπρόσωπος της Ένωσης για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας, Φεντερίκα Μογκερίνι, ο πρώην εκτελεστικός διευθυντής της Frontex, Φαμπρίς Λεγκέρι, καθώς και μέλη των ιταλικών και μαλτέζικων κέντρων συντονισμού διάσωσης και αξιωματούχοι της EUNAV FOR MED και της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ).

Η ΕΕ και τα κράτη μέλη έχουν παράσχει σημαντική οικονομική και υλικοτεχνική υποστήριξη στην ακτοφυλακή της Λιβύης από το 2016. Το πρόβλημα είναι ότι οι αφηγήσεις που έρχονται από τη Λιβύη από μετανάστες μιλούν για αποδεδειγμένες ιστορίες βασανιστηρίων, δολοφονιών, επιθέσεων, βιασμών, εκβιασμών, αυθαίρετης κράτησης και άλλων ειδών κακομεταχείρισης.

«Η ανακοίνωση βασίζεται σε στοιχεία από πρώτο χέρι που αποκτήθηκαν μέσω της Sea-Watch και άλλων οργανώσεων διάσωσης στη θάλασσα και της κοινωνίας των πολιτών, καθώς και ερευνητών δημοσιογράφων, και αναλύει 12 περιστατικά στέρησης της ελευθερίας στη θάλασσα, αναδεικνύοντας την ατομική ευθύνη υψηλόβαθμων δραστών», αναφέρουν οι οργανώσεις.

Παρά τη γνώση των εγκλημάτων και των συνθηκών στη Λιβύη, οι αξιωματούχοι που κατονομάζονται, καθώς και οι οργανισμοί της ΕΕ, «ενίσχυσαν τη συνεργασία τους με τη Λιβύη για να εμποδίσουν πρόσφυγες και μετανάστες να διαφύγουν από τη Λιβύη μέσω θαλάσσης».

Οι οργανώσεις ζήτησαν ενδελεχή έρευνα από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, τον άμεσο τερματισμό κάθε πολιτικής από την ΕΕ ή τα κράτη μέλη που αποσκοπεί στην εξωτερίκευση των συνόρων της ΕΕ με τον περιορισμό των μεταναστών στη Λιβύη και που δημιουργεί μια επιχείρηση έρευνας και διάσωσης υπό την ηγεσία πολιτών, η οποία εκπληρώνει το καθήκον παροχής βοήθειας και αποβίβασης σε ασφαλές μέρος.

Κείμενο- Φωτογραφία: euractiv.gr