Ποιος δεν θέλει, περνώντας από αυτή τη ζωή, να αφήσει πίσω του ένα χνάρι του στο χώμα;

Ο μαγικός χώρος μιας αρχαιολογικής ανασκαφής και οι έντονες συγκινήσεις που γεννά η ανακάλυψη της ιστορίας των ανθρώπων, της θαμμένης στο χώμα, αντιμάχονται τις δυσκολίες, τις ίντριγκες και τις παγίδες που παραφυλούν σε κάθε βήμα στο πανεπιστημιακό κατεστημένο. Τα όνειρα, οι προσδοκίες, ο αγνός ενθουσιασμός, η συγκινητική αφοσίωση, από τη μια, οι ανεκπλήρωτες ευχές, η ανελέητη πάλη για επικράτηση, τα βαθιά τραύματα και η επιδίωξη της επιτυχίας με κάθε τρόπο, από την άλλη.

Ένα πολύχρωμο πλήθος ανθρώπων –φοιτητές, καθηγητές, μεταπτυχιακοί, συνεργάτες– κάθε ηλικίας, υπόβαθρου, δυναμικής, επιλογών, στόχων, ονειρεύεται, ερωτεύεται, εργάζεται, προσδοκεί, χαίρεται και πληγώνεται, γκρεμίζεται, δημιουργεί ισχυρούς δεσμούς, καραδοκεί, δολοπλοκεί, υπονομεύει και υπονομεύεται, δοκιμάζει τις αντοχές του και εξερευνά τα όριά του κάτω από τον ανελέητο ήλιο, πάνω στη μάνα γη∙ τη μάνα γη που είδε κι έζησε και σκέπασε ευλαβικά κι έκρυψε μέσα της τις ίδιες ιστορίες χιλιάδων ανθρώπων, χιλιάδες χρόνια τώρα. 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ:

Η Χαρά Ανδρεΐδου γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Έχει σπουδάσει, σε ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια, Παιδαγωγικές Επιστήμες, Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης, καθώς και Μουσειολογία. Έχει διδακτορικό στην Κλασική Αρχαιολογία και μεταπτυχιακό στην Ανοικτή και Εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση. Εργάστηκε κατά διαστήματα σε όλους αυτούς τους τομείς, όπως και σε πολλούς άλλους, για να την κερδίσει στο τέλος η Εκπαίδευση.

Νιώθει ευτυχής που έχει κατορθώσει να συνδυάσει τις μεγάλες της αγάπες –συγγραφή, διδασκαλία, επιστήμες του παρελθόντος και έρευνα– μέσα από τα πεδία στα οποία δραστηριοποιείται και που δεν μένουν ποτέ στάσιμα. Η περιπέτειά της στη θάλασσα της γραφής ξεκίνησε πριν από μερικά χρόνια, και έχουν εκδοθεί ήδη τέσσερα μυθιστορήματά της από γνωστούς εκδοτικούς οίκους. Όλα πραγματεύονται το βάθος του Εαυτού, την απλότητα και την πολυπλοκότητα των σχέσεων με τους σημαντικούς άλλους, το εύρος του Κόσμου, την απόλυτη αναγκαιότητά μας για θεατές και για συνοδοιπόρους.

Όπως λέει η ίδια: «Δεν ζωγραφίζω, δεν χορεύω, δεν ξέρω να παίζω μουσική· ο δικός μου τρόπος για να εκφράζομαι είναι με τις λέξεις…»