«Το Συναξάριο της ημέρας του Πάσχα μας διαβεβαιώνει για τον Χριστό ότι ‘’λαβών ανήλθε πολλά της νίκης σκύλα”, δηλαδή αναστήθηκε φέρνοντας μαζί του τα πολλά λάφυρα της νίκης. Για αυτή τη νίκη, λοιπόν, ας ψάλουμε με καιόμενες καρδιές από χαρά, λαμβάνοντας το φως με την αναστάσιμη λαμπάδα μας, για να λάμψει διαλύοντας το σκότος της νύχτας:

Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας,

και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος», αναφέρει, μεταξύ άλλων, στην εγκύκλιό του για την ημέρα του Πάσχα ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος.

Ακολουθεί η αρχιεπισκοπική εγκύκλιος:

Προσφιλείς αδελφοί και αδελφές εν Χριστώ,

«Χριστός κατελθών προς πύλην ‘Αδου μόνος, λαβών ανήλθε πολλά της νίκης σκύλα», (Στίχοι του Συναξαρίου του Πάσχα).

Πόσο θαυμαστά είναι τα έργα του Κυρίου για τη σωτηρία μας! Δεν υπάρχει πόνος που να μην υπέμεινε! Όχι μόνο κατεδέχθη να κατέλθει εκ των ουρανών, γενόμενος άνθρωπος, αλλά με το σταυρικό του θάνατο κατήλθε στα έγκατα του ‘Αδη γευόμενος τον θάνατο, όπως ψάλλουμε κατά τη νύχτα του Πάσχα, για αυτόν που είναι η πηγή της ζωής: «Κατήλθες εν τοις κατωτάτοις της γης».

Έτσι, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός απεργάζεται τη σωτηρία μας, ως ο νέος Αδάμ, γενόμενος πρωτότοκος εκ των νεκρών, λυτρώνοντας την ανθρωπότητα, πεθαίνοντας επάνω στον σταυρό, εγκαταλελειμμένος από όλους. Κατεβαίνει στον ‘Αδη λύνοντας τα δεσμά των απ’ αιώνος κεκοιμημένων. Ενσαρκούμενος στη μήτρα της Θεοτόκου θεώνει το γένος των ανθρώπων, ενώνοντας τα διεστώτα. Ως τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, χαρίζει την τελειότητα σε όλους τους ανθρώπους μέσω της μετάνοιας, η οποία μεταθέτει τον άνθρωπο από τη μοναξιά του εγωισμού στη χαρά της κοινωνίας με το Θεό. Τέλος, ως βασιλεύς της κτίσεως ενώνει τον ουρανό με τη γη, «κατελθών εν τοις κατωτάτοις» μας έλκει όλους στον παράδεισο που είναι το πραγματικό μας σπίτι.

Το Συναξάριο της ημέρας του Πάσχα μας διαβεβαιώνει για τον Χριστό ότι «λαβών ανήλθε πολλά της νίκης σκύλα», δηλαδή αναστήθηκε φέρνοντας μαζί του τα πολλά λάφυρα της νίκης. Για αυτή τη νίκη, λοιπόν, ας ψάλουμε με καιόμενες καρδιές από χαρά, λαμβάνοντας το φως με την αναστάσιμη λαμπάδα μας, για να λάμψει διαλύοντας το σκότος της νύχτας:

Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας,

και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος.

Έτσι, λοιπόν, αγαπητοί μου Χριστιανοί, ας τιμήσουμε αυτή την πορεία του Κυρίου μας για τη σωτηρία του γένους των ανθρώπων, από τον ουρανό προς τη γη, από τη γη προς τον ‘Αδη και πάλι προς τον ουρανό. Ας «λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει, και αλλήλους περιπτυξάμενοι, συγχωρήσωμεν πάντα τη αναστάσει», υψούμενοι από τα βάθη των παθών και της αμαρτίας στα υπέρτατα ύψη της δόξης του Θεού και της αιωνίου ζωής.

Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!