Το “αντίο”του Γιώργου, της Κατερίνας και της Αιμιλίας στη μαμά τους, Φώφη Γεννηματά

Ο Γιώργος

Αγαπημένη μας μητέρα βρισκόμαστε όλοι εδώ, οι άνθρωποι που σε αγαπάμε και λάτρευες με όλη σου την καρδιά. Η αγάπη και η στοργή σου δεν είχε όρια, κάτι που παρόλη την απαιτητική σου καριέρα, νοιώθουμε πάντα έντονα, όλες σου τις μάχες τις έδωσες παλικαρίσια.

Ήσουνα αγωνίστρια της ζωής για τη ζωή, αντίκριζες πάντα τον κίνδυνο με το φανταχτερό χαμόγελό σου, δείχνοντας τη δυναμικότητά σου και τη θέληση που είχες για η ζωή.

Έγινες έτσι υπόδειγμα για πάρα πολλούς ανθρώπους, κάτι που επιβεβαιώνει η πρόσφατη απόφαση της πολιτείας για δημιουργία προγράμματος δωρεάν προληπτικών εξετάσεων για τον καρκίνο του μαστού με την τιμητική ονομασία «Φώφη Γεννηματά».

Μας μίλαγες με ειλικρίνεια και τρυφερότητα, επικεντρώνοντας στις χαρές της ζωής.
Η σχέση που είχες με τον πατέρα μας, μας δίδαξε σε εμάς τι θα πει αγάπη και συντροφικότητα, ήσασταν μαζί μέχρι την τελευταία στιγμή.
Ο δεσμός που είχες με τη θεία μας τη Μαίρη, είναι παράδειγμα προς μίμηση αδελφικής αγάπης.
Τα διδάγματά σου είναι στήριγμα αυτές τις δύσκολες ώρες για εμάς και θα είναι σε όλη μας τη ζωή.
Όπως ήταν για σένα φάρος η ζωή του παππού μας Γιώργου Γεννηματά και της γιαγιάς μας Κάτιας.
Με την αποχώρησή σου νόμιζα ότι θα έφευγαν μαζί οι ελπίδες μου, η αγκαλιά όλου του κόσμου μαρτυρεί ότι οι αξίες και τα ιδανικά σου επιβιώνουν. Τώρα πιστεύω ακόμα περισσότερο στον άνθρωπο.

Όπως έλεγες η οικογένεια ήταν για σένα όλη σου η ζωή και έτσι μας έδειξες, κρατήθηκες με όσες δυνάμεις σου είχαν απομείνει, για να κάτσουμε μαζί σου να σου κρατήσουμε το χέρι και να σε φιλήσουμε για μία τελευταία φορά.

Είμαι σίγουρος πως θα μας φυλάς με το χαμόγελο που μας σημάδεψε από εκεί ψηλά πάνω από τα σύννεφα».

Η Κατερίνα

Ήσουν και θα είσαι ο άνθρωπος που θαυμάζω πιο πολυ. Είμαι περήφανη για σένα, είσαι η πιο δυνατή γυναίκα που ξέρω. Θα μου λείψει το χάδι σου. Τις τελευταίες μέρες στο νοσοκομείο μου έλεγες πόσο με αγαπάς. Αντίο μαμά, σε αγαπάμε πολύ και για πάντα.

Όπως είπε η κόρη της Κατερίνα στον επικήδειο λόγο της: Είμαστε τώρα εδώ για να σου πούμε το τελευταίο αντίο.
Έφυγες νικήτρια πάλεψες την αρρώστια μέχρι την τελευταία στιγμή, δεν το έβαλες ποτέ κάτω, παρά τον πόνο και την ταλαιπωρία ήσουν πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη, να μας καθησυχάζεις ότι όλα θα πάνε καλά.

Ήσουν και θα είσαι πάντα η ηρωίδα μας, η μαμά μας, μας χάρισες στιγμές με πολλή αγάπη και πολλή τρυφερότητα, που θα μείνουν για πάντα στις μνήμες μας.
Ήσουν δίπλα μας στις ευχάριστες στιγμές, στις επιτυχίες, αλλά και στις δυσκολίες. Πάντα όταν ήμουν στεναχωρημένη το καταλάβαινες και προσπαθούσες να μου φτιάξεις τη διάθεση.

Ήσουν και θα είσαι ο άνθρωπος που θαυμάζω πιο πολύ. Είμαστε πολύ περήφανοι για σένα. Μας έμαθες να αγωνιζόμαστε, να μην τα παρατάμε ποτέ, και να ζούμε την κάθε στιγμή.

Είσαι η πιο δυνατή γυναίκα που ξέρω και δεν σε φόβιζε τίποτα. Θα μας λείψεις πολύ, θα μου λείψει το χάδι σου, η ζεστή σου αγκαλιά, το χάδι σου, το χαμόγελό σου και αυτή η ενέργεια που γέμιζε όλο το σπίτι χαρά.
Θα μου λείψουν οι συζητήσεις που κάναμε τα βράδια, τα ταξίδια και οι ετοιμασίες που κάναμε όταν είχαμε κάποια γιορτή στο σπίτι.
Πάντα όταν ήσουν κοντά μου ένοιωθα ασφάλεια. Με ένα βλέμμα ξέραμε τι ήθελε να πει η μία στην άλλη.
Τις τελευταίες μέρες στο νοσοκομείο μας είχες πει πόσο πολύ μας αγαπάς. Μου κρατούσες το χέρι κι εγώ με ένα κόμπο στο λαιμό έλεγα από μέσα μου, μη φοβάσαι θα τα καταφέρει.
Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ, θα είσαι πάντα ζωντανή στις καρδιές μας. Αντίο μαμά, είσαι μαχήτρια σε αγαπάμε πολύ και πάντα».

Έφυγες όρθια και με το κεφάλι ψηλά όπως αρμόζει σε μία μαχήτρια, είπε η μεγάλη κόρη της Φώφης Γεννηματά, Αιμιλία Γεννηματά-Ντέκα.

Όπως δήλωσε αναλυτικά: «Στις τελευταίες μας κουβέντες μου είπες, ένα δύο τρία πάμε και μου έδωσες τα χέρια σου για να σηκωθείς. Έτσι έφυγες όρθια και με το κεφάλι ψηλά, όπως αρμόζει σε μία μαχήτρια. Γιατί έτσι ήσουνα δεν λύγισες, δεν ηττήθηκες, όταν δίνεις μία μάχη με καθαρή ψυχή, που δεν παραδίδεις τα όπλα, είναι πάντα μία μάχη κερδισμένη.
Το χέρι χτυπούσε στο τραπέζι και γινόταν αυτό που έπρεπε να γίνει. Αυτό το χέρι το χτύπησες πολλές φορές στη ζωή σου, σαν κορίτσι, σαν γυναίκα, σαν μητέρα, και κέρδισες.

Δεν ήταν όμως ποτέ σκληρό, ήταν απαλό και γεμάτο τρυφερότητα και ανιδιοτέλεια.
Ήξερες πάντα όσα ξέρει μόνο μία μάνα, η αγκαλιά σου ήτανε ζεστή, τρυφερή αλλά και ασπίδα δυνατή σαν εσένα.
Αυτό το οικείο άρωμα που δεν ξεκολλάει από πάνω μας, το χαμόγελό σου, το χάδι σου το family που έλεγες όταν έμπαινες στο σπίτι και κυρίως το ζεϊμπέκικο της ζωής που χόρεψες καλύτερα από όλους, είναι αυτά που θα μας λείψουν πιο πολύ, αλλά είναι και οδηγός για μία ζωή γεμάτη αγάπη, χαμόγελο, αλήθεια, αξιοπρέπεια και ελπίδα.
Αυτά μας έμαθες και να είσαι σίγουρη πως θα τα ακολουθήσουμε».