Τη βαθιά του θλίψη για την απώλεια του Γιάννη Μαρκόπουλου, εκφράζει με ανακοίνωσή του το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
Όπως αναφέρει, «ο Γιάννης Μαρκόπουλος ήταν ένας από τους σημαντικότερους έλληνες συνθέτες που έγινε διεθνώς γνωστός γράφοντας μουσική για τον κινηματογράφο, το θέατρο και τον χορό. Υπήρξε πρωτοπόρος, ανοίγοντας μουσικούς δρόμους με τις συνθέσεις του. Με όραμα την «επιστροφή στις ρίζες» ως βασικό σχεδιασμό του μέλλοντος, ένωσε την παράδοση με τον κλασικό και σύγχρονο ήχο. Σφράγισε με το έργο και τη στάση του το μουσικό τοπίο της χώρας μας, ενώ έγραψε τραγούδια που αγαπήθηκαν και τραγουδιούνται από όλες τις γενιές.
Ο Γιάννης Μαρκόπουλος γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ανατράφηκε στην Ιεράπετρα όπου και το πατρικό του σπίτι. Στο τοπικό Ωδείο πήρε τα πρώτα μουσικά μαθήματα. Το 1956, στην Αθήνα, συνεχίζει μουσικές σπουδές στο Ωδείο Αθηνών. Εισέρχεται στο Πάντειο πανεπιστήμιο. Οι πρώτες εφηβικές συνθέσεις είχαν πανελλήνια απήχηση (Πέρα από τη θάλασσα, Γκρεμισμένα σπίτια, Μαλαματένια λόγια). Το 1959 συνέθεσε τα Τρία σκίτσα για χορό, που μεταδόθηκαν από τη συμφωνική ορχήστρα της ΕΙΡ. Στα 22 του χρόνια βραβεύτηκε από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για τη μουσική στις Μικρές Αφροδίτες του Ν. Κούνδουρου.
Το 1967 στο Λονδίνο συνέχισε τις μουσικές του γνώσεις με τη συνθέτρια Elisabeth Lutyens. Η φιλία του με τον Γιάννη Χρήστου και Ιάννη Ξενάκη τον έφεραν σε επαφή με πρωτοποριακές μουσικές μορφές. Εκεί τελείωσε τη μουσική νωπογραφία με βάση το ποίημα Ήλιος ο πρώτος του Οδυσσέα Ελύτη, τη μουσική τελετή Ιδού ο Νυμφίος (έργο ανέκδοτο εκτός από το Ζάβαρα-κάτρα-νέμια), τους Χρησμούς για συμφωνική ορχήστρα και τους Πυρρίχιους χορούς Α, Β, Γ,(από τους 24 που ολοκλήρωσε το 2001), που παίχτηκαν το 1968 από την ορχήστρα Concertante του Λονδίνου. Έγραψε τη μουσική στην Τρικυμία του Σαίξπηρ, για το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας.
Το 1969 ηχογράφησε τα έργα του στην Αθήνα, δημιουργώντας μια νέα κίνηση για την τέχνη και τη χρησιμότητά της και αναζητώντας φιλοσοφικά τη βαθύτερη ενότητα του ανθρώπου με το φυσικό και κοινωνικό του περιβάλλον. Ίδρυσε ένα νέο ορχηστρικό σχήμα με συμφωνικά και ελληνικά όργανα, επιλέγοντας νέους τραγουδιστές από την περιφέρεια και τη πόλη για να ερμηνεύσουν τα έργα του. Πρότεινε με έμφαση «Επιστροφή στις Ρίζες» που όρισε «ως σχεδιασμό του μέλλοντος, με ενδοσκόπηση, μελέτη και πλησίασμα των άφθαρτων πηγών της ζωντανής τέχνης του κόσμου σε συνδυασμό με επιλεγμένες σύγχρονες πληροφορίες τέχνης». Μια εξέλιξη στραμμένη προς το μέλλον, που πήρε τις διαστάσεις κινήματος τέχνης και πέραν της Ελλάδος.
Μουσικά έργα και κύκλοι τραγουδιών της περιόδου: Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Χρονικό, Ιθαγένεια, Ο Στράτης ο θαλασσινός ανάμεσα στους αγάπανθους, Θητεία, Τα τραγούδια του νέου πατέρα, Οροπέδιο, Θεσσαλικός κύκλος, Μετανάστες, Ανεξάρτητα Σεργιάνι στον κόσμο, Ορίζοντες, Ντενεκεδούπολη, Φίλοι που φεύγουν, σε ποίηση και στίχους: Σολωμού, Σεφέρη, Ελύτη, Κ.Χ. Μύρη, Μιχ. Κατσαρού, Ν. Καρούζου, Μ. Αναγνωστάκη, Γ. Σκούρτη, Μ. Ελευθερίου, Γ. Χρονά, Π. Θεοδωρίδη, Ε. Φακίνου, Κ. Βίρβου και δικούς του.
Το 1976 έγραψε τη μουσική για την τηλεοπτική σειρά του ΒΒC, Who Pays the Ferryman. Το μουσικό θέμα έφτασε στη κορυφή των αγγλικών charts και ο συνθέτης έγινε διεθνώς γνωστός. Το 1980 ίδρυσε την 24μελή ορχήστρα Παλίντονος αρμονία, με την οποία πραγματοποίησε συναυλιακές παραστάσεις την Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 1977 έγραψε την κοσμική λειτουργία Oι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι με βάση το ποίημα του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού που παρουσιάστηκε την ίδια χρονιά, μπροστά σε 22.000 θεατές σε στάδιο της Αθήνας υπό την διεύθυνση του συνθέτη.
Με τη μουσική του γνώρισε μεγάλη δημοτικότητα και στο εξωτερικό, κάνοντας  αλλεπάλληλα ταξίδια ανά τον κόσμο και δίνοντας συναυλίες με τα έργα του στις ΗΠΑ, τον Καναδά, τη Σουηδία, την Ολλανδία, την Ιταλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, το Βέλγιο, την Αγγλία, τη Ρωσία & την Αυστραλία.
Στην καλλιτεχνική του παραγωγή συμπεριλαμβάνεται μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο, σε έργα του Ευριπίδη, του Αριστοφάνη, του Μενάνδρου, του Σαίξπηρ, του Τσέχωφ, του Μπέκετ και σύγχρονων Ελλήνων, με το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, το Αμφιθέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου και με τους σκηνοθέτες Αλέξη Σολωμό, Πέλλο Κατσέλη, Μίνωα Βολονάκη, κ.ά. Ανάμεσα στις ταινίες: Vortex και Byron του Κούνδουρου, Κραυγή γυναικών και Πρόβα του Jules Dassin, Beloved του G. Cosmatos, Φόβος του Κώστα Μανουσάκη, Επιχείρηση Απόλλων του Γ. Σκαλενάκη, Η Μοίρα ενός αθώου του Γρηγόρη Γρηγορίου (βραβείο μουσικής Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης).
Στο ΚΘΒΕ έχει υπογράψει τη μουσική σε τρεις παραστάσεις. Η τελευταία του συνεργασία ήταν το 2011 «Στη Ντενεκεδούπολη» της Ευγενίας Φακίνου, που παρουσιάστηκε από την Παιδική Σκηνή του ΚΘΒΕ στο Βασιλικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Φωτεινής Μπαξεβάνη.
Συνεργασίες με το ΚΘΒΕ:
«H τσουκάλα με το χρυσάφι» του Πλαύτου, σε σκηνοθεσία Πάνου Παπαϊωάννου, Πρώτη Παρουσίαση -Αλεξανδρούπολη (1978) (Σύνθεση), Αμφιτρύων» του Πλαύτου, σε σκηνοθεσία Πάνου Παπαϊωάννου- Θέατρο Δάσους (1992) (Σύνθεση) , «Στη Ντενεκεδούπολη» της Ευγενίας Φακίνου, σε σκηνοθεσία Φωτεινής Μπαξεβάνη – Βασιλικό Θέατρο (2011)- (Μουσική)», επισημαίνει στην ανακοίνωσή του το ΚΘΒΕ.

Κείμενο- Φωτογραφία: ΑΠΕ/ΜΠΕ