Της Μιχαέλας Μ. Τσαμουρτζή*

Τα χρόνια μετά τον κορονοϊό έφεραν μια τεράστια ανάγκη στους ανθρώπους να ταξιδέψουν, να δουν, να μυρίσουν, να κινηθούν και να ζήσουν με κάποιο τρόπο. Ο μικρός πλανήτης Γη βρίσκεται σε μια μόνιμη κίνηση με τους κατοίκους του να έχουν επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου να προλάβουν να πάνε κάπου και να δουν τα πάντα.
Αναμφίβολα τα ταξίδια είναι υπέροχα. Ανοίγουν τα μάτια, οι αισθήσεις, αποκτά κανείς φίλους, γεμίζει εμπειρίες καλλιεργεί σώμα και νου. Αλλά όταν αυτή η τόσο υπέροχη εμπειρία μετατρέπεται σε βάσανο τι γίνεται; Πόλεις του κόσμου που θεωρούνται κοσμήματα πολιτισμού, τα τελευταία πολλά χρόνια έγιναν βορά του κέρδους και της ασυδοσίας του τουρισμού. Οι αρχές του τόπου, οι αεροπορικές, και όλοι εκείνοι που εμπλέκονται στην τουριστική βιομηχανία θέλησαν με οποιοδήποτε τρόπο να βγάλουν τα σπασμένα, χωρίς σχέδιο, χωρίς πλάνο, χωρίς καμία πρόβλεψη ή
υποδομή. Απώτερος σκοπός όλων το κέρδος. Το αποτέλεσμα καθυστερήσεις, γκρίνια, θυμός, ουρές, ταλαιπωρία. Και αντί να χαιρόμαστε για το ταξίδι και τον προορισμό, γεμίζουμε τελικά με περισσότερο άγχος από αυτό που είχαμε ξεκινώντας.
Οι επιπτώσεις όμως είναι μεγαλύτερες από ό,τι είναι το όφελος. Με την τόσο μεγάλη ζήτηση οι τιμές ανεβαίνουν όλο και πιο ψηλά, ο κόσμος από την πληθώρα και τον συνωστισμό βγάζει τις περισσότερες φορές τον χειρότερο εαυτό του με δύσκολες συμπεριφορές. Οι κάτοικοι χάνουν τη σειρά τους, τις συνήθειες τους, τη ζωή τους, φεύγουν από τα σπίτια τους γιατί δεν μπορούν να επιβιώσουν. Οι αρχές των πόλεων στέκονται τις περισσότερες φορές αμήχανες σε αυτό το κύμα που δεν μπορούν να αναχαιτίσουν κάνοντας σπασμωδικές κινήσεις.
Στον χώρο του Πολιτισμού τα μουσεία είναι ασφυκτικά γεμάτα με αποτέλεσμα η όποια επίσκεψη τελικά να είναι δώρο άδωρο. Αντί να απολαμβάνουν τη στιγμή και την επαφή με αριστουργήματα Τέχνης, βλέπουν ο ένας το κεφάλι του άλλου σε μια προσπάθεια να απαθανατίσουν το έργο για να μπορέσουν μετά να το επεξεργαστούν με ηρεμία. Πολλοί τουρίστες προκαλούν ζημιές στο πλαίσιο της χαλαρότητας και του εφήμερου που τους προσφέρουν οι διακοπές.
Μπορεί να είναι ο Τουρισμός η βαριά βιομηχανία κάποιων χωρών αλλά όλα πρέπει να αναπτύσσονται με σκέψη, σχέδιο, μέτρο, σύνεση, υποδομές χωρίς να τα φτάνουμε όλα στα άκρα. Η ποιότητα ζωής, μας αφορά όλους και είναι σημαντική για τη διαβίωσή μας, γιατί είναι πολιτισμός.

Τροφή για σκέψη για το καλοκαίρι που ήρθε δριμύ.

*Πολιτισμολόγου- Εκπαιδεύτριας Ενηλίκων σε θέματα Τέχνης και Πολιτισμού