Θα μπορούσε να είναι και τίτλος ιταλικής ταινίας, αλλά δεν είναι έτσι. Φαίνεται ότι η ALFA ROMEO πριν γίνει αυτοκίνητο ήταν τρακτέρ, κάπως έτσι είναι το ιστορικό του  Nicola Romeo του ιδρυτή της μετέπειτα γνωστής βιομηχανίας αυτοκίνητων.

Του Θοδωρή Σδρούλια

tsdro@te.gr

Το  1918 ο Ρομέο με την άδεια της αμερικάνικης  Τιτάν  άρχισε την παραγωγή ενός τρακτέρ αρκετά διαδεδομένο στον τότε γνωστό κόσμο. Φυσικά δεν υπήρξε μια τεράστια επιτυχία για πολλαπλούς λόγους που θα αναλύσουμε.

Είμαστε λίγο μετά τον Ά ΠΠ, η Ιταλία ως χώρα βασίζεται στην αγροτική οικονομία, αλλά πολλές περιοχές ακόμη καλλιεργούν με τη βοήθεια αλόγων. Η όλη κακή κατάσταση ενέπνευσε κάποιους πρωτοπόρους σε όλους τους τομείς να αναζητήσουν καινούργια συστήματα εξέλιξης και ανάπτυξης.  Με βασικό κίνητρο την οικονομική αγροτική ανάπτυξη. Έθεσαν τον εαυτό τους στην καινοτομία, την έρευνα και την αναζήτηση της τεχνολογίας. Πάντα διορατικοί ορισμένοι έφεραν την ιταλική εκμηχάνιση σε υψηλά επίπεδα. Μεταξύ αυτών ο Ρομέο  σαν πνεύμα ανήσυχο και βλέποντας την αμερικανική τεχνολογία να προχωρά με γρήγορους ρυθμούς, αντιλήφθηκε ότι θα πρέπει να κάνει μια συνεργασία μαζί τους. Έτσι δέθηκε η μοίρα του με τη  μεγάλη ICH γνωστή βιομηχανία αγροτικών μηχανημάτων.

Με τη έναρξη του Ά ΠΠ η Ιταλία αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να μην μπορέσει να καλλιεργήσει δεδομένου ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των νέων είχε αναχωρήσει για το μέτωπο.

Το ιταλικό κράτος και η κυβέρνηση βλέποντας αυτό τον κίνδυνο  προώθησε το  “εθνικό όργωμα”  και προχώρησε στην αγορά 6.500 τρακτέρ από την Αμερική. Ήταν μια ατυχής αγορά γιατί τα εν λόγω μηχανήματα πολλές φορές αποδείχτηκαν ακατάλληλα για την ιταλική ύπαιθρο που σε πολλά μέρη είχε πολλές ιδιαιτερότητες.

Μπροστά σε αυτό το μεγάλο πρόβλημα ο Νικόλα Ρομέο προτείνει στην κυβέρνηση την κατασκευή 1.000 τρακτέρ με την άδεια και πιστοποίηση της ΤΙΤΑΝ  10/20, ένα τρακτέρ πιο αποτελεσματικό και πιο προσοδοφόρο.

Ατυχώς και αυτό το εγχείρημα δεν είχε αίσιο τέλος και σιγά σιγά εγκαταλείφτηκε και ο Ρομέο σύστησε μια άλλη εταιρεία.

Το ΤΙΤΑΝ κατασκευάστηκε σε δύο εκδόσεις, μια στην Αμερική και μια στην Ιταλία. Κατά την πορεία του δεν είχε άσχημες κριτικές. Πέρασε σαν ένα καλό τρακτέρ και άφησε μια καλή πορεία στην αγροτική ζωή.

Η παραγωγή ξεκίνησε το 1916, μια περίοδο με πολλά αγροτικά μηχανήματα, τα οποία, ωστόσο, συναντούσαν μια δυσπιστία εκ μέρους του αγροτικού κόσμου. Επίσης πολλά από τα αγροτικά  μηχανήματα της εποχής ήταν αρκετά ογκώδη και δυσκίνητα.

Το ΤΙΤΑΝ  είχε μια άλλη φιλοσοφία: πιο μικρό, πιο ευκίνητο, είχε μήκος 3,2 μ πλάτος 1,52, μπορούσε να το οδηγήσει και ένας μη έμπειρος χειριστής. Μπορούσε κάλλιστα να σύρει ένα δίυνο ή ακόμη και τρίυνο άροτρο. Ο κινητήρας του ένας οριζόντιος δικύλινδρος τεσσάρων χρόνων με 8.700 cm μπορούσε να αναπτύσσει μια ιπποδύναμη 20 ΗP ΜΕ 500 στροφές.

Για το δεδομένα της εποχής συντηρείται εύκολα και είναι αρκετά προσβάσιμο.

Από τη στιγμή που μπαίνει σε κίνηση έχει εντόνους κραδασμούς, σήμα κατατεθέν για όλα σχεδόν τα αγροτικά μηχανήματα της τότε εποχής.

Πάντως εάν τα καλοεξετάσουμε διαπιστώνουμε ότι πολλά τεχνολογικά στοιχεία βρίσκουν ακόμη και σήμερα πλήρη εφαρμογή. Οι βασικές αρχές είναι οι ίδιες, απλώς τα υλικά είναι πιο ελαφριά, ο σχεδιασμός διαφορετικός αλλά δεν παύουν να μας παραπέμπουν στο χτες. Εργονομικά όλα αυτά τα μηχανήματα δεν ήταν ό,τι καλύτερο αλλά δεν μπορούσε να γίνει και διαφορετικά. Ο χειριστής έπρεπε πάντα να είναι σε εγρήγορση, και εκτός αυτού έλειπαν και βασικά όργανα ελέγχου. Αυτό βέβαια είναι κάτι που ήρθε σταδιακά.

Μια σειρά από παραμέτρους όμως έφεραν τη σταδιακή απομάκρυνσή του από τον αγροτικό χώρο, το μεγάλο κόστος και η ανικανότητα της κατασκευής έφεραν την τελική του πτώση, και ο Ρομέο αντιλήφθηκε  ότι μάλλον του ταιριάζει περισσότερο ο χώρος του αυτοκινήτου που ασχολήθηκε αργότερα με μεγάλη επιτυχία.

Πάντως έγραψε και αυτό τη δική του ιστορία στην ιταλική Γη.