Οι αντιρρήσεις του τούρκου προέδρου έναντι της ένταξης Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ δεν αφορούν αποκλειστικά τη Συμμαχία. Επιδίωξη της Άγκυρας είναι η υπογράμμιση προς τη Δύση πως αυτή μόνη δεν θα διαφεντεύει πλέον τις τύχες της ανατολικότερης συμμάχου της αλλά, αντίθετα, θα αφουγκράζεται τις επιθυμίες της και θα συναποφασίζει με αυτήν. Εδώ εντάσσεται η προώθηση των τουρκικών πεσσών στον γεωπολιτικό πίνακα. Η τουρκική δραστηριοποίηση στη Συρία, το Ιράκ, το Ναγκόρνο Καραμπάχ, την Κύπρο, το Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και τη Λιβύη είναι οι «αποδείξεις» της επεκτατικής βούλησης της «Νέας Τουρκίας» που κατά κόρον επαγγέλλεται ο κ. Ερντογάν. Με παράλληλη την ήπια τουρκική δραστηριοποίηση (διπλωματική, εμπορική, οικονομική, συμβουλευτική, στρατιωτική) σε σειρά αφρικανικών χωρών που καταλήγει στη βαθιά επηρεαζόμενη από την ‘Αγκυρα ευρωπαϊκή Αλβανία του κ. Ράμα.

Οι ΗΠΑ δείχνουν να αντιλαμβάνονται πως τα οφέλη που προσδοκούν από την Τουρκία αποτελούν φενάκη. Και αυτό, ιδίως από τη στιγμή που η Άγκυρα έχει ήδη προκαλέσει ισχυρό κλονισμό στις σχέσεις της με την Ουάσιγκτον και τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, κινούμενη κατά το δοκούν και αποπειρώμενη να πείσει τόσο για την αναγκαιότητα των πρωτοβουλιών της όσο και «για το συμφέρον της Δύσης» να συνταχθεί με τις τουρκικές αντιλήψεις. Ο άλλοτε πειθήνιος υποτακτικός των ΗΠΑ απέκτησε στρατιωτική ισχύ η οποία κάθε άλλο παρά ασφαλής αποδεικνύεται σήμερα έναντι των δυτικών πρωτευουσών. Ο τούρκος πρόεδρος προχωρεί σε μια ιδιοτελή «επανάσταση» προκειμένου να αποκτήσει ο ίδιος και η χώρα του θέση μεταξύ των μεγάλων. Αυτό εξάλλου ήταν καταφανές από τη στιγμή που ίδιος είχε αρκετές φορές μιλήσει για «αδικίες» στη σύνθεση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.

Το πρόσφατο ταξίδι Τσαβούσογλου στην Ουάσιγκτον δεν φαίνεται να κατέληξε στον ορισμό κάποιου χρονικού σημείου για την παραχώρηση των μαχητικών F-16. Έτσι, η Άγκυρα με οργίλες αντιδράσεις εκδηλώνει δυσαρέσκεια προς τις ΗΠΑ, επιδιδόμενη στο προσφιλές της άθλημα εκτόνωσης, τις απειλές πολέμου κατά της Ελλάδας, ελπίζοντας πως η αμερικανική πλευρά θα πειστεί τελικά από μια ανερμάτιστη και χονδροειδή προπαγάνδα πως όλα τα κακά «από Ελλάδος ήρξαντο». Οι πραγματικοί όμως γνώστες της περιοχής τής Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής αντιλαμβάνονται πως η «μεγάλη τουρκική ιδέα» για περιφερειακή ηγεμονία οδηγεί τη Δύση με βεβαιότητα σε καταστάσεις πολλαπλάσιας επικινδυνότητας από εκείνη της ουκρανικής τραγωδίας. Το πρόσφατο άρθρο του «Εκόνομιστ», με την κρούση κώδωνα κινδύνου για την περιπέτεια στην οποία οδηγεί η Τουρκία του αυταρχικού Ερντογάν σύμπασα τη Δύση, ασφαλώς δεν δημοσιεύθηκε τυχαία. Το βρετανικό περιοδικό περνά στην Άγκυρα το μήνυμα για τα όριά της. Αν αυτό μπορεί να γίνει αντιληπτό, θα το διαπιστώσουμε μόνο μετά τις προεδρικές της εκλογές. Μέχρι τότε, ο αυθέντης της χώρας θα εκτοξεύει απειλές με την ελπίδα να συγκινήσει δικούς του και να τρομάξει τρίτους. Το κακό με τον τούρκο πρόεδρο είναι ότι βαυκαλίζεται πιστεύοντας πως κυβερνά δημοκρατικά. Πεπεισμένος όμως για την ορθότητα των κινήσεών του, αποτελεί πραγματικό κίνδυνο τόσο για την ίδια του τη χώρα και τη γύρω της περιοχή όσο και για την ασφάλεια της Δύσης.

Ο Γιώργος Κακλίκης είναι πρέσβης επί τιμή, ειδικός σύμβουλος του ΕΛΙΑΜΕΠ

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ- Η αναδημοσίευσή του φέρει τη σύμφωνη γνώμη του συντάκτη του