Τριήμερο εθνικό πένθος – για μια ακόμη φορά σε λιγότερο από μισό χρόνο, αν αναλογιστεί κανείς πως το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη έγινε στα τέλη Φεβρουαρίου- στην Ελλάδα.

Ένα πένθος για το ναυάγιο που συνέβη ανοιχτά της Πύλου σε σαπιοκάραβο το οποίο μετέφερε πρόσφυγες ή μετανάστες από την Αφρική. Ανθρώπους που αποφάσισαν να πέσουν στα χέρια των διακινητών όχι αβασάνιστα. Τουναντίον μάλιστα και βεβαίως όχι δωρεάν.

Οι διακινητές εξάλλου για να βάλουν στα σαπιοκάραβα και χωρίς κανένα σωσίβιο τους ανθρώπους δεν χρειάζεται να πληρωθούν από πριν. Μεταφέρουν και εξαναγκάζουν τους πρόσφυγες- μετανάστες, -αν καταφέρουν και διασωθούν και φτάσουν στον τόπο προορισμού τους- να τους ξεπληρώσουν από τον μισθό τους ή τους εκπορνεύουν. Κάποιοι ενδέχεται να πουλούν για να εξασφαλίσουν από πριν το εισιτήριο της ελευθερίας ή του θανάτου, ακόμη και κάποιο όργανό τους- συνήθως τον ένα νεφρό καθώς κάποιος μπορεί να ζήσει με τον ένα…

Οι μετανάστες ή οι πρόσφυγες που εγκαταλείπουν τις εστίες τους δεν το κάνουν αβασάνιστα. Δεν έχουν κανένα μέλλον σε αυτές – αν πρόκειται για μετανάστες- ή κινδυνεύουν να διωχθούν ή και να πεθάνουν, αν πρόκειται για πρόσφυγες. Φεύγουν από χώρες όπως Πακιστάν, Αφγανιστάν, Συρία, Αίγυπτο, ή περιοχές και κράτη της υποσαχάρειας Αφρικής. Προς το παρόν. Διότι αν προχωρήσει η κλιματική κρίση τότε θα φεύγουν από τις πλημμυρισμένες ή καμένες χώρες τους και για αυτόν τον λόγο. Άνθρωποι που φεύγουν μην μπορώντας να ζήσουν, όπως αξίζει στον κάθε ένα.

Ο ρόλος των υπολοίπων μπροστά σε αυτό το σκηνικό; Άλλοι ορθώνουν φράχτες. Πολλοί συντρέχουν τους πρόσφυγες με όσα μέσα έχουν και μπορούν. Και η Ελλάδα και κυρίως τα νησιά το απέδειξαν αυτό και στην προηγούμενη προσφυγική κρίση, του 2015. Κάποιοι χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, αφήνουν μεγαλόστομες υποσχέσεις κι αφού περάσει η κρίση και η 20η Ιουνίου, η αφιερωμένη στους Πρόσφυγες παγκόσμια μέρα, γυρίζουν απλώς σελίδα. Υπάρχουν κι εκείνοι που λένε πως πρέπει να γίνουν ασφαλέστεροι οι δρόμοι των προσφυγικών – μεταναστευτικών ροών. Όλα αυτά αποτελούν απλώς… ασπιρίνες στον καρκίνο. Και εκείνοι που λαμβάνουν αποφάσεις ή διαχειρίζονται κρίσεις το γνωρίζουν καλά. Όπως άλλωστε ξέρουν και τι πρέπει να κάνουν για να αποτελέσουν μέρος της λύσης του προβλήματος. Οφείλουν να αποδώσουν σε όλες τις χώρες ό,τι τόσα χρόνια τους στέρησαν. Οφείλουν να μη στηρίζουν δικτατορίσκους, να μην αφαιμάσσουν τον πλούτο των χωρών αυτών, να μην παρεμβαίνουν με πλείστους τρόπους στα εσωτερικά τους. Θα πρέπει να κάνουν πράξη τα λόγια περί ανάπτυξης και εκδημοκρατισμού των χωρών αυτών αναλαμβάνοντας την ευθύνη για ό,τι και για όσο χρόνο τους στέρησαν αυτά που τους ανήκουν.

Δήμητρα Μακρή

Η Φωτογραφία της Σοφίας Βαφειάδου είναι από τη χτεσινή πορεία διαμαρτυρίας στη Θεσσαλονίκη