Η νέα καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποκαλύπτει το πόσο ανοχύρωτη είναι η χώρα απέναντι στους κινδύνους πλημμύρας, τονίζουν οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ -Οικολογία και ζητούν την καταδίκη των αρμοδίων και όχι της χώρας και της κοινωνίας, αφού αν η κυβέρνηση είχε εναρμονιστεί με τις Οδηγίες της ΕΕ, θα είχε μειώσει σημαντικά τις καταστροφικές συνέπειες των πλημμυρών στην υγεία, στο περιβάλλον, στη γεωργία.
Αυτή τη φορά η Ελλάδα καταδικάζεται για την παράλειψή της να ενημερώσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τα σχέδια για τη διαχείριση των κινδύνων πλημμύρας στα 14 υδατικά διαμερίσματα της χώρας, πέντε εκ των οποίων αποτελούν διεθνείς περιοχές λεκάνης απορροής ποταμού. Σύμφωνα με την απόφαση, «η Ελληνική Δημοκρατία όφειλε το αργότερο έως τις 22 Δεκεμβρίου 2021 να επανεξετάσει και να επικαιροποιήσει για δεύτερη φορά τα σχέδια διαχείρισης λεκάνης απορροής ποταμού για καθένα από τα δεκατέσσερα υδατικά διαμερίσματα της χώρας». Τα σχέδια αυτά δεν αναθεωρήθηκαν ούτε μετά τις καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία. Έτσι, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δικαίως προσέφυγε στο Δικαστήριο της ΕΕ κατά της Ελλάδας για παραβίαση των σχετικών Οδηγιών 2000/60 και 2007/60, αφού προηγουμένως είχε μάταια αποστείλει προειδοποιητική επιστολή και, λίγους μήνες μετά, την είχε καλέσει για συμμόρφωση με τις υποχρεώσεις της.

Παρόλες τις δικαιολογίες της κυβέρνησης, η Ελλάδα είναι πρώτη στην αγνόηση των καταδικαστικών αποφάσεων του Δικαστηρίου της ΕΕ. Η έλλειψη διαχείρισης των λεκανών απορροής και των κινδύνων πλημμύρας επιβεβαιώνει ότι η αδιαφορία της κυβέρνησης να ασκήσει πολιτική εναρμονισμένη με τις Οδηγίες της ΕΕ για την ασφάλεια και την προστασία των φυσικών πόρων της χώρας, είναι εγκληματική. Η αδράνειά της ακόμη και μετά από τις πρωτόγνωρες καταστροφές των φαινομένων Ιανός, Daniel, Elias, Bora, διατηρούν την κοινωνία και την οικονομία έκθετες στις καταστροφές από την κλιματική κρίση.

Η Βάσω Νάκου, συμπρόεδρος των ΠΡΑΣΙΝΩΝ -Οικολογία, δηλώνει: «Το έλλειμμα στρατηγικής για την προστασία της χώρας -περιβαλλοντικά, οικονομικά, κοινωνικά- από την κλιματική αλλαγή και τα ακραία καιρικά φαινόμενα το πλήρωσε η κοινωνία και το πληρώνει ακόμη με τις ανοιχτές πληγές που άφησε η τραγική εμπειρία της πλημμυρισμένης Θεσσαλίας, των πλημμυρισμένων νησιών, των εγκαταλειμμένων πλημμυροπαθών, των πλημμυροπαθών που εγκατέλειψαν τον τόπο τους, των γυναικών – θυμάτων των πλημμυρών, των νέων αστέγων που δημιουργήθηκαν. Η κυβερνητική εμμονή στην αδιαφορία συμμόρφωσης με τις ευρωπαϊκές Οδηγίες και η εξαιτίας της κατάληξη της χώρας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα έπρεπε να οδηγεί στην καταδίκη των αρμοδίων και όχι της χώρας και της κοινωνίας».