Από την υπαγωγή της χώρας στα Μνημόνια, τη ραγδαία αύξηση της ανεργίας, τη δραματική περικοπή εισοδημάτων, την περιαγωγή της κοινωνίας σε αδυναμία πληρωμής, οι Κυβερνήσεις μερίμνησαν κατ’ επανάληψη να διευκολύνουν τις Τράπεζες, με διαρκείς ανακεφαλαιοποιήσεις, με δημόσιο χρήμα, ώστε να ανταποκριθούν στην οικονομική κρίση. Αντίστοιχη ουσιαστική βοήθεια δεν έδωσαν ποτέ στους πολίτες, οι οποίοι κλήθηκαν να πληρώσουν ξανά δάνεια για τα οποία οι τράπεζες είχαν ήδη αποζημιωθεί με κρατικό χρήμα, αλλά και προσκλήθηκαν να βρει ο καθένας μόνος του τη λύση, προσφεύγοντας στα Δικαστήρια, με πενιχρά μέσα.

Η Κυβέρνηση Τσίπρα, που προηγουμένως διακήρυσσε το «κανένα σπίτι στα χέρια Τραπεζίτη» έφερε νόμους με τους οποίους επέτρεπε στις Τράπεζες να έχουν τον πρώτο λόγο στις διαδικασίες πλειστηριασμών, διευκόλυνε τους πλειστηριασμούς, τους έκανε ηλεκτρονικούς, έκανε ιδιώνυμο αδίκημα την παρεμπόδιση πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας που κάποιοι αποτρέπαμε στα Ειρηνοδικεία κι έφερε ειδική νομοθεσία για να διευκολύνει νομικά μορφώματα-εκτρώματα, τα Funds, να αγοράσουν τις απαιτήσεις των Τραπεζών από δάνεια, έναντι ευτελέστατων τιμημάτων και στη συνέχεια να διεκδικούν ολόκληρα τα δάνεια, δηλαδή να βγάζουν τεράστια κέρδη σε βάρος του Ελληνικού λαού και των πολιτών, των οποίων στοχοποίησαν την περιουσία και την πρώτη κατοικία.

Η σημερινή Κυβέρνηση εφαρμόζει όλους τους Νόμους Τσίπρα και δεν τους καταργεί. Εφαρμόζει τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και δεν τους καταργεί. Και, δυστυχώς, για άλλη μια φορά, η δικαστική εξουσία, με την πρόσφατη απόφασή της, δεν στάθηκε στο ύψος της αποστολής της: να προστατεύσει τους πολίτες από αυτήν τη λεηλασία. Να προστατεύσει την πρώτη κατοικία και το δικαίωμα στη στέγη.