Πάρις Τσενίκογλου, ένας διεθνούς φήμης μουσικός γέννημα θρέμμα Κατερινιώτης. Περνά τις μέρες της καραντίνας στην Ελλάδα και μιλά για τις μουσικές του σπουδές και επιλογές, για τις επιρροές και τους ανθρώπους που σημάδεψαν την καριέρα του. Μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στη Μαρία Πετροπούλου.

“Καλησπέρα Πάρι και καλωσήρθες στην παρέα μας

Καλησπέρα Μαρία χαίρομαι πολύ για την κουβέντα που θα κάνουμε

Που σε βρίσκουμε αυτό το καιρό;

Αυτό το διάστημα και τον περισσότερο καιρό του lockdown βρίσκομαι στην Ελλάδα, στην Κατερίνη, με την οικογένειά μου. Εδώ και 16 χρόνια περίπου ζω εκτός Ελλάδας, έχοντας τη βάση μου στο Salzburg της Αυστρίας. Έζησα στο Μόναχο της Γερμανίας για τις σπουδές μου, μετά συνέχισα τη φοίτησή μου στο Salzburg, όπου έχω τη βάση των καλλιτεχνικών μου δραστηριοτήτων. Όταν όμως αντιλήφθηκα ότι δεν πραγματοποιούνται καλλιτεχνικές δραστηριότητες και δεν κατάφερα να υλοποιήσω τα σχέδια που είχα προγραμματισμένα, ειδικά για το 2020, αποφάσισα πως είναι προτιμότερο για μένα από το να μην είμαι παραγωγικός με κάποιον τρόπο στην Αυστρία και να είμαι μόνος μου, να περάσω αυτό το διάστημα με τους γονείς μου προσέχοντας ο ένας τον άλλο. Θεωρώ ότι το πιο σημαντικό κομμάτι για όλους τον τελευταίο καιρό είναι να προσέχουμε την υγεία μας.

Πέρασες κάποιο διάστημα καραντίνας στην Αυστρία; Μπορείς να μας μεταφέρεις το κλίμα που επικρατούσε εκεί;

Ναι, όλο το καλοκαίρι ήμουν στην Αυστρία. Το κλίμα σε ό,τι αφορά τα μέτρα ήταν σχετικά χαλαρό το καλοκαίρι. Πιο πολύ τρομοκρατημένος ήταν ο κόσμος όταν ξεκίνησε το lockdown πέρυσι τέτοια εποχή. Όταν είδα πως ο κόσμος πανικοβάλλεται σαν να έρχεται πόλεμος σκέφτηκα “Τι θα κάνω μόνος μου στο Salzburg σε μια τέτοια δύσκολη κατάσταση για όλους”; Οπότε και γύρισα στην Ελλάδα.

Αφήνοντας για λίγο τον κορονοϊό  στην άκρη, θα ήθελα να μου πεις πως είναι η ζωή για έναν μουσικό στο εξωτερικό και ειδικά για έναν άνθρωπο σαν και εσένα που αποφάσισε να εγκαταλείψει την Ελλάδα σε ηλικία μόλις 15 χρόνων και να δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά σε μια ξένη χώρα

Αυτό είναι ένα ζήτημα πολλών παραγόντων και θα υπάρχουν σίγουρα πολλές απαντήσεις με βάση την εμπειρία που έχει ο καθένας. Εγώ μπορώ να σου μιλήσω με αυτά που έζησα ο ίδιος πάνω στη σολιστική του πιάνου. Όταν είχα πάρει το δίπλωμα του πιάνου εδώ στο δημοτικό ωδείο Κατερίνης και με καθηγητή τον κύριο Γιάννη Αδαμίδη δεν υπήρχε κάποια δυνατότητα να συνεχίσω τις σπουδές μου. Για να φοιτήσω σε ελληνικό πανεπιστήμιο θα έπρεπε να περιμένω άλλα τρία χρόνια και έτσι πήρα την απόφαση με την οικογένειά μου και με τη συνοδεία της μητέρας μου, μετακομίσαμε για να σπουδάσω σε ένα τμήμα μουσικής και παραστατικών τεχνών στο πανεπιστήμιο του Μονάχου για νέα ταλέντα. Έτσι πήγαινα το πρωί στο λύκειο και το απόγευμα στο πανεπιστήμιο. Δε θα ξεχάσω όταν έπαιξα για πρώτη φορά στο Μόναχο στις εισαγωγικές εξετάσεις, όπου παίζεις μπροστά στην επιτροπή και είναι κάτι σαν διαγωνισμός. Είχα ενθουσιαστεί τόσο πολύ με την ακουστική του χώρου και με ένα πιάνο που δεν μπορούσα καν να φανταστώ ότι υπάρχει που παρακαλούσα να μην τελειώσουν ποτέ οι εξετάσεις. Ήταν πρωτόγνωρες συνθήκες για εμένα, ειδικά ερχόμενος από την επαρχία που τα ακούσματα κλασικής μουσικής τα οποία είχα ήταν κυρίως από δισκογραφία, δεν υπήρχε ούτε Υoutube. Είχα έναν καθηγητή στο Μόναχο τον Franz Massinger που με βοήθησε πάρα πολύ στην πορεία μου πιανιστικά ως καθοδηγητής για την καλλιτεχνική μου εξέλιξη, οπότε μπορώ να πω πως τα πράγματα ήρθαν πολύ καλά για μένα. Η διαφορά ανάμεσα σε Ελλάδα και Αυστρία θα έλεγα πως υφίσταται στον τρόπο που αντιμετωπίζεται η κλασική μουσική. Στη Γερμανία και την Αυστρία υπάρχει μια παράδοση, υπάρχουν πολλά περισσότερα μουσικά δρώμενα, έτσι και εγώ μπορώ να δραστηριοποιηθώ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Θεωρείς πως σε έχει δικαιώσει η επιλογή που έκανες;

100%. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως δεν είναι καλά τα ελληνικά πανεπιστήμια ή πως οι σπουδές στην Ελλάδα δεν είναι αξιοπρεπείς ή πως οι Έλληνες καθηγητές δεν είναι καλοί. Δεν το γνωρίζω αλλά είμαι σίγουρος πως υπάρχουν πολλοί καλοί καθηγητές και φοιτητές σε όλο τον κόσμο ανεξαρτήτως της χώρας αλλά όταν βρίσκεσαι σε μια καλλιτεχνική μητρόπολη όπως το Salzburg, που είναι η γενέτειρα του Μότσαρτ, είσαι στο κέντρο και μπορείς να δικτυωθείς επαγγελματικά έχοντας ίσως περισσότερες ευκαιρίες.

Θα ήθελα να μου αναφέρεις συγκεκριμένα σε ποιους τομείς δραστηριοποιείσαι

Κυρίως ασχολούμαι με τη σολιστική του πιάνου. Δηλαδή είτε δίνω σόλο ρεσιτάλ: συναυλίες 1-1:30 ώρας που θα παρουσιάσω ένα πρόγραμμα για σόλο πιάνου, είτε μουσική δωματίου που σημαίνει μια συναυλία με πιάνο και κάποια άλλα όργανα ή συναυλία με μια τραγουδίστρια που συνεργάζομαι μια μέτζο σοπράνο την Eva Neumayr, με την οποία ετοιμάζουμε τον επόμενο μήνα μια ηχογράφηση. Επίσης σόλο πιάνο με ορχήστρα. Ένα κοντσέρτο, δηλαδή, στο οποίο το πιάνο έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και η μουσική σύνθεση πλαισιώνεται και συμπληρώνεται με μια συμφωνική ορχήστρα. Κάνω masterclass πιάνου, που σημαίνει ότι ένας προχωρημένος μαθητής ή ένας επαγγελματίας πιανίστας θα έρθει σε ένα οργανωμένο σεμινάριο μουσικής θα μου παρουσιάσει το παίξιμό του και εγώ στη συνέχεια θα του δώσω κάποιες ιδέες. Έχω διδάξει επίσης 2 χρόνια στο κρατικό ωδείο της άνω Αυστρίας έχοντας και παιδαγωγική δραστηριότητα.

https://youtu.be/rh3CelhU3Ug

Θεωρείς πως στην Ελλάδα με το πέρασμα των χρόνων ο κόσμος είναι πιο εξοικειωμένος με την κλασική μουσική;

Από ό,τι γνωρίζω και από τη δική μου εμπειρία με συναυλίες στην Ελλάδα έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια κάποια πολύ σημαντικά φεστιβάλ όπως το φεστιβάλ πιάνου Θεσσαλονίκης. Βλέπω και από συναδέρφους και από προγράμματα ότι υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες παραστάσεις κυρίως στις μεγαλύτερες πόλεις. Από ό,τι γνωρίζω δυστυχώς δεν υπάρχει καλλιτεχνική δραστηριότητα στον χώρο της κλασικής μουσικής στην Κατερίνη, η οποία είναι και η γενέτειρά μου, ενώ όταν εγώ πήγαινα στο δημοτικό ωδείο υπήρχε. Και είναι πολύ σημαντικό αυτό γιατί πώς περιμένουμε να θέλουν τα παιδιά να μάθουν ένα μουσικό όργανο, ή να εγγραφούν στο ωδείο αν δεν έχουν δει κάποιον να παίζει, αν δεν έχουν πάει σε μια συναυλία να ακούσουν ζωντανά κλασική μουσική; Είμαι σίγουρος πως υπάρχουν μεγάλα ταλέντα στην Ελλάδα όπως και σε όλο το κόσμο. Το ταλέντο δεν έχει εθνικότητα.

Υπήρξε για εσένα κάποιο πρότυπο που σε ενέπνευσε ώστε να ασχοληθείς με τη μουσική;

Στην αρχή ο πατέρας μου που παίζει λαϊκή μουσική και τραγουδάει. Αυτά ήταν τα πρώτα μου μουσικά ακούσματα, οι πρώτες μου μουσικές εμπειρίες λαϊκής και παραδοσιακής μουσικής. Και μετέπειτα πηγαίνοντας στο σχολείο ο δάσκαλος μου κ. Γιάννης Αδαμίδης που ήταν ο μέντορας μου και εκείνος ο οποίος  με μεθοδικότητα και με προσωπική του αφοσίωση με προετοίμασε σε πολύ μικρή ηλικία για το δίπλωμα πιάνου, που είναι το ανώτατο δίπλωμα ενός ωδείου στην Ελλάδα, και για τις εισαγωγικές μου εξετάσεις για το πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Χωρίς εκείνον δεν ξέρω πως θα μπορούσε να είναι εφικτό και αναρωτιέμαι πώς περιμένει κανείς να υπάρξει μουσική εξέλιξη όταν δεν υπάρχουν τέτοια πρότυπα. Και αναρωτιέμαι αν υπάρχει έκφραση ενδιαφέροντος από κλασσικούς μουσικούς της Κατερίνης για να διοργανώσουν συναυλίες; Γιατί αν υπήρχε σίγουρα θα ήθελα να συμμετάσχω και εγώ.

Και γυρίζοντας στο σήμερα θα ήθελα να σε ρωτήσω κατά πόσο έχει επηρεάσει τον κλάδο σου αυτή η παγκόσμια υγειονομική κρίση;

Έχει επηρεάσει καταστρεπτικά τον χώρο των τεχνών και ειδικά της κλασικής μουσικής που αντικειμενικά έχει παγκοσμίως μικρότερο ακροατήριο από την ποπ μουσική ή άλλα είδη μουσικής. Υπάρχουν ορχήστρες ή καλλιτεχνικά σχήματα που έχουν μια σταθερή βάση, όπως είναι οι δημοτικές,  κρατικές ή συμφωνικές ορχήστρες που συνεχίζοντας το έργο στον τόπο τους έχουν δώσει και εξακολουθούν να δίνουν συναυλίες με live streaming έτσι και οι ίδιοι παραμένουν παραγωγικοί και ο κόσμος δεν χάνει την επαφή μαζί τους, έστω και μέσω μιας οθόνης. Όποιος κάνει τη δουλειά τη δική μου, που είχα πολλές προγραμματισμένες συναυλίες για το έτος 2020, ίσως και περισσότερες από κάθε άλλη χρονιά, είδε ένα χαμένο έτος.Το 2020 παράλληλα ήταν και μια πολύ σημαντική χρονιά για την κλασική μουσική, το έτος Μπετόβεν: δηλαδή τα 250 χρόνια από τη γέννησή του, και είχα ετοιμάσει κάποιες θεματικές συναυλίες σε Αυστρία, Γερμανία, Παρίσι, Ισπανία, Ελλάδα και τα περισσότερα από τα σχέδιά μου δεν μπόρεσαν να πραγματοποιηθούν είτε επειδή δεν μπορούσα να ταξιδέψω, είτε λόγω των lockdown στα οποία οι καλλιτεχνικές εκδηλώσεις ακυρώθηκαν.

Έχεις να μου διηγηθείς κάποια συγκεκριμένη ιστορία πάνω σε αυτό;

Φυσικά. Είχαμε προγραμματίσει μια συναυλία στην Ισπανία. Ταξίδεψα, έκανα τις πρόβες μου και δύο μέρες πριν τη συναυλία με πήραν τηλέφωνο λέγοντάς μου ότι η  συναυλία ακυρώνεται. Αν λάβει κανείς υπόψη τι σημαίνει να κάνεις πρόβες, να έχεις μέσα σου τον ενθουσιασμό ότι θα πας σε ένα μέρος να συναντήσεις ένα καινούριο κοινό ή ένα γνώριμο κοινό, να συνεργαστείς με άλλους μουσικούς να παίξεις σε κάποια αίθουσα που δεν έχεις ξανά παίξει και φτάνεις δύο μέρες πριν και τελικά μαθαίνεις ότι ακυρώνεται είναι πολύ απογοητευτικό. Και η σολιστική μουσική δεν είναι ένα επάγγελμα που θα κάνεις το 8ωρό σου και θα γυρίσεις σπίτι σου και θα κλείσεις τον διακόπτη. Εγώ ζω μέσα σε αυτό και η καλλιτεχνική δημιουργία είναι ζωτικής σημασίας για εμένα. Παρόλα αυτά είμαι αισιόδοξος, είμαι ευχαριστημένος που έχω την υγεία μου, που είναι καλά η οικογένειά μου, οι συνεργάτες μου και κάνω προγραμματισμό για το άμεσο μέλλον αφού οι συναυλίες που αναβλήθηκαν λόγω της κατάστασης θα πραγματοποιηθούν όταν ανοίξουν πάλι οι συναυλιακοί χώροι. Και όσο σημαντικές είναι οι συναυλίες για τους καλλιτέχνες άλλο τόσο είναι και για τους διοργανωτές και φυσικά και για το κοινό που φαντάζομαι πως όταν τελειώσουν όλα αυτά, τα πράγματα θα πάνε πολύ καλύτερα από όσο τα θυμόμαστε.

Θα ήθελα να μου πεις αν και πως μπορεί ένας καλλιτέχνης να παραμείνει παραγωγικός και κατά τη διάρκεια των lockdown

Αφενός προετοιμαζόμενος για τα πράγματα που επρόκειτο να γίνουν. Εγώ προσωπικά διευρύνω το ρεπερτόριό μου, είμαι σε επικοινωνία με συνεργάτες, με άλλους μουσικούς, με διοργανωτές συναυλιών και υπάρχουν πολλές ιδέες που απαιτούν κάποιο χρόνο για να προγραμματιστούν σωστά. Αυτό έχει 2 επίπεδα, ετοιμάζεις τα πρότζεκτ σου και τις συνεργασίες σου, και το άλλο είναι το πρακτικό κομμάτι της υλοποίησης και της διοργάνωσης. Έτσι περνάει ένας δημιουργικός χρόνος. Εγώ επίσης έδωσα κάποιες προκλήσεις στον εαυτό μου, που σαν άνθρωπος με βοηθάνε να γίνομαι καλύτερος και όταν δεν υπάρχουνε κίνητρα τα δημιουργώ μόνος μου. Έτσι τώρα που έχω αρκετό ελεύθερο χρόνο ασχολούμαι περισσότερο με τον εαυτό μου κάνοντας υγιεινή διατροφή, και διανύοντας αρκετά χιλιόμετρα κάθε μέρα, πράγματα που δεν θα μπορούσα να κάνω αν είχα πολλές πρόβες και ταξίδια σε διαφορετικές χώρες. Επίσης αφιέρωσα χρόνο στην οικογένειά μου κάτι εξίσου σημαντικό.

Στην πρώτη καραντίνα είχαμε ακούσει και κάτι διαφορετικό από εσένα. Ένα ποπ τραγούδι με τίτλο «Μένουμε σπίτι». Θα ήθελα να μάθω περισσότερες πληροφορίες για το συγκεκριμένο εγχείρημα.

Όπως σου είπα και πριν προσπάθησα να βρω κίνητρα, γιατί εκ των πραγμάτων από το σπίτι μου στην Κατερίνη δεν μπορώ να πραγματοποιήσω ένα live streaming των προσδοκιών μου, έτσι σκέφτηκα να τεστάρω τον εαυτό μου και να δω αν μπορώ να γράψω και εγώ ένα ποπ τραγούδι. Επέλεξα να είναι ποπ θέλοντας να δημιουργήσω κάτι αισιόδοξο για την περίοδο της πανδημίας. Και έτσι με τη διαδικτυακή υλοποίηση καλλιτεχνικών πραγμάτων που έχει γίνει της μόδας και με τα ελάχιστα μέσα που είχα, δηλαδή ένα αρμόνιο και έναν υπολογιστή. Συνεργάστηκα με τη Ζωή Μισέλ Μπακίρη η οποία είναι από τη Ρόδο και σπουδάζει στην Κύπρο ιατρική, παίζει πιάνο και έχει υπέροχη φωνή. Έχει αναδειχθεί στο x factor το 2019 και γνωρίζοντας την εξέλιξη που έχει στο τραγούδι της έκανα αυτή την πρόταση στην οποία ήταν θετική. Γράψαμε μαζί τον στίχο και εγώ ετοίμασα τη μουσική υπόκρουση με ηλεκτρονικά μέσα και η Ζωή μου έστειλε τις ηχογραφήσεις που έκανε η ίδια στο σπίτι της. Οι πρόβες που κάναμε ήταν μέσω τηλεφώνου, έπαιζα εγώ πιάνο εκείνη τραγουδούσε στο σπίτι της και κάπως έτσι πορευτήκαμε. Θα ήθελα να τονίσω πως είναι πιο δύσκολο να κάνεις πρόβες σε ένα τραγούδι που δεν έχει ακουστεί, που είναι καινούριο αλλά υπήρχε πολύ θέληση και ενθουσιασμός. Στη συνέχεια έβγαλε ο καθένας μας μερικά πλάνα στο σπίτι του έκανα ένα βίντεο κλιπ και το παρουσιάσαμε στο ΥouΤube και σε κάποια μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Να περιμένουμε και κάτι αντίστοιχο από εσένα και στο μέλλον;

Δεν αποκλείεται, αλλά ελπίζω να είναι σε στούντιο την επόμενη φορά. Εγώ δεν περνιέμαι ούτε για συνθέτης, ούτε έχω ασχοληθεί με τη σύνθεση αλλά με βάση τις σπουδές που έχω κάνει και στα πανεπιστήμια που έχω φοιτήσει έχω τις γνώσεις και τα ακούσματα για να μπορώ να δημιουργήσω μουσική. Πολλές φορές με ρωτάνε πως γίνεται εγώ που είμαι κλασικός πιανίστας να διασκεδάζω με ελληνική μουσική. Αφενός μεγάλωσα με αυτά τα ακούσματα και γιατί να αρνηθώ τις ρίζες μου; Άλλωστε δεν βρίσκω κάτι ενοχλητικό στο άκουσμα της λαϊκής ή παραδοσιακής μουσικής. Αντιθέτως μου αρέσει πολύ και δεν πρέπει να ξεχνάμε στην ευρωπαϊκή έντεχνη μουσική αυτό που ονομάζουμε κλασική μουσική με ένα γενικότερο όρο είναι ότι υπήρχε πάντοτε μια αλληλένδετη σχέση αυτού του είδους με την εκκλησιαστική μουσική και με τη λαϊκή παραδοσιακή μουσική. Πχ και ο Μπαχ στις σουίτες ή τις παρτίτες για πιάνο, που έγραψε, επηρεάστηκε από παραδοσιακούς γαλλικούς και γερμανικούς χορούς της εποχής του ή και παλαιότερους πάνω στους οποίους δημιούργησε τη δική του μουσική. Ο Μότσαρτ έγραφε μινουέτα που σαν στυλ ήταν χοροί πάνω στους οποίους βασίστηκε ρυθμικά όχι μελωδικά και συνέδεσε τη δική του μουσική. Ο Στράους όταν έγραψε τα βαλς που ακούμε στην πρωτοχρονιάτικη συναυλία της Βιέννης έγραψε βαλς για να παίζονται από ολόκληρη συμφωνική ορχήστρα με σκοπό να χορεύονται. Οπότε θέλω να πω πως όταν βλέπεις πως αυτοί οι μεγάλοι συνθέτες είχαν σχέση με τη  λαϊκή και παραδοσιακή μουσική της εποχής και ως διασκεδαστές, δεν βλέπω κανέναν λόγο εγώ αυτή τη στιγμή να είμαι μονόπλευρος στις μουσικές μου προτιμήσεις. Φυσικά δεν μπορείς να τα κάνεις όλα. Εμένα το αντικείμενο μου είναι η ερμηνεία κλασικής μουσικής στο πιάνο, αλλά νομίζω ένας ερμηνευτής από τη δική μου σκοπιά όσο περισσότερα ακούσματα έχει τόσο πιο πολύ διανθισμένη θα είναι και η ερμηνεία του.

Ποια πιστεύεις πως θα είναι η επόμενη μέρα για τον κλάδο σου;

Η επόμενη ημέρα λαμβάνοντας υπόψη ότι θα ανοίξουν οι χώροι συναυλιών και ο κόσμος θα μπορεί να παρακολουθήσει συναυλίες χωρίς φόβο, δηλαδή από τη δική του πλευρά να μην διστάσει να έχει φυσική παρουσία μέσα σε μια συναυλία αλλά και από την πλευρά των μέτρων του κάθε τόπου και των διοργανωτών του κάθε κλειστού και ανοιχτού χώρου συναυλίας, αν επανέλθουμε πάλι σε πλήρη κανονικότητα φαντάζομαι ότι θα υπάρχει ακόμα περισσότερη όρεξη και από την πλευρά των μουσικών και των διοργανωτών και φυσικά από τον κόσμο που τόσο καιρό δεν μπορεί να ακούσει ζωντανά μουσική, να πάει στο θέατρο, να ψυχαγωγηθεί και να διασκεδάσει. Εγώ προσωπικά χαίρομαι επειδή παρά τις συνθήκες που επικρατούν δέχομαι καινούριες προτάσεις. Αυτό είναι και για μένα μια ηθική ικανοποίηση και μου δίνει τεράστια ώθηση να προετοιμαστώ με ακόμα μεγαλύτερη χαρά για αυτά που πρόκειται να γίνουν. Και να αποκαλύψω πως ετοιμάζω το καλοκαίρι στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Πιερία μια συναυλία, όπου θα παίξω ένα κοντσέρτο για πιάνο και συμφωνική ορχήστρα.

Ποια θα ήταν η συμβουλή σου σε ένα νέο παιδί που θα ξεκινούσε τα πρώτα του βήματα στη μουσική;

Θα πρέπει πρώτα να το ακούσω για να δω αν υπάρχει η κατάλληλη δυναμική. Το θέμα της καριέρας είναι κάτι πάρα πολύ σκληρό. Ακόμα και αυτό που ζούμε τώρα χρειάζεται πολύ γερά νευρά, χρειάζεται αυτοπεποίθηση, χρειάζεται δυναμισμό, χρειάζεται σωματική ευεξία να μπορείς να φτιάχνεις την βαλίτσα σου να παίρνεις το αεροπλάνο, το τρένο, να είσαι σε θέση να βγαίνεις στον κόσμο και να παίζεις με ψυχραιμία, με συγκέντρωση δηλαδή είναι ένα επάγγελμα -λειτούργημα που συνδέει πολλές ικανότητες. Δεν φτάνει μόνο το μουσικό ταλέντο. Είναι σημαντικό να μαθαίνεις γρήγορα, να είσαι εργατικός, να είσαι συνεργατικός, συναδερφικός, να μπορείς να μιλήσεις και το πιο σημαντικό από όλα είναι να έχεις τη δική σου ταυτότητα. Να μπορούν οι ακροατές να αναγνωρίζουν τη μουσική σου χωρίς να ξέρουν ότι παίζεις εσύ. Γιατί κακά τα ψέματα υπάρχουν πάρα πολλοί πιανίστες σε όλο το κόσμο, δεν είναι πλέον ένα επάγγελμα που ανθίζει στην Ευρώπη, είναι ένα επάγγελμα που έχει κορεστεί στην Ευρώπη και έχει φτάσει σε όλο το κόσμο, οπότε όποιος είναι πρόθυμος να μπει σε αυτό το “λούκι” έχει την ευχή μου.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισες αυτά τα χρόνια;

Υπήρξαν γεγονότα και καταστάσεις που μου στοίχισαν, όπως ο ξαφνικός θάνατος του πρώτου μου δασκάλου στο Μόναχο, όπου βρέθηκα στα 22 μου χρόνια να μην γνωρίζω ποιο θα είναι το επόμενο μου βήμα. Γιατί όταν είσαι νέος και έχεις έναν καθοδηγητή, και για αυτό είναι πολύ σημαντικό να έχεις τον κατάλληλο καθοδηγητή, ώστε να έχεις μια σχέση εμπιστοσύνης, έχεις κάποιον που μπορεί να σου δείξει τον δρόμο. Αυτή ήταν μια δύσκολη φάση της ζωής μου αλλά βγήκα πιο δυνατός.

Με αφορμή την επικαιρότητα και όλες τις καταγγελίες που έχουν γίνει κυρίως για επαγγέλματα του θεάματος, θα ήθελα να μου πεις αν εσύ είχες κάποια παρόμοια εμπειρία βίας στον εργασιακό σου χώρο.

Γνωρίζω από τον χώρο μου, και μάλιστα προσωπικά, ανθρώπους, οι οποίοι έχουν διωχθεί ποινικά για σεξουαλική παρενόχληση. Εγώ προσωπικά δεν έχω αντιμετωπίσει κάποιο εξαιρετικά άσχημο περιστατικό. Ίσως κάποια ελαφριά μορφή bullying. Απλώς η γνώμη μου είναι πως όταν η βία δεν έχει σεξουαλικό χαρακτήρα, μεγάλο ρόλο παίζει και το πόσο σκληρός είσαι εσύ ο ίδιος και αν έχεις γερό στομάχι για να αντέξεις τυχόν ανάρμοστες συμπεριφορές. Επίσης σημαντικό είναι να απαρτίζεσαι από συνεργάτες οι οποίοι θα είναι επιλογή σου το αν θέλεις να δουλέψεις μαζί τους ή όχι. Δεν έχω να σου αναφέρω σίγουρα κάποια ακραία μορφή βίας προς το άτομο μου αλλά μη νομίζεις πως όπου πήγαινα με περίμεναν με ανοιχτές αγκάλες ή ότι εγώ δεν έχω πάρει αρνητικές απαντήσεις και αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί κατά κάποιο τρόπο επαγγελματική βία, όταν στον χώρο της μουσικής εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να υπάρξει αντικειμενική αξιολόγηση. Έτσι μπορεί ο οποιοσδήποτε να σε βοηθήσει ή να σε εμποδίσει επειδή θα σε προτιμήσει ή όχι καλλιτεχνικά έχοντάς το και σαν άλλοθι.

Για το κλείσιμο, θα ήθελα να μου πεις ένα θετικό που έχεις αποκομίσει εσύ ως άνθρωπος από όλη την κατάσταση που περνάμε τον τελευταίο χρόνο

Έχω συνειδητοποιήσει πόσο δεδομένο δεν είναι τίποτα στη ζωή. Και νιώθω ευλογημένος που είμαι υγιής και μπορούμε να μιλάμε για μουσική την ίδια στιγμή που πολλοί άνθρωποι δίνουν μάχη για τη ζωή τους στην εντατική.

Πάρι σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την όμορφη αυτή κουβέντα μας

Και εγώ ευχαριστώ για την φιλοξενία, καλή συνέχεια σε εσάς και τους αναγνώστες του site σας.

Περισσότερες πληροφορίες για τον Πάρι Τσενίκογλου μπορείτε να βρείτε στο: www.parispianopoet.com