Και α και ου ποδήλατα παντού! Είναι ένα από τα αγαπημένα συνθήματα των ποδηλατών που διεκδικούν περισσότερο κι ασφαλέστερο χώρο για να μετακινούνται στις πόλεις.

Οι ποδηλάτες στη Θεσσαλονίκη είναι πολλοί. Κυκλοφορώ με το ποδήλατο εδώ και σχεδόν 20 χρόνια έχοντας καλύψει πολλές διαδρομές και ξέροντας πως με το ποδήλατο μπορεί κάποιος να μετακινηθεί γρήγορα μεν με ασφάλεια πάλι όχι- και προτείνω σε όσους το χρησιμοποιούν να κάνουν ασφάλεια αστικής ευθύνης για παν ενδεχόμενο. Οι λόγοι, πάντως, για τη γρήγορη μεν ανασφαλή όμως χρήση του ποδηλάτου, είναι πολλοί και αφορούν τόσο την πόλη, την οδηγητική ικανότητα όλων, την (α)καταλληλότητα των δρόμων, την απουσία ενιαίου δικτύου, όσο όμως και την επιπολαιότητα ημών των ποδηλατών που ενίοτε περνούμε δρόμους και φανάρια ανάποδα, νωρίτερα και  χωρίς τον κατάλληλο εξοπλισμό με φώτα.

Η Θεσσαλονίκη πάντως προσφέρεται για ποδήλατο- όχι όμως στην παραλία μαζί με παιδιά, σκυλιά, πατίνια… καθώς εκεί κινδυνεύουν όλοι από όλους μια που είθισται οι ποδηλατόδρομοι να ξεχωρίζουν από τον δρόμο, πολύ δε περισσότερο τον πεζόδρομο.

Η Θεσσαλονίκη προσφέρεται για ποδήλατο αρκεί να υπάρχει η παιδεία όλων για μια ασφαλέστερη χρήση των δρόμων.

Η Θεσσαλονίκη προσφέρεται για ποδήλατο αρκεί να σταματήσει η επιθετική οδήγηση όλων.

Και γιατί όλα αυτά;

Απλώς, επειδή τις τελευταίες μέρες στη Θεσσαλονίκη “φύτρωσε” ένα πάρκινγκ ποδηλάτων. Εκ της παρούσας αρχής και εκ μέρους του κου Δημήτριου Μήτρου, η αιτιολόγηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν η εξής: “Έτοιμο και το parking ποδηλάτων μπροστά από το Μέγαρο Μουσικής. Μαζί με τους τρεις αναβαθμισμένους χώρους ελεύθερης στάθμευσης αυτοκινήτων της περιοχής, υπάρχει πλέον η δυνατότητα του park and ride για όσους θέλουν να χρησιμοποιήσουν τον νέο ποδηλατικό άξονα μήκους 6χλμ από το Μέγαρο Μουσικής έως το Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό”.

Στο facebook αμέσως μετά έγινε το κοινώς λεγόμενο “πάρτι” καθώς με απορία όλοι έλεγαν τι είναι αυτό; πώς και από πού φύτρωσε, ποιόν εξυπηρετεί; εδώ κλέβουν τα ποδήλατα κάτω από τη μύτη μας, θα τα αφήσουμε εκεί; Η Οικολογία Αλληλεγγύη εκφράστηκε με ανακοίνωσή της, μιλώντας για χώρο στάθμευσης για γέλια.

Πολλοί πάντως απόρησαν σχετικά με τη χρησιμότητα ενός τέτοιου μέτρου, το τι ακριβώς αναφέρεται ως ενιαίος άξονας; το ποιος θα παρκάρει το ποδήλατό του εκεί; την κατεύθυνση που θα ακολουθήσει κάποιος παρκάροντας το ποδήλατό του εκεί… Μήπως θα έπρεπε δηλαδή – για να προωθήσει κάποιος τη βιώσιμη αστική κινητικότητα να σκεφτεί το ανάποδο; Δηλαδή το πάρκινγκ του αυτοκινήτου εκεί και τη δυνατότητα να μετακινηθεί από και προς το κέντρο της πόλης με το ποδήλατο; Μήπως θα έπρεπε να συνεννοηθεί κάποιος με τον ΟΑΣΘ να μπορεί να μεταφέρεται ένα σπαστό ποδήλατο εντός του λεωφορείου χωρίς όμως την προαπαιτούμενη… κουκούλα- θήκη; Γιατί στον κανονισμό του ΟΑΣΘ προβλέπεται: “Στα λεωφορεία επιτρέπεται, αποκλειστικώς, η μεταφορά αναδιπλούμενων (σπαστών) ποδηλάτων μεγέθους έως 20’’. Για τη διασφάλιση της ασφαλούς μεταφοράς των επιβατών και για την αποφυγή οποιουδήποτε τραυματισμού αυτών, τα εν λόγω ποδήλατα μεταφέρονται απαραιτήτως εντός ειδικής αποθηκευτικής τσάντας μεταφοράς/ χειραποσκευής (μέγιστων διαστάσεων 33 x 66 x 80εκατ., με ιμάντες ασφάλισης) από όπου δεν εξέχουν μηχανικά μέρη αυτών” όπως ενημερώνει το κοινό ο Οργανισμός…

Ίσως όμως για μια ακόμη φορά θριαμβεύει η προχειρότητα με την οποία οι αρχές αντιμετωπίζουν τα ποδήλατα εν προκειμένω χωρίς σχέδιο, όραμα, χωρίς…

Δήμητρα Μακρή