Η σιδερώστρα, ένα περίεργο σχήμα αλλά αποδοτικό
Ο πολιτισμός της αγροτιάς:
SURPAS, Χαρακτηρίσθηκε σαν μηχανή σιδερώματος λόγου σχήματος.
Ένα τρακτέρ αποκλειστικά ιταλικής έκδοσης, και προάγγελος της ιταλικής βιομηχανίας αγροτικών ελκυστήρων.
Του Θοδωρή Σδρούλια
Κοντά στην Piacenza σ’ ένα μικρό μέρος ο μηχανικός Ulisse Bubba το 1924 κατασκεύασε ένα τρακτέρ που έμοιαζε περισσότερο σαν μηχανή σιδερώματος. Με πολλές δυσκολίες και με κάποια μειονεκτήματα αλλά για τη εποχή του είχε κάποια χαρακτηριστικά που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί. Ήταν η περίοδος που οι Ιταλοί έκαναν σημαντικές προσπάθειες να αναδείξουν τη βιομηχανία τους σε πολλαπλό επίπεδο. Ιδιαίτερα οι μηχανικοί και οι μικρές βιοτεχνίες ήταν σε μια ανοδική πορεία.
Έτσι το 1924 παρουσίασε το UTC3 τρακτέρ case progetto 3-4 μια μορφή σύμπραξης με την case που χρησιμοποίησε ορισμένα χαρακτηριστικά.
Δύο χρόνια αργότερα ήρθε στο φώς ένα τρακτέρ αποκλειστική κατασκευή bubba.
To UTB3 και στη θέση του σήματος C τοποθετήθηκε το Β.
Ο κινητήρας του ένας δίχρονος μονοκίλινδρος ζεστή κεφαλή με 11.756 cc και με ιπποδύναμη 20HP ΜΕ 500 στροφές το λεπτό, το βάρος του ξεπερνούσε τα 3.000κιλ. Το χαρακτηριστικό της εποχής, όπως πολλά τρακτέρ του τότε, μπορούσαν να κινηθούν με πολλούς τρόπους ενέργειας ,και κατανάλωνε 5 λίτρα την ώρα. Για πάρει μπρος ήθελε μια μικρή προεργασία προθέρμανσης αλλά τελικά ήταν αρκετά ευέλικτο και γρήγορο. Ο χαρακτηριστικός του δυνατός και περίεργος θόρυβος στην αρχή, στη συνεχεία έδινε τη θέση σε μια μουσική δυνατή μεν αλλά σταθερή ως προς το ήχο. Για τα σημερινά δεδομένα είναι περίεργο, αλλά για τότε, που στην ουσία οι θόρυβοι είχαν αυτή τη συνέχεια, ήταν κάτι το φυσιολογικό. Αλλά ανάπτυσσε μια δυναμική που οι Ιταλοί το χαρακτήριζαν σαν άλογο το οποίο έπρεπε να το δαμάσεις. Είχε και αυτό τη γοητεία του.
Αν το αναλύσουμε λειτουργικά θα διαπιστώσουμε ότι είχε δύσκολη πρόσβαση, δεν υπήρχαν προστατευτικά φτερά πάνω από τις ρόδες, ο λεβιές ταχυτήτων ήταν σε δύσκολη θέση, το κάθισμα του χειριστή καθόλου άνετο, υπήρχε μόνο ένα πεντάλ, ο κοινός συμπλέκτης, και ένα φρένο με το χέρι, όπως επίσης και η εκκίνηση είχε έναν συνδυασμό συμπλέκτη και ενός λεβιέ χειροκίνητου. Γενικά το utb3 μπορεί να ήταν ένα δύσκολο τρακτέρ αλλά τη δουλεία του τη έκανε.
Και ως συνήθως οι Ιταλοί δεν έμεναν στατικοί. Σε οτιδήποτε προκαλούσε πρόβλημα, προσπαθούσαν να το εξελίξουν και να τ ο κάνουν πιο σύγχρονο κάθε στιγμή και καλύτερο.
Έτσι το 1928 το UTB3 ανανεώθηκε με καινούργια χαρακτηριστικά , αυξήθηκε η ιπποδύναμη στα 25 HP έχουμε μια μείωση του βάρους κατά 250 κιλ και το καινούργιο μοντέλο έχει τον διακριτικό τίτλο UT3 και παράλληλα την ίδια χρονιά παρουσιάζεται το UT 5 ένα καινούργιο τρακτέρ με ιπποδύναμη 50 HP, θηριώδες για τη εποχή του με βάρος 5500 κιλ.
Για την BUBBA ακολούθησαν και άλλα μοντέλα. Αλλά δυστυχώς συνέβη ό,τι σε πολλές μικροβιοτεχνίες της Ιταλίας με τα καινούργια δεδομένα της μεταπολεμικής περιόδου, όταν άρχισαν οι μεγάλες βιομηχανίες να κερδίζουν χώρο και να αφομοιώνουν τις μικρές οικοτεχνίες. Έτσι σταδιακά στις αρχές της δεκαετίας του ’60 σταμάτησε την παραγωγή.
Ένα άλλο ιστορικό όνομα πέρασε στο περιθώριο, όπως συνέβη με πολλούς.
Σήμερα όμως παρόλο που η βιομηχανική παραγωγή είναι σε υψηλά επίπεδα, έχουν αντιληφτεί ότι ο κόσμος είναι δεμένος με πατροπαράδοτες αξίες, και έτσι βλέπουμε να δίνονται ονόματα σε τρακτέρ που έχουν να κατασκευαστούν εδώ και πολλά χρόνια ή να επιστρέφουν σε χρώματα της εποχής.
Το σημαντικό είναι ότι έχουν διασωθεί αρκετά αγροτικά μηχανήματα για να μας δείξουν το χτες.
Στην Ελλάδα δυστυχώς χάσαμε αρκετά που τα έστειλαν για παλιοσίδερα. Παρόλα αυτά η δική μας προσπάθεια είναι να διασώσουμε ό,τι μπορούμε, είναι κομμάτι της αγροτικής μας ιστορίας. Η ομάδα μας προσπαθεί να διατηρήσει ό,τι μπορεί.
Γι’ αυτό αν έχετε κάποιο αγροτικό μηχάνημα, επικοινωνήστε μαζί μας, να κάνουμε όλοι μαζί μια προσπάθεια διάσωσης της αγροτικής μας κληρονομιάς.
