Η πολυπόθητη ευκαιρία που αναζητούσε ο πρόεδρος της Τουρκίας για να εισβάλει στη Συρία φαίνεται να δόθηκε από τη στιγμή της φονικής έκρηξης στη λεωφόρο Ιστικλάλ της Κωνσταντινούπολης. Παρά την παραφωνία των επιθετικών κραυγών του τούρκου υπουργού εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού κατά των Ηνωμένων Πολιτειών, η πρόσφατη συνάντηση Μπάιντεν – Ερντογάν στη σύνοδο του G20 στο Μπαλί, με τη μη αποθαρρυντική στάση του αμερικανού προέδρου στο θέμα των F-16, άφησε την εντύπωση στον τούρκο πρόεδρο ότι ο δρόμος πλέον ήταν ανοιχτός. Η ανοχή του «εταίρου Πούτιν» και του προέδρου Μπάιντεν θεωρήθηκε, ως φαίνεται, δεδομένη. Έτσι, ύστερα από τρεις εισβολές στο συριακό έδαφος (2016, 2018 και 2019) ο κ. Ερντογάν «ήρθε νύχτα» – κατά την προσφιλή έκφρασή του – στη Βόρεια Συρία και το Βόρειο Ιράκ, τα μεσάνυχτα της 20ής Νοεμβρίου, με επιδρομές αεροπορίας και drones, δηλώνοντας, μέσω του τούρκου υπουργού Άμυνας, πως «ήρθε η ώρα των τρομοκρατών να αντιμετωπίσουν τα επιτυχή πλήγματα του τουρκικού στρατού για τις ύπουλες επιθέσεις τους».

Η επιδρομή ετοιμαζόταν μήνες αλλά προσέκρουε στις αντιρρήσεις Ουάσιγκτον και Μόσχας. Οι τελευταίες όμως εξελίξεις έδειξαν ευνοϊκές για μια τουρκική επέμβαση υπό το πρόσχημα της δημιουργίας μιας ζώνης ασφαλούς από κούρδους τρομοκράτες, βάθους 30 χιλιομέτρων σε μια λωρίδα μήκους 458, μεταξύ της περιοχής του Αφρίν και της πόλης Καμεχλιγιέ, με το πολύπαθο Κομπάνι να βρίσκεται στην καρδιά της. Όσο για το «ανθρωπιστικό κάλυμμα» της επιχείρησης, αυτό είναι η εξαγγελλόμενη εγκατάσταση στη ζώνη αυτή σύρων προσφύγων που ζουν στην Τουρκία.

Με μη προβλέψιμες εξελίξεις για τη σταθερότητα της περιοχής, η εισβολή αυτή ευνοεί, για τη στιγμή, τον τούρκο πρόεδρο που μπορεί «επιτέλους» να προχωρήσει σε κάποια «νικητήρια σαλπίσματα επί του πεδίου», καλύπτοντας έτσι δημοσκοπικά κενά, ικανοποιώντας τις κυρίαρχες τάσεις στο εσωτερικό του στρατεύματος και προβάλλοντας έναντι τρίτων την αποφασιστικότητά του να προχωρήσει σε όμοιες κινήσεις και προς άλλες κατευθύνσεις. Ο γνώμονας των επερχομένων εκλογών είναι καταλυτικός στην αντίληψη του προέδρου της Τουρκίας, ο οποίος εκμεταλλεύεται κατάλληλα τη συγκυρία για να πετύχει τους πολλαπλούς του στόχους. Γι’ αυτό και σπεύδουν να τον συνδράμουν τόσο ο υπουργός του των Εξωτερικών όσο και ο εκπρόσωπος του κόμματός του, επαναλαμβάνοντας, στις κρίσιμες στιγμές της εισβολής, το σύνθημα «θα έρθουμε μια νύχτα». Με προφανή σκοπό όχι μόνο την τόνωση του ηθικού των τουρκικών στρατευμάτων στα νότια σύνορα της χώρας αλλά και την υπενθύμιση των διαθέσεων της Άγκυρας προς τρίτους.

*Ο Γιώργος Κακλίκης είναι πρέσβης επί τιμή, ειδικός σύμβουλος στο Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ)

** Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ- Η αναδημοσίευσή του εδώ φέρει τη σύμφωνη γνώμη του συγγραφέα