Ο Σύνδεσμος Φυλακισθέντων κι Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 εξέδωσε με αφορμή τη συμπλήρωση 56 ετών από την επιβολή δικτατορικού καθεστώτος στην Ελλάδα διακήρυξη. Στη διακήρυξη αυτή αναφέρει συγκεκριμένα:

“56 χρόνια από την αποφράδα 21 η Απριλίου 1967 και τη σκοτεινή επταετία της χούντας των
συνταγματαρχών, τιμάμε στην ιερή μνήμη των αγωνιστών και αγωνιστριών της αντιδικτατορικής
αντίστασης που έπεσαν στον δίκαιο αγώνα, σε όσους χάσαμε πρόωρα από τα ανεπούλωτα τραύματα
της φυλακής και της εξορίας, αλλά και πρόσφατα, λόγω της πανδημίας. Ο Σύνδεσμός μας εκφράζει
τα ειλικρινή συλλυπητήριά του προς τις οικογένειές τους για την απώλειά τους.
Η επτάχρονη δικτατορία δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία» ή απλώς «η ανταρσία μιας ομάδας
επίορκων αξιωματικών». Αντίθετα, το καθεστώς των νικητών του εμφυλίου πολέμου ζέσταινε στον
κόρφο του το «αυγό του φιδιού» και λειτούργησε, τελικά, ως εκκολαπτική μηχανή του
πραξικοπήματος των συνταγματαρχών – τρεις μόλις μέρες πριν εκραγεί το πραξικόπημα των
στρατηγών του βασιλιά Κωνσταντίνου, στις 24-4-1967. Ήδη, το Σύνταγμα του 1952 προέβλεπε στο
άρθρο 91 την επιβολή «καταστάσεως πολιορκίας», δηλ. δικτατορίας με κοινοβουλευτικό μανδύα.
Το «πράσινο φως» για το προσχεδιασμένο από τη CIA πραξικόπημα άναψε στην Ουάσιγκτον τον
Φλεβάρη του 1967, καθώς η χώρα μας αποτέλεσε πειραματικό εργαστήρι του «Ψυχρού Πολέμου»,
όπως παραδέχτηκε και ο τέως πρόεδρος Μπιλ Κλίντον στην Αθήνα το Νοέμβριο του 1999.
Η δικτατορία ποτέ δεν κατάφερε να αποκτήσει λαϊκή βάση, γιατί ήταν ένα βάρβαρο,
καταπιεστικό καθεστώς, που δολοφόνησε, βασάνισε, έκλεισε στις φυλακές και τα ξερονήσια
χιλιάδες δημοκρατικούς πολίτες. Γι’ αυτό και τάχθηκε τον Νοέμβριο του 1967 στον ΟΗΕ υπέρ της
παραγραφής των ναζιστικών εγκλημάτων και κατά της αποζημίωσης των θυμάτων.
Ήδη, όμως, είχε αρχίσει η ανοιχτή αμφισβήτησή της με την κατάληψη της Νομικής τον Φλεβάρη-
Μάρτη – Μάη του 1973 και το Κίνημα του Ναυτικού, με την ανταρσία του αντιτορπιλικού «Βέλος» τον
Μάιο του 1973, που αποτέλεσε σημαντικό πλήγμα για το δικτατορικό καθεστώς. Εκεί όπου είχαν
«σκάψει» οι αντιδικτατορικές οργανώσεις βλάστησε ένα ανατρεπτικό νεολαιίστικο κίνημα που
ενσωμάτωνε τις καλύτερες αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας και εμπνεόταν από το διεθνές
κίνημα αμφισβήτησης των νέων. Ήταν η ‘γενιά’ των φοιτητικών καταλήψεων στην Αθήνα, στα
Γιάννενα, στην Πάτρα, στο ΑΠΘ, με αποκορύφωμα την ηρωική εξέγερση του Ε Μ Πολυτεχνείου.
Πνίγοντας στο αίμα την εξέγερση, η Χούντα επιτάχυνε την πτώση της με την ανατροπή του προέδρου Μακάριου, που οδήγησε στην κατοχή και διχοτόμηση της Κύπρου.
Το κενό εξουσίας που προέκυψε με την πτώση της Χούντας, καλύφθηκε με έναν παρασκηνιακό συμβιβασμό των αμερικανο-ΝΑΤΟϊκών ηγετικών κύκλων και των συντηρητικών πολιτικών δυνάμεων
της χώρας-γεγονός που δεν ικανοποιούσε τη λαϊκή απαίτηση για ριζικές πολιτικές και κοινωνικές
αλλαγές.
Γι’ αυτό και οι μεταδικτατορικές δημοκρατικές – κοινωνικές κατακτήσεις δεν αποτελούν παραχωρήσεις των κυβερνήσεων της «μεταπολίτευσης», αλλά είναι καρπός παρατεταμένων κοινωνικών αγώνων.

Ωστόσο, το 1974 δεν ήταν η «αποκατάσταση» της μετεμφυλιακής «καχεκτικής» κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, αλλά και η ιδεολογική χρεωκοπία της αντικομμουνιστικής «εθνικοφροσύνης», με τη διαίρεση των πολιτών σε «εθνικόφρονες» και «μιάσματα».
56 χρόνια μετά, η χώρα μας συγκαταλέγεται μεταξύ εκείνων που καταπατούν δικαιώματα και ελευθερίες, όπως της ερευνητικής δημοσιογραφίας, με την κατάλυση του φοιτητικού ασύλου, την αστυνόμευση των πανεπιστημίων και τις υποκλοπές των τηλεφωνημάτων, ακόμα και της ηγεσίας του στρατού, από την ΕΥΠ.
Παράλληλα, ως ‘δεδομένος και προβλέψιμος σύμμαχος’ – σύμφωνα με την κυβέρνηση – είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με τα αμερικανο-ΝΑΤΟϊκά σχέδια και, επομένως, ανίκανη να αντιμετωπίσει τις οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της πολεμικής κρίσης μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Τη στιγμή που τα λαϊκά νοικοκυριά στενάζουν οικονομικά, με τον πληθωρισμό στα ύψη, η κυβέρνηση, εφαρμόζοντας συνταγές του χθες, που οδήγησαν τη χώρα στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό και στη χρεοκοπία, αποφάσισε 7 δισ. εξοπλισμούς, ανασύροντας ταυτόχρονα τα διχαστικά κηρύγματα της πατριδοκάπηλης εθνικοφροσύνης εναντίον όσων αντιδρούν στην κούρσα των εξοπλισμών.
Γι’ αυτό χαιρετίζουμε τους αγώνες των εργαζομένων για το δικαίωμα στη δουλειά, στην αξιοπρεπή ζωή, στη Δημόσια Δωρεάν Υγεία και Παιδεία. Την υπεράσπιση και ανάκτηση από το Δημόσιο των κοινών αγαθών, όπως το νερό, η ενέργεια, οι σιδηρόδρομοι. Για την προστασία της πρώτης κατοικίας από τα αρπακτικά των funds.
56 χρόνια μετά, η άρνηση να αντιμετωπίσει κανείς με ειλικρίνεια τη σκοτεινή πλευρά της δικής του
ιστορίας, στο όνομα της «εθνικής συνοχής» και της «επούλωσης των πληγών», επιτείνουν τον ιστορικό αναλφαβητισμό ιδιαίτερα της νέας γενιάς. Καθώς δίνει τη μάχη για το μέλλον, είναι υποχρεωμένη να «πατάει» στο έδαφος της ιστορικής αλήθειας και όχι σ’ αυτή που της σερβίρουν οι οπαδοί του ιστορικού αναθεωρητισμού και τα ακροδεξιά μορφώματα.
Γι’ αυτό ο ΣΦΕΑ 1967-1974 καλεί σε εγρήγορση και δράση για την πολιτική απομόνωση της εγκληματικής οργάνωσης του κάθε Κασιδιάρη. Για την υπεράσπιση του ιστορικού – δημοκρατικού κεκτημένου της δικαστικής καταδίκης της εγκληματικής οργάνωσης ‘Χ.Α.’, που με κανένα νομικό προσωπείο δεν πρέπει να πάρει μέρος στις επερχόμενες εκλογές. Ο ναζισμός, απροκάλυπτος ή καμουφλαρισμένος, δεν είναι ‘άλλη μια θεωρία’, αλλά έγκλημα κατά της ανθρωπότητας!
56 χρόνια μετά, η φλόγα της αντίστασης, ο αγώνας για τη Δημοκρατία, την Εθνική Ανεξαρτησία, για
τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, παραμένει επίκαιρος όσο ποτέ. Παρά τις λυσσαλέες επιθέσεις σπίλωσης του αντιδικτατορικού κινήματος και απαξίωσης της αιματοβαμμένης εξέγερσης του Πολυτεχνείου από τους εχθρούς και απόντες των κοινωνικών αγώνων, οι αξίες αυτές παραμένουν αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τους σημερινούς νέους και νέες.
Με το πνεύμα αυτό, ο Σύνδεσμός μας καλεί τους φοιτητικούς συλλόγους, τα συνδικάτα των εργαζομένων, τις νεολαιίστικες οργανώσεις, να προχωρήσουμε στη συν-διοργάνωση πολύμορφων
εκδηλώσεων με αφορμή τη συμπλήρωση μισού αιώνα από το 1973, τη χρονιά – ορόσημο του αντιδικτατορικού αγώνα.
Καλούμε τα μέλη μας και τους δημοκρατικούς πολίτες να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις του Συνδέσμου μας, ανήμερα της 21ης Απριλίου: στην Αθήνα (πρώην ΕΑΤ-ΕΣΑ, 10 π.μ. ), στον Πειραιά (Καμίνια, πρώην Στρατόπεδο Παπαγεωργή, 12.30 μ.μ. ) και στη Θεσσαλονίκη (αυλή Πολεμικού Μουσείου, 7μ.μ.).