Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Ο περιθωριακός που έγινε η καρδιά και η ψυχή της λογοτεχνίας μας
Στέλιος Κούκος::
Μην σας φαίνεται περίεργο αυτό! Άλλωστε το ίδιο το παρουσιαστικό του τον πρόδιδε! Στο Παρίσι μπορεί να τον περνούσαν για κλοσάρ, περιφερόμενο άστεγο, επαίτη…
Τι τον οδήγησε εκεί; Η λαχτάρα του για τα γράμματα -εννοείται για το μέσα τους και την ουσία τους- και η λαχτάρα του να εκφραστεί! Να εκφράσει αυτό που τον διακατείχε, το όλο πάντρεμα του ψυχικού του κόσμου μαζί με την εν γένει πνευματική του καλλιέργεια.
Και όχι μόνον τα διαβάζει όλα αυτά μαζί και ταυτοχρόνως, αλλά και τα περιγράφει μοναδικά, περίτεχνα και… παπαδιαμαντικώς με την ιδιότυπη γλώσσα που «οργάνωσε» για να μας μιλήσει για αυτά. Παράλληλα, αποφαίνεται και φανερώνει ποικίλες καταστάσεις της ανθρώπινης ψυχής, συμπεριφοράς και ζωής δίκην ειδικού ψυχογνώστη και ψυχοθεραπευτή, εκφράζοντάς τες με τρόπο απαλό και κατά συνέπειαν ιαματικό!
