Το φαγητό της Ποκαχόντας στο…πιάτο μας
Η ξεχασμένη αμερικανική κουζίνα :
Η κουζίνα αλλάζει συνεχώς και εξελίσσεται μέσα στα χρόνια, έτσι ξεχνιούνται ή και χάνονται στοιχεία αυτής, τα οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την προέλευσή της.
Η αμερικανική κουζίνα, λοιπόν, έχει χαρακτηριστεί από την παρουσία των ιθαγενών αμερικανών, η οποία έχει αφήσει μια τεράστια κληρονομιά και αυτή τη στιγμή λείπει από τις μυρωδιές των φαγητών.
Πώς εξαφανίστηκε όμως μια τόσο πλούσια κληρονομιά;
Η Dr. Lois Ellen Frank (Λόις Έλεν Φρανκ) σεφ, συγγραφέας και ιστορικός τροφίμων βρίσκει την απάντηση στη διαφορετική προσέγγιση που προκύπτει βάσει ιστορίας. Έτσι λοιπόν, οι αποικιοκράτες της Αμερικής απλώς, υποστηρίζεται, ότι διέγραψαν τον πολιτισμό των ιθαγενών από την ιστορία της Αμερικής. Ενώ από την άλλη, οι ιθαγενείς υποστηρίζουν κάτι διαφορετικό, το οποίο δεν το διευκρινίζει.
Στο πλαίσιο αυτό, η ‘Ελεν Φρανκ είναι μια γυναίκα που έχει αφιερωθεί σε ένα πολύ συγκεκριμένο σκοπό, να ανακτήσει ό,τι έχει χαθεί και να το προσθέσει πάλι στην αμερικανική κουζίνα.
Ποια είναι τα βασικά συστατικά κουζίνας των ιθαγενών;
Η Φρανκ απαντά: “Από πού να αρχίσω? Κράνμπερις, μπλούμπερις, άγρια κεράσια, άγρια καρότα, κρεμμύδια, baby μαρούλι, κρέας ελαφιού, γαλοπούλα, πάπια, στρείδια, άγριο ρύζι από τη Μινεσότα και σολομός από την ανατολική ακτή.” Όλα αυτά είναι όσα χρησιμοποιούσαν οι ιθαγενείς και άνθισαν πριν από τη σταδιακή απομάκρυνση της ντόπιας κουζίνας στα μέσα του 1800. Επίσης, βασικά συστατικά της κουζίνας τους είναι το καλαμπόκι, τα φασόλια, η κολοκύθα, το τσίλι, η ντομάτα, η πατάτα, η βανίλια και το κακάο.
Παράλληλα, αναφέρεται και στην “τεχνολογία” των ιθαγενών που εμφανίζεται ιδιαιτέρως διαφορετική ως προς την προετοιμασία φαγητού. Ενδεικτικά, τορτίγες έφτιαχναν αναμειγνύοντας καλαμπόκι με σκόνη και αλέθοντάς το με αλεύρι.
Συνταγή: “Tούρτα με ξηρούς καρπούς Piñon και σοκολάτα “
Το συγκεκριμένο πιάτο ειναι το πιο χαρακτηριστικό στις γιορτές των Ινδικών Pueblos του Νέου Μεξικού.
Κάθε Pueblo (χωριό-μτφρ απο ισπανικά) τιμά τον δικό του προστάτη διαφορετική ημέρα. Αφού συγκεντρωθούν οι κάτοικοι το πρωί, πραγματοποιούν μια πομπή στην πλατεία της Σάντα Φε. Καθ ‘όλη τη διάρκεια της ημέρας, ντυμένοι με τελετουργικά ρούχα, χορεύουν παραδοσιακούς χορούς. Μετά τα καθιερωμένα έθιμα, πολλές από τις γυναίκες επιστρέφουν στο σπίτι για να προετοιμάσουν το φαγητό. Σε κάθε τραπέζι υπάρχει μια ποικιλία από σαλάτες, μαγειρευτά, κρέατα, σπιτικά ψωμιά, και επιδόρπια.
Η τούρτα Piño, σύμφωνα με την Έλεν Φρανκ μπορεί να σερβιριστεί με δύο σάλτσες, μια σάλτσα ροδάκινου και ένα σιρόπι από φραγκοστάφυλο.
Βασικό συστατικό είναι οι καρποί Piñon, για τους οποίους μάλλον πρέπει να κάνετε εκτεταμένη έρευνα για να τους βρείτε. Αλλά, το αποτέλεσμα θα σας δικαιώσει. Ας δούμε λοιπόν, πως φτιάχνεται η τούρτα που έχει ρίζες τους ιθαγενείς της Αμερικής.
Υλικά
1 φλιτζάνι ξηροί καρποί Piñon- εναλλακτικά επιλέξτε πεκάν
2 κουταλιές της σούπας μπλε καλαμποκάλευρο
2 κουταλιές της σούπας ανάλατου βουτύρου
255 gr μαύρη σοκολάτα
6 κρόκοι αυγών
¾ φλιτζάνια ζάχαρη
1 κουταλάκι του γλυκού βανίλια
¼ φλιτζάνι ζάχαρη ζαχαροπλαστικής, για διακόσμηση (προαιρετικό)
2 κουταλιές αραβοσίτου για διακόσμηση (προαιρετικά)
Εκτέλεση
Αλείψτε με λάδι και αλευρώσετε ένα στρογυλλο ταψί μικρών διαστάσεων. Προθερμάνετε τον φούρνο στους 177C. Αλέστε τους καρπούς με βούτυρο. Αυτό μπορεί να πάρει μερικά λεπτά. Προσθέστε το καλαμποκάλευρο και ανακατέψτε ξανά για περίπου 30 δευτερόλεπτα.
Με μπεν Μαρι σε μέτρια- υψηλή θερμοκρασία, λιώνουμε το βούτυρο και τη σοκολάτα, ανακατεύοντάς τα . Βάλτε το Piñon μείγμα σε μίξερ. Χτυπήστε τους κρόκους αυγού, τη ζάχαρη και τη βανίλια μαζί σε ένα μπολ και προσθέστε και αυτά στο μίξερ. Το μείγμα πρέπει να είναι απαλό και υγρό. Προσθέτετε το μείγμα αυγών τελευταίο.
Προθερμάνετε το ταψί σας και αλείψετε το λάδι. Απλώστε το μείγμα. Ψήστε το για περίπου 14 με 16 λεπτά, ανάλογα με τον φούρνο σας. Βγάλτε το από τον φούρνο και τοποθετήστε το σε μια σχάρα για να κρυώσει πριν από τη διακόσμηση.Όταν κρυώσει, έπειτα από 20 έως 30 λεπτά, μπορείτε να αφήσετε τον ευατό σας ελεύθερο να δημιουργήσει τη διακόσμηση και κατόπιν να το γευτεί.
Ανεσιάδου Ελένη