Οι απαράδεκτες σκηνές στην τελευταία συνεδρίαση της Βουλής, αλλά και φράσεις που έχουν εκστομιστεί στο τελευταίο διάστημα δείχνουν ότι η αδυναμία της Αντιπολίτευσης να αρθρώσει πολιτικό λόγο, να πείσει ότι μπορεί να εκφράσει μια νέα πορεία της χώρας, την οδηγεί σε κατάσταση νευρικής κρίσης και σε νέα αδιέξοδα. Οδηγούν σε μια απαξία του πολιτικού συστήματος και μια λειτουργία της Βουλής που οδηγεί στην αποστροφή.

Δυστυχώς, τα πολιτικά νοσηρά περιστατικά είναι πολλά και πληθαίνουν και δεν αφορούν μόνο σε κόμματα που κάνουν καριέρα ποντάροντας στην εχθροπάθεια, το μίσος, τον λαϊκισμό, τις κραυγές για κυβέρνηση που «τα χέρια της στάζουν αίμα » και τις απειλές ότι «θα τους βάλουν όλους φυλακή».

Αφορούν κύρια και αυτό είναι το πιο σοβαρό, κόμματα που κυβέρνησαν (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) και που ειδικά το ΠΑΣΟΚ έχει κυβερνήσει τα μισά χρόνια της Μεταπολίτευσης και τώρα βρίσκεται στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Συμβιβάζεται αυτό με το “παρών” στην άρση ασυλίας βουλευτών της ΝΔ για την περιβόητη εσχάτη προδοσία; Προφανώς, όχι και το ερώτημα είναι ποια ακροατήρια προσπαθεί να πείσει το ΠΑΣΟΚ; Τα ακροατήρια που έψαχναν ένα χρόνο το περίφημο ξυλόλιο για να σιωπήσουν ξαφνικά και να εξαφανιστούν οι γνωστοί «εμπειρογνώμονες »;

Συμβιβάζεται η θεσμικότητα που επικαλούνται ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ με ανιστόρητες επιθέσεις στελεχών τους περί χούντας Μητσοτάκη, κυβέρνηση που είναι εγκληματική οργάνωση;

Συμβιβάζεται η σοβαρότητα και η θεσμικότητα κομμάτων που θέλουν να πρωταγωνιστούν ή και να κυβερνήσουν, σε ένα απίθανο διαγκωνισμό για την πιο «σκληρή ατάκα» με φράσεις των ίδιων των αρχηγών τους για κυβέρνηση που είναι Καμόρα, Μαφία, παρακράτος; Ασφαλώς όχι και θα το πληρώσουν παραπέρα.

Όπως το πλήρωσαν ακριβά όσοι την περίοδο των Πλατειών των αγανακτισμένων καθύβριζαν τους πάντες και προπηλάκιζαν σπέρνοντας το μίσος και τον διχασμό.Όπως το πλήρωσαν πάντα όσοι αντικατέστησαν τον πολιτικό λόγο με ύβρεις, ηθικολογία, σκανδαλολογία. Πολύ περισσότερο αυτό ισχύει για κόμματα που δεν μπορούν να παρουσιαστούν ως πολιτικές παρθένες που παριστάνουν ότι δεν ήξεραν τίποτα για παράνομες επιδοτήσεις αγροτών, φοροδιαφυγή, διαφθορά.

Η αντιπολίτευση κάνει σταθερά ένα λάθος. Ανά διαστήματα προαναγγέλλει την πτώση της κυβέρνησης, χτυπάει ανηλεώς και υβριστικά τον Κ. Μητσοτάκη, καταγγέλλει ασταμάτητα χωρίς ουσία, χωρίς εναλλακτικές λύσεις.

Μα έτσι δεν οδηγείται πουθενά. Περνάει ένας κύκλος που μπορεί να κόστισε στην κυβέρνηση κάποιες φθορές και βλέπουν ξανά και ξανά τον Κ. Μητσοτάκη να προηγείται με τριπλάσια επίδοση στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός του δεύτερου που σ’ αυτή τη φάση είναι η Ζωή Κωνσταντοπούλου, του τρίτου Κ. Βελόπουλου και του τέταρτου Ν. Ανδρουλάκη που συγκεντρώνουν μονοψήφια ποσοστά.

Βλέπουν ξανά τη ΝΔ ακόμα και πληγωμένη να εμφανίζεται με διπλάσια ποσοστά από το δεύτερο οριακά ΠΑΣΟΚ με +/- 0.2% από την Πλεύση Ελευθερίας. Δεν το λες και επιτυχημένο απολογισμό της αντιπολιτευτικής πολιτικής. Ωστόσο, δεν φαίνεται να τους απασχολεί αυτή η κατάσταση, δεν κοιτάζονται στον καθρέπτη, δεν θεωρούν ότι κάτι πράττουν λάθος. Μοιάζουν να νομίζουν ότι αν συνεχίζουν να χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο, θα γκρεμίσουν τον τοίχο και φυσικά βυθίζονται στην απελπισία και στην εκ νέου προσφυγή στις ύβρεις, στην ισοπέδωση, στη σκανδαλολογία, στην ηθικολογία.

Η κοινωνία δεν είναι ευχαριστημένη με όσα συμβαίνουν. Σημαντικά τμήματά της δεν τα βγάζουν πέρα αν και η Ελληνική Οικονομία δείχνει να πηγαίνει καλά. Εκνευρίζεται όταν οικονομικά αντιμετωπίζει την ακρίβεια ή να μην μπορεί να πάει κάποιες μέρες διακοπές και την ίδια ώρα μαθαίνει για εκατομμύρια που γυρνάνε γύρω – γύρω και μοιράζονται σε επιτήδειους είτε παίρνουν πιο λίγα είτε παίρνουν πιο πολλά.

Περίμενε ήδη βαθιές μεταρρυθμίσεις από τον Κ. Μητσοτάκη προσωπικά και δεν τις έχει δει όσο τουλάχιστον ήλπιζε.  Βιώνει μια δύσκολη διεθνή συγκυρία που τονώνει τον φόβο για το τι μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή. Αναζητεί ελπίδα, αλλά ελπίδα δεν έρχεται από την καταστροφολογία, ούτε από ένα πολιτικό λόγο που παρουσιάζει την Ελλάδα να πεινάει, να καταστρέφεται, να κυβερνάται περίπου από χούντα, να απομονώνεται διεθνώς. Αυτή την απλή αλήθεια δεν την κατανοεί η αντιπολίτευση και αυτό θα το πληρώσει.Το πληρώνει ήδη και έπεται συνέχεια.

Στην τελευταία συνεδρίαση στη Βουλή έμοιαζαν όλοι μαζί για άλλη μια φορά σαν να δουλεύουν για την επανεκλογή του Κ. Μητσοτάκη από τη μια και την επιστροφή του Α. Τσίπρα από την άλλη.

Ο πρώτος δείχνει σταθερά και παρά την όποια δυσαρέσκεια συγκεντρώνει, να απέχει έτη φωτός από κάθε άλλο ηγέτη αυτή τη στιγμή, να διαβάζει μόνιμα καλύτερα την πραγματικότητα και να επιχειρεί πάντα στοχευμένα.

Ο δεύτερος παρά το βαρύ παρελθόν του που θα του δημιουργήσει προβλήματα στο μέλλον, εμφανίζεται να έχει χαρίσματα που δεν διαθέτει άλλος ηγέτης.

Γι αυτό δείχνει να μπορεί να απορροφήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, να πλαγιοκοπήσει την ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και να τραβήξει δυνάμεις από το ΠΑΣΟΚ που με τον τρόπο αντιπολιτευτικής τακτικής του, του ανοίγει τον δρόμο. Δεν θα μπορέσει να δημιουργήσει ένα πραγματικό αντίπαλο δέος ενόψει των επομένων εκλογών, αλλά μπορεί να κατακτήσει την πρωτοκαθεδρία στην αντιπολίτευση, δημιουργώντας πολύ σοβαρά προβλήματα σε σειρά κομμάτων και να βάλει βάσεις πιθανά για το μέλλον.

Σε κάθε περίπτωση το πολιτικό σύστημα έχει χρέος να δει σοβαρά τι συμβαίνει. Πάνω από το 20% εμφανίζεται σταθερά στην γκρίζα ζώνη και κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς κρύβει αυτό το «μαύρο κουτί». Σημαντικές δυνάμεις πιθανότατα να προσανατολίζονται σε αποχή που θα μας θυμίζει ευρωεκλογές και ασφαλώς η δομή, η σύνθεση του εκλογικού σώματος θα κρίνει πολλά.

Πολλά θα κριθούν ίσως και καθοριστικά από τις διεθνείς εξελίξεις και την επίδρασή τους στη χώρα, τους κινδύνους που μπορεί να εμφανιστούν, παράγοντες που θα ωθούν στη σιγουριά, την ασφάλεια, τη σταθερότητα. Η οικονομική κατάσταση επίσης του μέσου νοικοκυριού θα κρίνει πολλά.

Βρισκόμαστε σε μια μετάβαση με πολύ ενδιαφέροντα νέα στοιχεία και μένουν περίπου δύο χρόνια μέχρι τις εκλογές, χρόνος απεριόριστα μεγάλος που μπορεί να κρύβει πολλά απρόοπτα , γεγονότα. Το σίγουρο είναι ότι στην πολιτική κερδίζει όποιος εμπνέει σιγουριά, σταθερότητα, όποιος διαθέτει αφήγημα και θέληση να αλλάξει τη χώρα. Με γκρίνια, καταγγελία και μεμψιμοιρία δεν μπορείς να υπολογίζεις σε θετικά αποτελέσματα.

Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι Διευθυντής Ερευνών της OPINION POLL – Πολιτικός Αναλυτής.