Ανοιχτή επιστολή στον πρωθυπουργό της χώρας απέστειλε ο Ανδρέας Νεφελούδης. Ο πρώην γενικός γραμματέας του υπουργείου Εργασίας και μέλος του τμήματος Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχίας έγραψε το σημείωμα όπως λέει ο ίδιος αφού ένιωσε την ανάγκη να εξηγήσει στον Κυριάκο Μητσοτάκη πως αυτό που προσπαθεί να κάνει σε βάρος της ιστορικής μνήμης μοιάζει με βιασμό της ιστορίας, των γεγονότων και της σημασίας τους.

“17 Νοεμβρίου 2020

[Σημείωμα Ανδ. Νεφελούδη: Αυτό το σημείωμα ένιωσα την ανάγκη να το γράψω με την μορφή ανοιχτής επιστολής προς τον πρωθυπουργό. Θέλω να του εξηγήσω ότι αυτό που προσπαθεί να κάνει σε βάρος της ιστορικής μνήμης μοιάζει με βιασμό της ιστορίας, των γεγονότων και της σημασίας τους]

Κύριε πρωθυπουργέ,

Παρακολουθώ από την αρχή της θητείας σας, από όταν αναλάβατε αρχηγός της Ν.Δ., την ανάγκη να πείσετε την ιστορία ότι είμαστε όλοι το ίδιο, ότι όλοι κάναμε το ίδιο στις διάφορες ιστορικές στιγμές, ότι λίγο ως πολύ όλοι έχουμε περίπου τα ίδια ιδανικά. Δεν θα ξεχάσω το αμίμητο, που πιστεύω απολύτως ότι το είπατε επειδή το νοιώθατε, ότι και εσείς ήσασταν εξόριστος σε ηλικία 6 μηνών. Αν ακολουθούσατε τις συμβουλές των λογογράφων σας δεν σας άφηναν να το πείτε αυτό, για λόγους προστασίας. Τότε έπεσε πολύ γέλιο, διόλου τιμητικό. Και εγώ στην πρώτη μετεφηβική ηλικία ήμουν εξόριστος, κ. πρωθυπουργέ. Όχι στο Παρίσι, αλλά στη Γυάρο.

Και εγώ όταν έγινε η χούντα, το πρώτο που θυμάμαι δεν είναι ένα ταξίδι στο εξωτερικό αλλά το φιλί του πατέρα μου, ένα δακρυσμένο «γειά χαρά» (σ.σ.: τον συνάντησα ξανά μετά από 7 χρόνια). Εκείνο επίσης που θυμάμαι από τότε δεν ήταν το τότε σπίτι του Βολταίρου, αλλά η αγωνία της μάνας μου, γυρνώντας από σπίτι σε σπίτι για να με κρύψει.

Ξέρετε, κ. πρωθυπουργέ, και εγώ σε ηλικία 6 μηνών ήμουν σε τόπο εξορίας. Είχα πάει να με δει ο πατέρας μου, ο οποίος ήταν εξόριστος στον Άγιο Ευστράτιο, εξόριστος για τις ιδέες του, εξόριστος από τη ΔΕΞΙΑ που εκπροσωπείτε, αφού είχε βασανιστεί, από τη ΔΕΞΙΑ , αφόρητα στη Μακρόνησο από πατεράδες στελεχών σας.

Ξέρετε όμως γιατί έγινε η χούντα που, όπως λέτε, σας οδήγησε στην εξορία του Παρισιού; Γιατί ο δικός σας, μακαρίτης πλέον, όπως και ο δικός μου, πατέρας, με την αποστασία, οδήγησε και αυτός τη χώρα στο χάος του γύψου, ανατρέποντας την τότε νόμιμη κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να τα σαρώσει όλα το σκοτάδι.

Η δεύτερη φορά που εκστομίσατε κάτι απολύτως βάρβαρο για την ιστορία, ήταν πριν από λίγες μέρες, στη Βουλή των Ελλήνων, όπου κραυγάσατε ότι ήταν και δεξιοί στην αντίσταση. Ήταν τέτοια η εκφορά του λόγου σας που νοηματοδοτήθηκε η εξαίρεση. Η συμμετοχή και δεξιών πολιτών στην αντίσταση ήταν πράγματι η εξαίρεση. Προφανώς, στους Γερμανούς δεν αντιστάθηκαν μόνο οι αριστεροί, αλλά αυτοί ήταν η ραχοκοκαλιά. Σε αυτούς όμως που συμμάχησαν με τους κατακτητές δεν υπήρχε ΚΑΝΕΝΑΣ αριστερός, υπήρχαν μόνο δεξιοί. Ο λαός αντιστάθηκε σύσσωμος. Όπως ο λαός αντιστάθηκε σύσσωμος την περίοδο της χούντας στους πραξικοπηματίες.

Όταν είπατε «γιατί να γνωρίζει η νεολαία του σήμερα τι έγινε τότε με τον Λαμπράκη;» τι θέλατε να κρύψετε; Ότι η ΔΕΞΙΑ σας δολοφόνησε τον αριστερό βουλευτή της ΕΔΑ, μέχρι που ο τότε ηγέτης σας αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα, ή μήπως όχι; Δεν ήταν αφελής η ρητορική σας. Ήταν βάναυση για την ιστορία.

Όμως το πραξικόπημα ποιός το έκανε κ. πρωθυπουργέ; Πλευρές της Δεξιάς, ή μήπως όχι; Και πολίτες της Δεξιάς, νυν κοινοβουλευτικοί σας, ή ακόμη και υπουργοί σας, ήταν που πήραν το δαχτυλίδι της συνέχειας των χουντικών μετά τη μεταπολίτευση, ή μήπως όχι;

Είπατε τις προάλλες, με αφορμή την αθλιότητα διάφορων κουφιοκέφαλων που διαπόμπευσαν τον πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, ότι προτίθεστε να δημιουργήσετε ειδικό σώμα αστυνομίας για τα πανεπιστήμια. Μέσα στην αυταρχική και ολοκληρωτική φούρια σας, ξεχάσατε, αν το ξέρατε ως εξόριστος στο Παρίσι, ότι τέτοια αστυνομία υπήρχε και επί χούντας. Δεν φαντάζομαι να σας έχει εμπνεύσει το έργο της. Μπορώ να σας πω και τα ονόματα αυτών που ήταν εντεταλμένοι στην ΑΣΟΕΕ, ή στο λεγόμενο σπουδαστικό της ασφάλειας. Αλλά τι να φταίνε οι απόγονοι τους;

Κάτι τέτοιοι μας έτρεχαν κάθε λίγο και λιγάκι στη Μπουμπουλίνας ή στη Μεσογείων μετά. Κάτι τέτοιοι μας σάπιζαν στο ξύλο στον δρόμο ή και στην ασφάλεια και κάτι τέτοιοι, κ. πρωθυπουργέ, μαζέψανε εμένα και τον Στέλιο Παππά, που τόση ασέβεια εκστομίσατε για το όνομα του προχθές στη Βουλή, και μας έστειλαν στη Γυάρο, μετά το Πολυτεχνείο.

Τότε εσείς που ήσασταν; Ακόμη εξόριστος στο Παρίσι;

Θα κλείσω, κ. πρωθυπουργέ, όμως, με τα δύο χειρότερα από όλα. Το πρώτο αφορά στην αισχυντηλή αναφορά σας ότι οι αριστεροί χρησιμοποίησαν το Πολυτεχνείο για να κάνουνε καριέρα. Να τα πείτε αυτά στην Πέπη τη Ρηγοπούλου που την πάτησε το τανκς της ΔΕΞΙΑΣ σας, που εισέβαλε στο Πολυτεχνείο. Να τα πείτε στον Σταμέλλο, που χαράχτηκε η ζωή του, ή στον Μπαλαούρα με τα πρησμένα μάτια. Να το πείτε σε όλους αυτούς που ζουν με την ανάμνηση και είναι περήφανοι γι αυτήν.

Δεν θα χαρακτηρίσω τη φράση σας, γιατί δεν αξίζετε ως άνθρωπος ούτε τον χαρακτηρισμό μου. Θα μείνω, όμως, και σε κάτι ακόμα. Ήταν και οι δεξιοί στο Πολυτεχνείο; Προφανώς. Δεν αλλάζει όμως σε τίποτα το δεδομένο ότι αυτοί οι δεξιοί, συντηρητικοί πολίτες (σύντροφοί μας στον ιερό εκείνο αγώνα) ήταν εκεί, κάνοντας μια τεράστια υπέρβαση, αρνούμενοι την παράταξή τους, από την οποία ξεπήδησε το τέρας της χούντας.

Το τέρας, που ακόμα και σήμερα, σταγονίδιά του υπάρχουν στις γραμμές σας. Που ήταν απέξω και εισέβαλε στο Πολυτεχνείο, Το τέρας που σκότωσε, που βασάνισε, που τσάκισε τη Δημοκρατία.

Το δεύτερο και χειρότερο από όλα, που χαρακτηρίζει τη δεξιά σας, είναι η άθλια, χουντικής εμπνεύσεως, απαγόρευση των συναθροίσεων, που εξέδωσε ο αστυνομικός διευθυντής με εντολή Χρυσοχοΐδη και κατόπιν δικής σας κατεύθυνσης. Τίποτα διαφορετικό από αυτά που έκανε η χούντα, με την αντίληψη του γύψου. Τίποτα διαφορετικό από τη ΔΕΞΙΑ. Δηλαδή, εσάς.

Μόνο που πρέπει να καταλάβετε ότι το παραμύθι για την προστασία της δημόσιας υγείας από την πανδημία δεν πιάνει. Γιατί όλη αυτή η αντίδραση των κομμάτων της αντιπολίτευσης, πλην κάποιων λίγων συμμάχων σας, δεν ήταν για την πορεία. ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Τη Δημοκρατία που κινδυνεύει από τις πράξεις σας. Πορεία και άλλες φορές δεν έγινε. Δεν καταλύθηκε ποτέ, όμως, η Δημοκρατία τις μέρες του Πολυτεχνείου. Εκτός από τότε που συνέβη το γεγονός που γιορτάζουμε και τιμούμε κάθε χρόνο στις 17 του Νοέμβρη.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, κ. πρωθυπουργέ, ακόμα και αν πράγματι αισθάνεστε ότι ήσασταν έξι μηνών εξόριστος στο Παρίσι, το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΖΕΙ. Για να στοιχειώνει τους παραχαράκτες της ιστορίας. ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΖΕΙ για να δείχνει πόσο διαφορετικοί είμαστε.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΥΤΕ ΑΝΑΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ, ΟΥΤΕ ΒΙΑΖΟΝΤΑΙ. Υπάρχουν για να θυμίζουν στους νεότερους ποιοι ήταν στην σωστή πλευρά τους και ποιοι πάντα πορεύονται ανάποδα”.