Λίγο παραπάνω από εξήντα ημέρες από την θριαμβευτική επικράτηση της Ν.Δ και στις δεύτερες βουλευτικές εκλογές της 25ης Ιουνίου, η Κυβέρνηση δεν πρέπει να αισθάνεται και ιδιαίτερα ευτυχής. Όταν καίγονται πάνω από 1.200.000 στρέμματα, έχουν καταστραφεί κατοικίες, βιότοποι και έχουν καεί άνθρωποι, είναι λογικό να κυριαρχεί τουλάχιστον προβληματισμός και απογοήτευση στην κοινωνία.

Όταν μια εγκληματική συμμορία που την αναμένουν και έχουν πέσει διεθνείς ειδοποιήσεις για τον ερχομό της, καταφέρνει να διασχίσει ανενόχλητη τη μισή Ελλάδα και το αποτέλεσμα να δολοφονείται ένας νέος άνθρωπος, το αίσθημα ασφαλείας πάει περίπατο.

Και μόνο από αυτά τα δύο θέματα πλήττονται δύο ισχυρά σημεία της πολιτικής της Ν.Δ: Η δημιουργία ενός σύγχρονου, λειτουργικού, αποτελεσματικού Κράτους και η διασφάλιση της ασφάλειας σε όλα τα επίπεδα. Αν σ΄αυτά προστεθεί και η ακρίβεια που αντιμετωπίζουν οι πολίτες, οι οποίοι επιστρέφοντας από τις διακοπές θα έχουν να πληρώσουν λογαριασμούς, έκτακτα έξοδα, σχολικά είδη, φροντιστήρια, και τρομακτικά ενοίκια για τα παιδιά τους που πέρασαν σε μια σχολή εκτός έδρας, το κοκτέιλ γίνεται πιο εκρηκτικό. Έτσι ενώ η Κυβέρνηση πέρασε Νόμο για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού και το οικονομικό νομοσχέδιο με το οποίο έδειξε ότι σκοπεύει να υλοποιήσει όσα δεσμεύτηκε προεκλογικά, το ισοζύγιο προκύπτει φανερά αρνητικό.

Στις δημοσκοπήσεις του επόμενου διαστήματος θα φανεί πόσο πληρώνει αυτό το κλίμα. Ωστόσο σε κάθε περίπτωση, οι πρώτες της δεύτερης θητείας του Κ. Μητσοτάκη και της Κυβέρνησης της Ν.Δ δεν ήταν ότι καλύτερο. Για να είμαστε πιο ακριβείς, ίσως είναι από τις χειρότερες εκκινήσεις θητείας Κυβέρνησης. Ασφαλώς υπάρχουν νέα φαινόμενα, τα εκρηκτικά προβλήματα λόγω της κλιματικής κρίσης, πάγιες παθογένειες του κρατικού μηχανισμού, βήματα που έχουν γίνει. Ωστόσο, οι πολίτες θέλουν λύσεις και θέλουν οι Κυβερνήσεις τους να τολμούν, να κάνουν ότι πρέπει, πολύ περισσότερο όταν τις έχουν αναδείξει θριαμβευτικά με διαφορά της τάξης του 22.7% . Η απαίτηση δε από την Κυβέρνηση σε μια χώρα σαν την Ελλάδα με ένα διαχρονικά άρρωστο Κράτος, είναι ακόμα μεγαλύτερες. Ας μη ξεχνάμε δε ένα βασικό δόγμα: Η αναποτελεσματικότητα λογίζεται ως αδυναμία, ως ανικανότητα.

Η Κυβέρνηση ασφαλώς είναι τυχερή σε δύο σημεία. Το πρώτο είναι ότι υπάρχει μια εντυπωσιακή απουσία της Αντιπολίτευσης. Δεν αναφερόμαστε σε αντιπολίτευση που έχει δυσκολίες, που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις περιστάσεις, αλλά σε απουσία.

Στον ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχεί απογοήτευση, υπάρχει η αίσθηση της παραπέρα συρρίκνωσης και των αδιεξόδων. Η διαδικασία εκλογής νέου προέδρου περνάει σχεδόν αδιάφορα για την κοινή γνώμη με νέο ασφαλώς στοιχείο πια την υποψηφιότητα του Σ. Κασσελάκη που ίσως κρύβει εκπλήξεις και δημιουργήσει νέα δεδομένα.

Στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει μια θαυμαστή μακαριότητα και απραξία. Φαίνεται σαν να έχει παγιδευτεί από την έλλειψη στρατηγικής και από την βεβαιότητα της ηγεσίας του, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα θα πέφτει και επομένως το ΠΑΣΟΚ θα εισπράττει. Τα αποτελέσματα πάντως των δύο βουλευτικών εκλογών διαψεύδει αυτό το σκεπτικό, αφού η Ν.Δ είχε περισσότερες εισροές από τις απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ απ΄ότι το ΠΑΣΟΚ. Σ΄αυτό προσθέστε ότι κανείς δεν μπορεί να αποδείξει ο ΣΥΡΙΖΑ μεγαλύτερες δυνατότητες επανίδρυσης και ανόδου απ΄ότι φαίνεται μέχρι τώρα και βέβαια ότι υπάρχουν πια τρία κόμματα δεξιά της Ν.Δ που θα μπορούσαν να απορροφήσουν αντισυστημικά, ανορθολογικά ακροατήρια.

Το δεύτερο είναι, ότι όλα αυτά τα προβλήματα προέκυψαν στον πρώτο ενάμιση από τους σαράντα οκτώ μήνες που είναι η θητεία μιας Κυβέρνησης. Έχει δηλαδή πολύ χρόνο να ανατάξει την εικόνα της. Υπάρχει χρόνος και μάλιστα πολύς να δείξει ότι εκπονεί ένα νέο, πληρέστερο σχέδιο μεταρρυθμίσεων που εκσυγχρονίζει το Κράτος, που κάνει αποτελεσματική την Πολιτική Προστασία, ανθρώπινο το ΕΣΥ, πραγματική Αστυνομία την Αστυνομία, που διασφαλίζει το αίσθημα ασφάλειας του πολίτη , που αποκαθιστά το κύρος μιας απαράδεκτα γραφειοκρατικής Δικαιοσύνης. Αυτό όμως σημαίνει εγκατάλειψη της αυτάρκειας, της σύγκρισης με το παρελθόν, της πίστης ότι αρκούν απλά κάποια βήματα. Η εκλογική επίδοσή της δείχνει την απαίτηση της κοινωνίας να αλλάξουν ριζικά τα πράγματα και γι αυτό χρειάζονται άλματα, τομές, άρα και συγκρούσεις. Διαφορετικά κινδυνεύει να βρεθεί προ απροόπτων.

Μπαίνουμε έτσι σε μια ενδιαφέρουσα πολιτική φάση, με μεγάλες προκλήσεις για την Κυβέρνηση αλλά και για την αντιπολίτευση στο σύνολό της. Έχω την αίσθηση ότι θα βρεθούμε ή τουλάχιστον μπορεί να βρεθούμε προ διεργασιών και φαινομένων που δεν περιμέναμε. Αυτή δεν είναι η άγρια ομορφιά της Πολιτικής; Γι αυτό ας αφήσουν όλοι της βεβαιότητες. Οι τεκτονικές πλάκες του Πολιτικού Συστήματος ποτέ δεν μένουν στάσιμες.

*Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι Πολιτικός Αναλυτής, Διευθυντής Ερευνών της OPINION POLL

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο topontiki.gr και η αναδημοσίευσή του φέρει τη σύμφωνη γνώμη του συντάκτη του