Η Βελγίδα Αν Σοφί Λερκέν πάσχει από παροσμία, αλλά συνεχίζει να ελπίζει. Η ίδια δήλωσε πως ο κόσμος της αναποδογυρίστηκε καθώς όλα της μύριζαν διαφορετικά. Από το άρωμά της μέχρι το καθημερινό φαγητό μύριζαν και μάλιστα άσχημα. «Μερικές φορές νομίζω ότι είμαι σε φάση κάποιου είδους κατάθλιψης» λέει, «όλα είναι θλιβερά, αισθάνομαι κουρασμένη. Για μένα είναι πολύ σημαντικό γιατί μου αρέσει να τρώω, να πίνω».

Ο Ζαν Μισέλ Μαγιάρ μπορεί πολύ καλά να συναισθανθεί ανθρώπους που πάσχουν από παροσμία. Ο ίδιος έπειτα από τραυματισμό στον εγκέφαλο έχει χάσει την όσφρησή του για πάντα  και πλέον δεν μπορεί να μυρίσει απολύτως τίποτα. Οι μυρωδιές της “καθημερινότητας” είναι παντού, όπως λέει. Από το καθημερινό μας φαγητό μέχρι το άρωμα των αγαπημένων μας ανθρώπων. Η απώλεια σημαίνει  απώλεια όλων των αναμνήσεων».

Ο ίδιος, αξίζει να αναφερθεί πως ο ίδιος δεν τα παράτησε, αντίθετα στράφηκε στην προπόνηση. Κάθε μέρα λοιπόν δυο φορές με κλειστά μάτια προσπαθεί να αναγνωρίσει μυρωδιές. Ξέρει ότι θα μπορεί να μυρίζει πάλι μόνο ένα μικρό ποσοστό από όσο μπορεί ένας υγιής άνθρωπος αλλά του αρκεί. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, όσοι χάνουν την όσφρησή τους πρέπει να επαναλαμβάνουν τέτοιες ασκήσεις καθημερινά με κλειστά μάτια και απόλυτη συγκέντρωση  γιατί ο εγκέφαλος θα πρέπει να επεξεργαστεί την μνήμη του στις μυρωδιές.

Εν κατακλείδι, η παροσμία είναι μια πολύ σημαντική πάθηση, η οποία μεταβάλλει κατά πολύ την καθημερινότητά μας καθώς μας απομακρύνει από τη συνηθισμένη όσμωση που έχει κάθε άτομο, προσωπικά συνδέσει με ένα γεγονός, μια συνθήκη, ένα αντικείμενο, ένα άτομο.

Με πληροφορίες από Deutsche Welle

Ελένη Ανεσιάδου