Λίγο πριν τις Ευρωεκλογές, η ακρίβεια αποτελεί το σημαντικότερο πρόβλημα για τους έλληνες πολίτες, την ίδια ώρα που οι αρμόδιες ελεγκτικές αρχές αποδεικνύονται κατώτερες των περιστάσεων, όπως φάνηκε από το σκάνδαλο χρηματισμού στη   ΔΟΥ Λαμίας, ενώ οι δηλώσεις του πρωθυπουργού για το κόστος της φέτας προκαλούν μειδιάματα ντροπής. Και μπορεί η Κυβέρνηση να διαφημίζει το ποσοστό ανάπτυξης 2% για το 2023, αλλά οι πολίτες βιώνουν μία παρατεταμένη
περίοδο λιτότητας στην οποία δεν διαφαίνεται διέξοδος.
Ήδη συμπληρώθηκαν 14 χρόνια από την ενεργοποίηση του λεγόμενου μηχανισμού στήριξης (Μνημόνια) με τα οποία άρχισε μία περίοδο πρωτοφανούς κρίσης. Σήμερα, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ των Ελλήνων εξακολουθεί να είναι χαμηλότερο από το 2009. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που έχει απολέσει το 30% του ΑΕΠ της, χωρίς να έχει εμπλακεί σε πολεμικές επιχειρήσεις. Το Δημόσιο Χρέος το 2009 ανερχόταν στα 299,5 δις ευρώ (126% του ΑΕΠ) και τον Νοέμβριο του 2023 ανήλθε στα 404,6 δις ευρώ (166,5% του ΑΕΠ). Ως απόρροια αυτών η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων είναι στην προτελευταία θέση των 27 της ΕΕ, μπροστά μόνο από τη Βουλγαρία.
Αυτό που διαπιστώθηκε αυτά τα χρόνια είναι ένας κύκλος εσωστρέφειας και καταστροφής. Μετά την τεχνητή κρίση δανεισμού και την επιβολή των μνημονίων, δανειστήκαμε τεράστια ποσά τα οποία δεν διοχετεύθηκαν στην πραγματική
οικονομία, αλλά στη διάσωση γαλλικών και γερμανικών Τραπεζών, ενώ επιβλήθηκαν πακέτα «μεταρρυθμίσεων» με τις οποίες επήλθαν τεράστιες απορυθμίσεις και αλλαγές στον έλεγχο της οικονομίας, προς όφελος των δανειστών
μας και συγκεκριμένων ιδιωτικών εταιριών. Για την εξυπηρέτηση των δανείων αυξήθηκαν υπέρμετρα οι άμεσοι και έμμεσοι φόροι, επιφέροντας όμως ύφεση στην αγορά. Η ύφεση δημιούργησε νέα κρίση και νέα δάνεια, άρα και πάλι ανάγκη για συλλογή νέων φόρων και ούτω καθεξής. Ο ορισμός του φαύλου κύκλου.
Επίσης γίνεται μεγάλη συζήτηση για τη μείωση του ΦΠΑ στα βασικά προϊόντα για να μπορέσει έτσι να ανακουφισθεί ο έλληνας πολίτης. Η Κυβέρνηση απαντά ότι δεν θέλει να θέσει σε κίνδυνο τη δημοσιονομική σταθερότητα της χώρας και αρνείται να μειώσει τον ΦΠΑ, όπως έκαναν άλλες χώρες της ΕΕ. Τι συμβαίνει όμως ακριβώς;
Ο ΦΠΑ είναι ένας οριζόντιος και κοινωνικά άδικα φόρος ο οποίος πλήττει κυρίως τους χαμηλόμισθους και ευνοεί τους υψηλόμισθους. Το 2023 οι εισπράξεις του «ΦΠΑ αγαθών και υπηρεσιών» ξεπέρασαν τα 20,427 δις ευρώ (έναντι 18,208 για το 2022) γεγονός που δεν εξηγεί την άρνηση της Κυβέρνησης να μειώσει τον ΦΠΑ στα βασικά προϊόντα. Αντίστοιχα είχαμε αύξηση και στα συνολικά τα έσοδα που το 2023 ανήλθαν στα 63,479 δις ευρώ, έναντι στόχου 59,059 δις ευρώ. Άρα οι επιφυλάξεις της Κυβέρνησης δεν ευσταθούν, αφού θα μπορούσε από το πλεόνασμα αυτό να βοηθήσει τους δοκιμαζόμενους πολίτες, μειώνοντας τον ΦΠΑ.
Στην πράξη η Κυβέρνηση εκτελεί πιστά τις μνημονικές της υποχρεώσεις για τη συλλογή όσο το δυνατόν περισσότερων φόρων, αδιαφορώντας για θέματα κοινωνικής μέριμνας και ελάφρυνσης των πολιτών. Την ίδια ώρα, δίνει ως είδος
ελεημοσύνης διάφορα PASS για να δείξει ότι έχει κοινωνικό πρόσωπο και ενδιαφέρεται για τις ευάλωτες ομάδες. Ο τρόπος φορολόγησης όμως επηρεάζει σημαντικά την κοινωνική δικαιοσύνη και ειρήνη και ως εκ τούτου κάποιος θα
περίμενε να υπάρχει η μέγιστη δυνατή κρατική μέριμνα. Είναι όμως έτσι;
Η Υπηρεσία που έχει επιφορτιστεί με τη συλλογή των φόρων είναι η ΑΑΔΕ (Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων). Η σύσταση της αποτέλεσε Μνημονιακή υποχρέωση (νόμος 4389/2016) και έχει λειτουργική ανεξαρτησία, διοικητική και
οικονομική αυτοτέλεια και δεν υπόκειται σε έλεγχο ή σε εποπτεία από κυβερνητικά όργανα, παρά μόνο σε κοινοβουλευτικό έλεγχο. Ο διοικητής της Αρχής ασκεί υπερεξουσίες που δεν τις συναντάμε σε κανέναν Κρατικό φορέα. Επιλέγει και τοποθετεί τους προϊσταμένους των οργανικών μονάδων κάθε επιπέδου της Αρχής και αποφασίζει την απόλυση ή μετακίνησή τους. Καθορίζει ειδικό σύστημα προαγωγών και βαθμολογικής και υπηρεσιακής εξέλιξης, αλλά και το μισθολόγιο των υπαλλήλων της Αρχής. Όλα αυτά θα ήταν αποδεκτά, εάν η ΑΑΔΕ εκτελούσε τα καθήκοντά της με αποτελεσματικότητα και δικαιοσύνη και δεν περιοριζόταν στην είσπραξη του ΦΠΑ από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις του λιανικού και χονδρικού εμπορίου και τα εισοδήματα των πολιτών (φόρος εισοδήματος), αφήνοντας τις εισπράξεις από φόρους χρηματοοικονομικών κεφαλαίων.
Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά. Το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών στο τέλος του 2023 ήταν 106.3 δις ευρώ. Από αυτό το ποσό, τα 88,5 δις€ τα οφείλουν μόλις 22.015 χρεοφειλέτες, ενώ 1,576 δις€ τα οφείλουν 3 εκατομμύρια οφειλέτες με ληξιπρόθεσμες οφειλές μέχρι 3.000€. Δηλαδή οι μεγάλες απώλειες φόρων δεν προέρχονται από τους μικρούς οφειλέτες, αλλά από ελάχιστους μεγάλους. Και φυσικά σε αυτούς θα έπρεπε να εστιασθεί ο φορολογικός έλεγχος και η
προσπάθεια.
Γενικά είναι παράδοξο η Αρχή που είναι επιφορτισμένη με το κρίσιμο έργο της είσπραξης των Δημοσίων Εσόδων να είναι ανεξάρτητη και να μην λογοδοτεί στο Υπουργείο Οικονομικών. Μήπως τελικά εξυπηρετεί τους δανειστές της χώρας;
Μήπως ο έλεγχος της είναι επιλεκτικός; Για παράδειγμα:
– Τι πρωτοβουλίες έχει λάβει ώστε να υπάρξει μεγαλύτερη φοροαπόδοση στη φορολόγηση του κεφαλαίου και των κερδών των πολυεθνικών που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα;
– Γιατί στις ετήσιες εκθέσεις της ΑΑΔΕ δεν αναφέρεται ο έλεγχος και η απόδοση φόρων από τις περίφημες λίστες Λαγκάρντ και Μπόργιανς; Δεν θα έπρεπε να  ενημερώνεται η Βουλή για την εξέλιξη ελέγχου των λιστών αυτών και την απόδοση των οφειλόμενων φόρων; Έγινε κάποιος έλεγχος στις λίστες αυτές;
– Γιατί γίνονται στοχευμένοι έλεγχοι σε επιχειρήσεις ή μέσα ενημέρωσης τα οποία αντιπολιτεύονται τις επιλογές της Κυβέρνησης (πχ. Documento, Δημοκρατία κλπ).
Σε όλα αυτά και στο πλαίσιο του Κοινοβουλευτικού Ελέγχου, πρόσφατα έγινε γνωστό ότι την 12/5/2022 επιβλήθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο Υπουργείο Οικονομικών, πρόστιμο ύψους 376 εκατ€, για απώλεια δασμών από την
υποκοστολόγηση μεγάλων ποσοτήτων εισαγόμενων προϊόντων από την ΚΙΝΑ (Κλωστοϋφαντουργικά και παπούτσια). Το γεγονός αυτό έγινε προσπάθεια να μην δημοσιοποιηθεί, προκειμένου να μην εκτεθεί η ΑΑΔΕ, αλλά και η ίδια η Κυβέρνηση στα μάτια των φορολογούμενων πολιτών, ενώ η οφειλή συμψηφίσθηκε με ευρωπαϊκούς πόρους. Δηλαδή οι τελωνειακές αρχές που υπάγονται στην ΑΑΔΕ, δεν έδειξαν την ίδια αυστηρότητα που δείχνουν σε έναν μικροεπαγγελματία, όταν του επιβάλουν πρόστιμο 500€, επειδή δεν εκδίδει απόδειξη για μία αγορά 2 ευρώ.
Σαν συμπέρασμα μπορούμε να πούμε ότι ο έλληνας πολίτης βρίσκεται στο έλεος ανεξάρτητων αρχών που τελούν υπό τον έλεγχο των δανειστών μας και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η είσπραξη φόρων και εσόδων. Αυτό είναι όμως μία συζήτηση που πρέπει να γίνει πολύ σοβαρά στην Ελλάδα γιατί αφορά την Εθνική της ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια.
Ο Έλληνας πρέπει να ξαναβρεί την ελπίδα του για μια καλύτερη ζωή.

Άρθρο του Ιωάννη Ιντζέ, υποψήφιου ευρωβουλευτή “ΝΙΚΗ”